Your cart is currently empty!
Tag: sint-joost-ten-node
-
Brussel. Armen verjagen lost armoede niet op
Op 4 november viel de politie binnen in het Gésu-klooster in Sint-Joost-Ten-Node. Er werden 200 agenten ingezet om de 120 bewoners, waaronder 38 minderjarigen, van het sinds 2009 leegstaande pand op straat te zetten. Dat gespierde optreden kwam er na een beslissing van burgemeester Emir Kir (PS) die stelde dat de uitzetting nodig was met het oog op de veiligheid, de rust en de openbare hygiëne.
Sinds 2009 hebben tientallen arme families van daklozen, mensen-zonder-papieren en anderen het grote leegstaande gebouw in de buurt van de Botanische Tuinen in Brussel ingepalmd. Voor de discussie over de uitzetting woonden er ongeveer 200 mensen. Ze deden dat omdat ze nergens anders in de hoofdstad onderdak vonden. Burgemeester Kir maakte er een einde aan: “Ik kan niet toelaten dat er zones zijn waar het recht niet geldt, dat is een rechtsstaat onwaardig (…) We willen geen plaatsen die leiden tot een sociale ontbinding. We willen de miserie niet in stand houden… ik kan geen anarchie toelaten.”
Waar moeten die mensen nu naartoe? Wie het meeste ‘geluk’ heeft, kan tijdelijk terecht in de 12 appartementen die door het Brusselse Gewest beloofd werden. Dat aantal was echter niet meteen voorhanden. Begin november waren er amper vijf appartementen beschikbaar terwijl 120 mensen uit het pand gezet werden. Zij moesten noodgedwongen onderdak zoeken in de lokalen van Samu Social. Nog voor het beperkte “winterplan” van noodopvang begon, zat Samu Social hierdoor al vol. En dan zijn er ook nog de tientallen andere bewoners van Gésu die voor de uitzetting door de politie het pand hadden verlaten.
Al die mensen worden door de PS en de andere partijen gezien als “onruststokende krakers”. In werkelijkheid zijn het de zoveelste slachtoffers van een beleid dat tot miserie leidt en het bijna onmogelijk maakt om onderdak in Brussel te vinden voor wie arm is. De massale werkloosheid in de hoofdstad (meer dan 20% zit zonder werk) duwt een steeds groter deel van de bevolking in de onzekerheid. De echte oorzaken van miserie, anarchie en sociale desintegratie liggen niet bij de armen, maar bij het kapitalistische systeem en het besparingsbeleid waar ook de PS voor verantwoordelijk is.
Volgens het ‘Brusselse armoederapport’ kregen in 2012 maar liefst 38.284 Brusselaars steun van het OCMW. Het gaat om 3,2% van de bevolking. Er was een stijging van 1.303 mensen in vergelijking met 2011. In Sint-Joost-Ten-Node gaat het om meer dan 10% van de bevolking. Onder jongeren tussen 18 en 24 jaar was er op een jaar tijd een stijging van 22% naar 28,2%. In totaal leeft een derde van de Brusselse bevolking (33,7%) van een inkomen dat onder het armoederisico ligt.
De sociale huisvesting wordt ondertussen amper uitgebreid en alleszins volstaat dit niet om een aangroei van de wachtlijsten te stoppen. Sinds 2010 is het aanbod van sociale huisvesting onder de 50% van de vraag gezakt. Die vraag wordt dan nog onderschat. Bij gebrek aan sociale huisvesting nemen de prijzen voor andere huisvesting toe. Dat brengt heel wat Brusselse gezinnen in de problemen. Het is geen toeval dat Samu Social een toename van het aantal hulpbehoevenden in de opvangcentra vaststelt.
Het regionale beleid in Brussel en de gemeenten is gericht op het bestrijden van de armen. Ze willen de armen uit de hoofdstad verjagen. In plaats van te antwoorden op de behoeften inzake werk, huisvesting, onderwijs en andere diensten op basis van publieke investeringen, gaat de aandacht naar prestigeprojecten waarbij er geen plaats is voor armen. Brussel wil beter begoede lagen aantrekken. Het optreden van Emir Kir vormt daar een onderdeel van.
Wij staan voor verzet tegen het neoliberale en asociale beleid. Er is een nieuwe partij nodig om de belangen van de werkenden en hun gezinnen te verdedigen op basis van een radicaal programma van publieke investeringen om de tekorten aan te pakken op basis van een democratische controle van de sleutelsectoren van de economie.
