Your cart is currently empty!
Tag: Sint-Gillis
-
Sint-Gillis. Wij eisen 850 nieuwe lokale banen!
Voor een ingrijpend publiek investeringsplan en een 30-urenweek voor kwalitatieve openbare diensten
Foto vanop Wikipedia De regering-Michel legt al vier jaar lang haar besparingsbeleid op en blijft fiscale cadeaus uitdelen aan bedrijven. Jobs, jobs, jobs? Over de hele legislatuur genomen, bestaat 74,3% van het aantal gecreëerde banen uit onzekere (deeltijdse of tijdelijke) contracten. In maart daalde het aantal uitkeringsgerechtigde voltijdse werklozen in Brussel met 29% op jaarbasis, maar het aantal werkzoekenden dat geen uitkering meer ontvang nam toe met 59%. Het afgelopen jaar steeg het aantal uitkeringsaanvragen bij het OCMW met 49%. Dat is de realiteit achter de daling van de werkloosheidscijfers: een stortvloed van onzekere contracten en uitsluiting van werklozen. Dit beleid is erop gericht de concurrentie tussen werknemers op te drijven om de neerwaartse druk op de lonen te versterken.
Artikel door Pietro (Brussel) uit maandblad ‘De Linkse Socialist’
Ongekende onderfinanciering
In de jaren 1980 besteedde België 4,5% van zijn BBP aan infrastructuur. In 2012 was dit nog 1,7%. Dit gebrek aan investeringen is verantwoordelijk voor de recente problemen met onder meer tunnels en trottoirs in Brussel. Deze drastische besparingsdrift is niet beperkt tot de federale en gewestelijke overheden. Sinds 2012 zijn de publieke investeringen van de Belgische gemeenten gedaald van 4 naar 3 miljard euro per jaar. Dat is een daling van bijna 30%, wat verschillende sociale tekorten nog erger maakt. Snijden in de werkgelegenheid in de publieke sector (onder meer door niet-vervangen van alle personeelsleden die met pensioen gaan) heeft niet alleen gevolgen voor de werknemers die hun taken niet langer naar behoren kunnen uitvoeren, maar ook voor de hele bevolking. De kwaliteit van de openbare diensten gaat er immers op achteruit.
Beloftes van kortere werkweek niet geconcretiseerd
In oktober 2016 lanceerde de Brusselse Minister van Tewerkstelling, Didier Gosuin (Défi), een project om de vierdaagse werkweek in te voeren bij net.brussels. Hij stelde dat dit 400 tot 500 extra banen zou opleveren. Vandaag, twee jaar later, wachten we nog steeds. In het najaar van 2017 legt de burgemeester van Sint-Joost, Emir Kir (PS), uit dat ook hij een dergelijke maatregel wilde nemen: een arbeidsweek van vier dagen, maar vijf dagen betaald. Dat zou in januari 2018 concreet worden en voorgesteld worden aan het gemeentepersoneel. Nu geldt de maatregel enkel en alleen voor 55-plussers en er is nog niets concreets. Het is vooral de PS die, in de concurrentie met de PVDA om de gunst van kiezers, opnieuw de eis van de vierdaagse werkweek opneemt. Het is echter duidelijk dat de PS, net als de andere traditionele partijen, enorm aarzelt met de daadwerkelijke uitvoering ervan, en al helemaal niet bereid is om de maatregel op grotere schaal door te voeren (bijvoorbeeld voor al het gemeentepersoneel).
Voor een 30-urenweek met behoud van loon en bijkomende aanwervingen
In Sint-Gillis is het werkloosheidscijfer hoog: 27%, d.w.z. 6.300 werkzoekenden die een uitkering ontvangen, de geschrapte werklozen niet meegerekend. De PS van Charles Piqué, die ondanks haar absolute meerderheid heeft besloten samen met rechts te besturen, weigert de gemeentelijke werkgelegenheid te verdedigen als manier om onze diensten te verbeteren en de werkloosheid te bestrijden.
