Your cart is currently empty!
Tag: sociaal overleg
-
‘Helden blijven helden’. Open brief van delegees uit de chemiesector
Aan het begin van de zomer verscheen een open brief van syndicaal afgevaardigden uit de chemiesector. Ze merken op dat zij de rijkdom produceren en risico’s lopen, maar daar niet voor beloond worden. Hieronder deze open brief.
Wij hebben de rijkdom geproduceerd
Volgens werkgeversfederatie Essenscia, de bazen van de chemiesector, zorgen wij jaarlijks voor 19,2 miljard euro toegevoegde waarde. Een stijging van maar eventjes 36 procent op tien jaar. Die is er gekomen door onze arbeid. Daar is hard voor gewerkt. Daar is flexibel voor gewerkt. 24 uur op 24, 7 dagen op 7, in verschillende ploegenstelsels, soms zeven dagen aan een stuk.
We hebben besmettingsgevaar gelopen om het land verder te doen draaien
De chemie is een essentiële sector. Wij zijn dus blijven verder werken. We hebben mee gezorgd dat het land kon blijven draaien, soms ten koste van onze eigen gezondheid. Al ons respect gaat uiteraard in de eerste plaats naar de mensen uit de zorgsector. Maar ook wij – net zoals de werknemers van de grootwarenhuizen, vuilnisophaling, openbaar vervoer – hebben onze plicht gedaan. Het is in deze tijden dat duidelijk werd welke beroepen ertoe doen in onze maatschappij. Niet die van de mannen in hun chique kostuums, maar van diegenen in hun schort of hun overall.
Nu krijgen wij de rekening gepresenteerd
Maar wij krijgen geen RESPECT, wij krijgen stank voor dank. De werkgevers willen van deze crisisperiode gebruik maken om een nieuwe aanval in te zetten op onze verworven rechten:
- Hyperflexibiliteit, waarbij overuren niet meer als overuren worden beschouwd.
- Nachtwerk dat niet meer als nachtwerk wordt beschouwd.
- Vakbonden worden buitenspel gezet, VOKA wil af van de goedkeuring voor al die zaken.
Daar bovenop gaan wij NOG EENS mogen betalen, terwijl de overheid bedrijven en aandeelhouders ‘zuurstof’ geeft als nooit tevoren. Er zijn subsidies voor allerhande zaken, gigantische vrijstellingen voor het doorstorten van de bedrijfsvoorheffing voor ploegenarbeid, RSZ-kortingen die jaarlijks groeien. Geld uit ONZE sociale zekerheid, die de voorbije periode massa’s mensen van totale armoede heeft gespaard.
Nee, wij gaan niet opdraaien voor de crisis!
Onze bedrijven betalen amper sociale bijdragen en belastingen. De voorbije jaren zijn enorme winsten gemaakt. De dividenden voor de aandeelhouders van onze bedrijven blijven stijgen. En nu zouden wij nog eens moeten betalen voor steunmaatregelen.
NEEN! Geen aanval op onze rechten, geen extra cadeaus aan de bedrijven. Wij eisen RESPECT. Onze arbeid en onze koopkracht doen de economie draaien.
- Belast de grote vermogens om de factuur van de crisis te betalen, niet de werkende bevolking.
- Voer een minimumloon van €14 per uur in voor alle sectoren.
- Schaf de loonwet af die onze loononderhandelingen al jaren bemoeilijkt en beperkt.
- Organiseer collectieve arbeidsduurvermindering en geef iedereen recht op volwaardig brugpensioen (SWT) vanaf 58 jaar om de tewerkstelling te vrijwaren.
-
Patronaat en regering schuiven sociaal overleg aan de kant, tijd voor strijd
De herfst zou heet moeten zijn. “Zou”, want terwijl het niet aan redenen voor verzet ontbreekt, is er geen sprake van enige voorbereiding op strijd. De afgelopen zes maanden gingen meer dan 6.000 jobs verloren bij collectieve afdankingen. Dat is dubbel zoveel als vorig jaar. En wie wel nog werk heeft, botst op een loonstop en wordt gevraagd om de broeksriem aan te spannen. Hoe lang blijven we deze aanvallen ondergaan?