-
De schande van de sluiting van het Gesù-klooster
Uit wanhoop en bij gebrek aan enige andere plaats woonden tot deze morgen zowat 220 mensen in het leegstaande Gesù-klooster in Sint-Joost-ten-Node in Brussel. Op bevel van burgemeester Emir Kir werd het pand gesloten. De 220 bewoners werden op straat gezet. Een asociale en schandalige beslissing. In plaats van armoede aan te pakken, keert het establishment zich eens te meer tegen de armen zelf.
Collectif Krasnyi maakte een fotoreportage vanuit het Gesù-klooster en van de uitzetting. Hier kan je deze reportage bekijken.
Het argument van Emir Kir (PS) is dat de situatie in het gebouw onleefbaar is. “Er is een acuut probleem met de hygiëne en met de veiligheid. Het gebouw is eigenlijk onbewoonbaar”, verklaarde hij. Dat zal ongetwijfeld kloppen. Met het gebrek aan publiek georganiseerde opvang van armen, hebben velen geen andere keuze dan ofwel op straat slapen ofwel een leegstaand gebouw bezetten. Dat 220 mensen in een leegstaand gebouw zonder de nodige faciliteiten moeten leven, is een schande. Het uitzetten van deze mensen maakt het probleem echter nog groter.
Bovendien werd meteen aangekondigd dat er een triage zou zijn van de ‘goede’ en de ‘slechte’ bewoners, waarbij er enkel voor de ‘goede’ bewoners een tijdelijke opvang zou voorzien worden. Naar verluidt zou deze triage gebeuren in een voetbalstadion van de gemeente. Er zouden enkele appartementen voorzien worden voor een selectie van ‘goede’ armen. De rest mag oprotten. Die worden bij het grof vuil gezet.
Waarom treedt Emir Kir nu op? De eigenaar van het gebouw verklaarde dat de mensen er gerust tot na de winter mogen blijven. De Brusselse staatssecretaris voor huisvesting verklaarde dat aan een oplossing wordt gewerkt. Maar toch wordt nu met de winter voor de deur tot een uitzetting overgegaan. Het aantal appartementen dat het gemeentebestuur van Sint-Joost-ten-Node voorziet, is bijzonder beperkt. Met negen beschikbare appartementen, zal de triage tussen ‘goede’ en ‘slechte’ armen snel gebeurd zijn.
Volgens Emir Kir moeten de andere Brusselse gemeenten ook maar een inspanning doen. Het doet denken aan de retoriek van de N-VA in Antwerpen dat stelselmatig verklaart dat er geen extra sociale woningen komen omdat het nu aan de randgemeenten is. Kir stelde nog dat hij niet wilde wachten “tot er een dode viel”. Door ruim 200 mensen de winter op straat in te sturen, is de kans op doden nochtans reëel.
De toenemende armoede en de systematische onderfinanciering van sociale diensten gevolgd door besparingsoperaties, leidt tot onmenselijke toestanden. De 220 bezetters van het Gesù-klooster zijn niet de enigen die nergens terecht kunnen. Eerder zochten Afghaanse vluchtelingen hun toevlucht tot een leegstaand gebouw in Sint-Gillis, waar ze te horen kregen dat ze niet mochten blijven.
Met het huidige neoliberale besparingsbeleid komen de politici niet verder dan het aanpakken van armen en asielzoekers. Die worden nog liever de dood in Afghanistan ingestuurd dan dat er hier opvang wordt voorzien. Het wordt tijd dat dit beleid stopt en niet de armen maar de armoede wordt aangepakt. Daarnaast is er nood aan een beleid dat investeert in sociale diensten en sociale zekerheid zodat iedereen een menswaardig leven kan leiden. De armen van het Gesù-klooster tonen een stukje van de harde gevolgen van het zogenaamde ‘zachte’ besparingsbeleid. Laten we toe dat de gevestigde partijen ons allemaal tot armoede veroordelen of gaan we nu samen in verzet tegen het asociale beleid? Dat is de uitdaging waar de arbeidersbeweging voor staat. Wat nu de armsten en zwakste schakels van de arbeidersbeweging overkomt, is voor het establishment slechts een voorbereiding op hoe het alle onderdrukten (waaronder de gewone werkenden en hun gezinnen) onder de knoet wil houden.