De lokale tewerkstelling in Brussel (gemeenten, OCMW en politiezones) bedraagt 30.000 voltijdse equivalenten (VTE). Met de 30-urige werkweek zou het mogelijk zijn om 8.000 banen te creëren door bijkomende aanwervingen, waaronder 300 lokale banen in Sint-Gillis. Contractuelen moeten worden benoemd en de nepstatuten (zoals ‘artikel 60’) moeten worden omgezet in voltijdse banen met een minimumloon van 14 euro per uur. In de gemeente Sint-Gillis zou dit neerkomen op 300 bijkomende goede jobs. Om sociale tekorten aan te pakken, zou een radicaal overheidsinvesteringsplan voor de bouw van 4 scholen, 30 crèches en 3000 sociale woningen eveneens 250 degelijke jobs creëren.
Er is een fundamenteel ander beleid nodig
Als de goede peilingen voor de PVDA realiteit worden in de gemeenteraadsverkiezingen van oktober, zal de kwestie van progressieve meerderheden op de agenda staan. Volgens ons moet een bestuursakkoord voor zo’n meerderheid een duidelijk programma hebben: onmiddellijke invoering van de 30-urenweek voor het gemeentepersoneel en dit zonder loonverlies en met bijkomende aanwervingen, benoeming van al het personeel en vervanging van onzekere contracten door een ambtenarenstatuut of minstens contracten van onbepaalde duur met een minimumloon van 14 euro per uur, een ingrijpend programma van publieke investeringen in sociale woningen, kinderopvang en scholen. Een dergelijk meerderheidsakkoord zou meteen botsen op de budgettaire beperkingen die de gevestigde partijen op regionaal en federaal vlak opleggen.
In de jaren tachtig verdedigde de gemeenteraad van Liverpool in Engeland een uitgebreid plan van overheidsinvesteringen en een kortere werkweek voor stadspersoneel om banen te scheppen. Maar om dit programma te realiseren, was het nodig om met een twintigtal linkse gemeenten een front tegen Margaret Thatcher op te zetten en een ernstige krachtsverhouding te ontwikkelen met alle werknemers.
Wij willen onze concrete voorstellen aanreiken en er mobilisaties rond opzetten. Tegelijk willen we ook mobiliseren om aan te geven dat de realisatie van een dergelijk programma enkel kan met socialistische maatregelen, zoals de niet-betaling van de staatsschuld, de collectivisatie van banken om spaargeld te investeren in sociale noden en niet om te speculeren, alsook het in democratische publieke eigendom nemen van de strategische sectoren van de economie.
-
Sint-Gillis: Voor een radicaal investeringsplan met 30 nieuwe crèches en gratis maaltijden op school
Gemeenteraad van St Gillis. Foto: Gauches Communes Op alle beleidsniveaus is er een besparingsbeleid dat onze publieke diensten diepgaand ontmantelt. Dit heeft negatieve gevolgen voor alle werkenden en vrouwen in het bijzonder. Vrouwen zijn gemiddeld goed voor 245 minuten onbetaald huishoudelijk werk per week. 45% van de loontrekkende vrouwen in de Brusselse gemeente Sint-Gillis werkt deeltijds, mede omwille van deze dubbele dagtaak. Enkel een radicaal investeringsplan in de openbare diensten kan een antwoord bieden op deze dubbele dagtaak van vrouwen. Om te beginnen op gemeentelijk vlak. Er is nood aan een beleid dat vertrekt vanuit de noden en behoeften van de bevolking, en niet vanuit de krappe budgetten.
Artikel door Eveline (Brussel) uit maandblad ‘De Linkse Socialist’
Publieke kinderopvang voor iedereen
Sinds de vorige gemeenteraadsverkiezingen zijn er in Sint-Gillis 180 kinderopvangplaatsen bijgekomen. Desondanks blijft er nog steeds een structureel tekort. Het aantal opvangplaatsen in de kinderopvang in Sint-Gillis blijft nog steeds onder het gewestelijk gemiddelde, met een dekkingsgraad van minder dan één opvangplaats voor vier kinderen.