Ijstijd voor onze lonen
Op 2 mei legde de regering, bij gebrek aan een interprofessioneel akkoord tussen vakbonden en patronaat, een loonnorm voor 2013-2014 op. De Minister van Werk stelde een Koninklijk Besluit op waarin een loonstop voor de lopende twee jaar werd vastgelegd. Werknemers in de private sector krijgen hierdoor geen cent bovenop de indexatie van de lonen, waarbij moet opgemerkt worden dat ook die index al sterk ondermijnd is, noch bovenop verhogingen op basis van anciënniteit.
Stijgen onze lonen te snel? Snelheid is een wel erg relatief begrip. Afgelopen zomer verscheen een studie van het Europees Vakverbond op basis van cijfers van de Europese Commissie. Hieruit bleek dat de reële lonen (dus zonder inflatie) in België van 2009 tot 2013 toenamen met… 0,0901%! Van 2000 tot 2008 was er een stijging van 0,4593%. Ondanks het wel erg beperkte karakter van deze stijgingen wordt toch over een ‘ontsporing’ van de lonen gesproken. Dat gebeurt doorgaans door topmanagers en politici die hun eigen lonen veel sneller zagen stijgen. Dezelfde managers en politici verdedigen de belangen van bedrijven die ook een veel snellere stijging van hun fiscale cadeaus en van hun winsten kenden. In die context wordt de term ‘ontsporing’ echter nooit gebruikt.
De huidige situatie is schandalig. Maar zonder ernstig verzet zullen regering en patronaat nog verder gaan. De regering wil de wet van 1996 over de competiviteit van de bedrijven aanpassen. Het doel van die wet was om onze lonen te koppelen aan deze in Duitsland, Frankrijk en Nederland. Maar nu wil de regering dit nog verstrengen. De eerste gelekte informatie over het wetsontwerp heeft het onder meer over een loonstop tot… 2018! Men wil met andere woorden de transfer van rijkdom van de werkenden naar de zakken van de aandeelhouders verder opdrijven.
De mogelijkheid om de loonnorm te overstijgen in de sectoren of bedrijven op basis van een syndicale krachtsverhouding wordt aan de kant geschoven. De indicatieve loonorm is een dwingende maximumnorm geworden. Professor Luc Sels (KULeuven) stelde: “De afgelopen jaren leefde ongeveer 25% van de bedrijven de loonnorm van de interprofessionele akkoorden niet na. De lonen stegen sneller dan de loonnorm.” Zeker in sectoren met grote winsten, zoals de chemie, was dat het geval. Maar nu wordt dat verboden met een sanctie voor iedere werkgever die meer loon toekent. Dat is natuurlijk een goed excuus voor alle werkgevers om de verantwoordelijk door te schuiven. En tegelijk volgt er een nieuw cadeautje. Voor bedrijven die de loonnorm naleven, voorziet het wetsontwerp een belastingverlaging van 600 miljoen euro in 2015 die oploopt tot 1,2 miljard euro tegen 2017.
Zwakheid zet aan tot agressie
Zonder ernstig verzet, zonder een krachtsverhouding op te bouwen of door ons te beperken tot syndicale wandelingen in Brussel, zal de lawine van aanvallen door regering en patronaat steeds verder rollen. Bij de vakbondsbasis is er een bereidheid tot strijd aanwezig. In de afgelopen periode werd iedere nationale vakbondsmobilisatie een succes en dat ondanks de veelal gebrekkige organisatie, de vage ordewoorden en het ontbreken van een duidelijke actiekalender.
We moeten een balans opmaken van wat we verloren hebben met het overlegsyndicalisme en op die basis een hernieuwd strijdsyndicalisme naar voor brengen. Er is nood aan een syndicalisme waarbij ‘symbolische acties’ en het beroep doen op rechters en de staat worden vervangen door stakingen en goed georganiseerde acties. Een actieplan moet niet dienen om de basis uit te putten zodat de leiding in alle rust kan onderhandelen, maar om een krachtsverhouding uit te bouwen zodat we naar een reeks van algemene stakingen kunnen gaan. We hebben nood aan een syndicalisme dat de strijd durft aan te gaan en dat durft te winnen!