Het blijvend tekort aan opvangplaatsen georganiseerd en gefinancierd door de overheid heeft verder ruimte gelaten aan de dure private sector. Ongeveer 45% van de opvangplaatsen in Sint-Gillis zijn privé en kunnen tot 700 euro per maand kosten.
Deze onderinvestering draagt bij tot de precaire en kwetsbare socio-economische situatie van de vrouw. Want deze situatie dwingt de economische positie van de vrouw ertoe de kinderen zelf op te vangen; privéopvang is immers vaak onbetaalbaar. Onder koppels is het doorgaans de persoon met het laagste loon (meestal de vrouw) die zich aanpast.
Wij denken dat er in Sint-Gillis alleen al nood is aan 30 nieuwe publieke crèches. Dat is nodig om het plaatstekort aan te pakken en de prijzen te drukken.
Voor meer, betaalbare en kwaliteitsvolle ouderenzorg
De voorbije vijf jaar is een verblijf in een Belgisch rusthuis gemiddeld bijna 10% duurder geworden.
Een groot aandeel 65-plussers in Sint-Gillis leeft in een zeer precaire en kwetsbare socio-economische situatie (hoger dan het Gewestelijk gemiddelde).
Slechts voor 8% van de 65-plussers wordt er een bed aangeboden in hun gemeente. Slechts 54,39% van deze bedden zijn georganiseerd door de gemeente (OCMW).
Voor gratis en kwaliteitsvol onderwijs
4 op 10 kinderen in Brussel worden in armoede geboren. Armoede leidt tot ondervoeding of tot weinig stimulatie of emotionele steun, wat de gezondheidszorg en het onderwijs beïnvloedt, wat dan weer gevolgen heeft voor de cognitieve en lichamelijke ontwikkeling.
Een warme maaltijd in de lagere scholen in Sint-Gillis kost 3,20 euro. Financieel komt de gemeente hierin niet tussen. Bovendien worden deze maaltijden zowel in de gemeentescholen als in het rusthuis van het OCMW uitbesteed aan het privébedrijf Sodexo, dat maar één doelstelling heeft en dat is winst maken. Deze uitbesteding heeft invloed op de kwaliteit van de maaltijden, die vaak smaakloos, onevenwichtig en vet zijn en niet de noodzakelijke vitaminen bevatten. Veel kinderen en ouderen krijgen op deze manier niet de gezonde warme maaltijd die ze nodig hebben.
De gemeente moet zelf gratis maaltijden in alle scholen voorzien. Deze taak mag niet uitbesteed worden, maar moet door gemeentepersoneel uitgevoerd worden.
Voor een beleid dat vertrekt vanuit de noden en behoeften van de bevolking, niet vanuit de krappe budgetten
De huidige regering heeft duidelijk aangetoond dat een structureel antwoord op deze problemen niet in de pijplijn zit. Integendeel, de regering zorgt aan een versneld tempo voor verdere besparingen op de openbare diensten, waaronder het onderwijs en de gezondheidzorg.
Vandaag zou er in de eerste plaats gezorgd moeten worden voor kwaliteitsvolle en gratis maaltijden voor iedereen, zowel in scholen, rusthuizen als in kribben. Deze publieke diensten moeten uit de handen van de private sector worden gehaald. Het zou betekenen dat iedereen minstens één kwaliteitsvolle warme maaltijd per dag krijgt, wat erg positief zou zijn voor de gezondheid. Bovendien verlicht dit de huishoudelijke taken van de familie, zou het de dubbele dagtaak van vrouwen verzachten en de vrouw in staat stellen een beter evenwicht te vinden tussen familie, werk en ontspanning.
Niets houdt de lokale besturen tegen om hierin te investeren. Het is niet omdat de gemeenschappen of het Gewest hun verantwoordelijkheid niet nemen, dat de gemeente dit evenmin moet doen. Dergelijk voorbeeld hebben we in Barcelona gezien, waar burgemeester Ada Colau de strijd tegen ondervoeding bij kinderen is aangegaan door drie keer meer geld vrij te maken voor gratis maaltijden op scholen. Ook slaagde ze erin de kost van de kinderopvang met 62% te doen dalen. (Voor een vollediger analyse: zie het artikel ‘Links aan de macht. De ervaring van Barcelona’ in onze oktobereditie).
Er is nood aan een massaal investeringsplan om de openbare diensten toegankelijk, gratis en kwaliteitsvol te maken. Enkel met dergelijk strijdprogramma is echte emancipatie van de vrouw mogelijk.
-
Tegen het racisme van de regering: maak van Sint-Gillis een gastvrije gemeente!
Voor een radicaal plan van publieke investeringen in sociale huisvesting, scholen en zorg!
De harde rechtse regering, met de N-VA voorop, stapelt de racistische provocaties op tegen vluchtelingen, mensen-zonder-papieren en de bevolking met een migratie-achtergrond. Daarmee worden we verdeeld en wordt de aandacht afgeleid van het besparingsbeleid dat onze lonen en uitkeringen treft, onze pensioenen en onze openbare diensten.
De regering botste meteen op een historisch actieplan van de vakbonden die opliep naar de algemene staking van 15 december 2014. Het was duidelijk dat de arbeidersbeweging in staat was om de regering te laten vallen, maar die kans werd niet gegrepen. Sindsdien zijn de N-VA en de regering erin geslaagd om zich terug op te richten, daarbij geholpen door de zwakke oppositie, in het bijzonder vanwege de PS. De ‘socialisten’ die zelf een neoliberaal beleid voeren en de eigen zakken vullen versterken de rechterzijde.
Het besparingsbeleid gaat gepaard met de afbraak van het recht op asiel en een harde repressie tegen migranten. Mensen-zonder-papieren zijn door hun clandestiene en onzekere situatie gedwongen om gelijk welke job in het zwart te aanvaarden met ellendige lonen en zonder enige bescherming. Dat zet een sterke neerwaartse druk op alle lonen en arbeidersvoorwaarden. Het versterkt bovendien racisme en verdeeldheid onder de werkenden. We hebben nochtans gezamenlijke belangen en moeten samen de strijd aangaan.
Gelukkig is er opnieuw meer verzet. Er waren studentenacties tegen meetings van Theo ‘Trump’ Francken aan de universiteiten in Vlaanderen. Op 12 november organiseerde de nationale coördinatie van mensen-zonder-papieren de grootste betoging sinds eind 2015 met meer dan 5.000 aanwezigen. En dan is er ook nog de campagne voor “gastvrije gemeenten” die in verschillende steden een dynamiek krijgt. Op 13 december volgt een solidariteitsbetoging voor vluchtelingen naar aanleiding van een Europese top.
Samen strijden voor de noden van ons allen
De notie ‘gastvrijheid’ moet op het terrein vertaald worden in gemeentelijke openbare diensten. Dit vereist meer personeel. De bezettingen van leegstaande gebouwen door mensen-zonder-papieren moeten ondersteund worden in plaats van hard aangepakt. Identiteitscontroles op basis van uiterlijk moeten stoppen. Er is nood aan voldoende opvang. Gemeenten kunnen de mogelijkheden om leegstaande gebouwen op te eisen gebruiken om onderdak voor daklozen met of zonder papieren te organiseren. Gastvrije gemeenten moeten voorzien in toegang tot huisvesting, eerstelijnszorg en gratis en degelijk onderwijs.
Dat is niet het beleid van de ploeg van Picqué (PS) in St. Gillis. Dit beleid is gericht op beter begoede lagen waarbij de armsten worden verjaagd. Er is nood aan een ambitieus plan om 4.000 sociale woningen bij te creëren in St. Gillis. Dat is wat nodig is om de eindeloze wachtlijst weg te werken en de steeds stijgende tendens van de huurprijzen te stoppen. Een massaal plan van publieke investeringen moet ook uitgebreid worden tot nieuwe scholen om de tekorten aan te pakken en het aantal leerlingen per klas te verlagen. Ook is er nood aan voldoende middelen voor de zorgsector en voor rusthuizen.
De eisen met elkaar verbinden en strijd eenmaken, betekent ook solidariteitsbanden creëren en de mobilisatie versterken zodat we kunnen winnen.
Voor een linkse gemeente
Hoe kunnen we van St Gillis een gastvrije gemeente maken? De PS in de gemeente koos ervoor om rechts mee aan de macht te brengen, ook al had de PS zelf een meerderheid. Het resultaat is een neoliberaal gemeentebeleid dat de sociale tekorten versterkt. Peilingen geven aan dat de PTB/PVDA een echte uitdager wordt, wat erg positief is. Op minder dan een jaar van de gemeenteraadsverkiezingen van 2018 kan de PTB het potentieel aangrijpen om de goede peilingen om te zetten in echte verandering. Linkse campagnes kenden het grootste electorale succes als ze gebaseerd waren op enthousiasme en zo breed mogelijke deelname, met brede en inclusieve campagnes gebaseerd op actie. Denk aan de campagnes van Sanders, Corbyn, Mélenchon en Podemos. LSP wil daaraan bijdragen.
De PTB en progressieve meerderheden zouden botsen op het financiële keurslijf waarin de regionale en federale regeringen de gemeenten houden. In de jaren 1980 ging het gemeentebestuur van het Britse Liverpool in verzet tegen dat keurslijf en werd een uitgebreid programma van publieke investeringen doorgevoerd. Er werd een front van verzet met een twintigtal linkse gemeentebesturen opgebouwd. Met stakingen en massabetogingen werd de regering-Thatcher tot toegevingen gedwongen en kwamen er meer middelen voor de stad.
Een inclusief initiatief gebaseerd op actie laat een politieke voorbereiding toe met open en democratische discussies, maar ook de verdediging en popularisatie van een programma waarmee overwinningen mogelijk worden. Voorstellen en concrete maatregelen zijn noodzakelijk, maar we hebben ook een project nodig rond wat we zullen doen als het establishment onze voorstellen afblokt. Dat project kan enkel bestaan uit echt democratisch socialisme. De marges voor een fundamenteel ander beleid zijn er immers niet onder het kapitalisme.
13 december: grote betoging voor sociale rechtvaardigheid en een rechtvaardig asielbeleid. 17u Kunst/Wet. Naar aanleiding van de Europese tegentop rond migratie.
Foto’s van de actie ‘Maak van St Gillis een gastvrije gemeente’ afgelopen donderdag (foto’s door Mario)
Video:
-
Sint-Gillis weigert deel van parcours voor betoging van vrouwen zonder papieren
De burgemeester van Sint-Gillis, Charles Picqué (PS), weigert het recht op vrije meningsuiting van de vrouwen in zijn gemeente!Persbericht van de organisatoren
Ter gelegenheid van de internationale vrouwendag, organiseert het Comité van vrouwen zonder papieren een betoging tegen het seksisme dat vrouwen in België en overal in de wereld ondergaan, en meer specifiek vrouwen zonder papieren en hun kinderen.
Vrouwen binnen onze samenleving zijn tot op de dag van vandaag de eerste slachtoffers van sociale orechtvaardigheid en geweld. Vele vrouwen zonder papieren vluchten uit hun land voor het geweld en ermbarmelijke levensomstandigheden zonder enige rechten. Ze doen dit op risico voor hun leven.
In België ondergaan zij een dubbele straf. Ze zijn niet alleen vrouw maar worden samen met hun kinderen als illegaal bestempeld waardoor ze in grote onzekerheid leven. Bovendien zijn ze vaak het slachtoffer van brutaal geweld waar ze geen legale verdedigingsmiddelen hebben.
Deze betoging is dus dé gelegenheid om hun sombere realiteit onder de aandacht te brengen, een situatie die veel te weinig gekend is. Het is bovendien de gelegenheid voor al diegenen die zich hierover verontwaardigen om hun solidariteit te manifesteren.
De betoging vindt plaats op zondag 6 maart en vertrekt aan het Centraal station in Brussel om 13u, zal door Elsene gaan en zou normaal gezien in Sint-Gillis eindigen met een muzikaal evenement en speeches.
De aanvragen voor deze betoging werden reeds eind januari ingediend en werden bevestigd door de verschillende gemeentes die op het parcours liggen. De organisatoren hebben sindsdien de betoging aangekondigd op het internet, met affiches en flyers waarbij het start- en eindpunt, het Bethléem plein in Sint-Gillis, werden vermeld. De muzikanten werden ook bevestigd.
En dan plots, op 25 februari, op een tiental dagen voor de betoging, verklaart het kabinet van Charles Picqué telefonisch dat de betoging op het territorium van Sint-Gillis wordt geweigerd. De andere gemeentes hadden wel al ingestemd de betoging.
Na verschillende contactopnames worden er eindelijk “argumenten” gegeven voor de weigering: voor de veiligheid, vrede en openbaar vervoer. Veiligheid? Vrede? Openbaar vervoer? Waar ligt het verschil van deze betoging ten opzichte van een andere betoging? Gaat het hier niet eerder om een gebrek van respect ten opzichte van vrouwelijke migranten?
Wij vragen ons af waarom deze motieven of beperkingen voor de gemeentelijke autoriteiten van Sint-Gillis nooit eerder werden vermeld tijdens één van de vele ontmoetingen? Wij stellen ons hiermee ook vragen over het recht om te betogen en het recht op vrije meningsuiting.
De weigering van de burgemeester doet ons bovendien vragen stellen over de beeldvorming dat de autoriteiten hebben van vrouwen zonder papieren en de mensen die solidair zijn met hen. Waar stelt zich het gevaar voor de veiligheid van de volkswijken van Sint Gillis? Moeten wij nog vermelden dat het uiteraard om een vreedzame betoging gaat? Dat er bovendien een eigen ordedienst is van de Coördinatie van mensen zonder papieren, een coördinatie die reeds op verschillende acties in Brussel haar efficiëntie en goede organisatie aantoonde. Mensen zonder papieren doen er immers alles aan om problemen met de politiediensten of bewoners te vermijden aangezien dit ingaat tegen de doelstelling om meer steun van de bevolking te krijgen alsook het risico op arrestatie en uitwijzing.
Wij sporen de gemeentelijke autoriteiten van Sint-Gillis aan om terug te komen op hun beslissing en deze betoging van vrouwen zonder papieren en het slotevenement alsnog toe te laten op het grondgebied van Sint-Gillis. Het zou het recht om te betogen bevestigen en bovendien getuigen van respect voor vrouwen en voor de interculturele samenwerking die overigens ook erg rijk is in Sint-Gillis.
Wij nodigen de media uit op onze betoging die op veel vlakken uniek zal zijn, ook inzake het verboden onderdeel van het parcours. We willen dit schandalige verbod kenbaar maken aan een breed publiek.
Het comité van vrouwen zonder papieren/De Coördinatie van Mensen Zonder Papieren te Brussel
-
Anja Deschoemacker interpelleert gemeenteraad Sint-Gillis
Donderdagavond interpelleerde Anja Deschoemacker, de woordvoerder van Gauches Communes, de gemeenteraad van Sint-Gillis om voor te stellen dat het een GAS-vrije gemeente zou worden en om te eisen dat de sociale problemen van de jongeren en de bevolking aangepakt worden in plaats van de repressie op te voeren. Lees het interview met Anja hierover.
Tijdens de gemeenteraad van oktober werd burgemeester Charles Picqué (PS) al gevraagd naar zijn standpunt over de GAS-boetes in Sint-Gillis. De burgemeester antwoordde dat hij een van de pioniers van de GAS is en dat hij bijzonder tevreden is dat de regering de toepassingsmogelijkheden uitbreidt. Hij stelde dat hij er geen probleem mee heeft om jongeren vanaf 14 jaar een GAS-boete te geven omdat volgens hem de wet voldoende garanties biedt om willekeur te vermijden. Hij riep de fractie van de CDH op om bij minister Milquet erop aan te dringen dat de uitvoeringsbesluiten voor de nieuwe GAS-wet er zo snel mogelijk zouden komen zodat ook Sint-Gillis de reglementen zou kunnen aanpassen.
Gauches Communes is duidelijk: criminalisering is geen oplossing. Sociale problemen vereisen sociale oplossingen. Het is een illusie te denken dat het sluikstorten kan aangepakt worden indien verder bespaard wordt op de afvalophaling en als de regelmaat ervan wordt afgebouwd en tegelijk containerparken sluiten en de prijs voor vuilniszakken toeneemt.
Gauches Communes eist een massaal plan van publieke investeringen. Zo’n plan zou de bevolking gratis en kwaliteitsvolle openbare diensten aanbieden, waaronder een meer regelmatige en efficiënte afvalophaling. Maar ook degelijke sociale huisvesting en investeringen in wijken waar het aangenaam is om te wonen, degelijke jobs voor de jongeren en gratis onderwijs.
Dat is mogelijk als met het besparingsbeleid wordt gestopt. De besparingen zijn slecht voor de economie en voor onze levensstandaard. We moeten weigeren om de schulden af te betalen en overgaan tot de nationalisatie van de banken en de sleutelsectoren van de economie, wat onder democratische controle en beheer dient te gebeuren.
Fotos : PPICS – Banque d’images
-
Anja Deschoemacker over het repressieve besparingsbeleid in St-Gillis
Interview door Eveline (Brussel)
Anja Deschoemacker (in oktober 2012 lijsttrekker van Gauches Communes in Sint-Gillis) en Gilles Smedts (in 2012 lijsttrekker in Jette) In Sint-Gillis wordt op 27 februari actie gevoerd door Gauches Communes, het linkse samenwerkingsverband dat bij de gemeenteraadsverkiezingen 3,4% haalde in deze Brusselse gemeente. Anja Deschoemacker, in oktober lijsttrekster, zal donderdag een burgerinterpellatie doen op de gemeenteraad. Aanleiding is het repressieve GAS-beleid waar burgemeester Picqué (PS) een groot voorstander is. We spraken met Anja.
Waarom wordt een burgerinterpellatie gedaan op de gemeenteraad van Sint-Gillis?
Anja: “De aanleiding zijn de GAS-boetes en de nieuwe wetgeving die een verlaging van de minimumleeftijd tot 14 jaar door de gemeenten mogelijk maakt. De burgemeester van Sint-Gillis, Charles Picqué (PS), is daar groot voorstander van. Wij protesteren ertegen.“Het gaat echter niet enkel om de GAS-boetes. Die repressie is slechts het sluitstuk van de tekorten in de dagelijkse realiteit van mensen en zeker van jongeren. Net als de andere Brusselse gemeenten is er in Sint-Gillis een groot tekort aan opvangplaatsen, zowel in de kinderopvang als in de scholen. Er is een gebrek aan sociale of betaalbare huisvesting en een algemeen gebrek aan werk.
“De meeste crèches in de gemeente zijn in private handen en krijgen geen subsidies. Het maakt dat de prijs erg hoog ligt, zeker voor gezinnen met maar één loontrekkende. In het onderwijs zijn er evenzeer tekorten. Er is een tekort aan plaats, maar ook steeds meer aan kwaliteit. Dat is niet toe te schrijven aan het personeel, zij doen vaak wonderen. Maar het gebrek aan middelen, onder meer voor het onderhoud van de gebouwen en voor personeel, eist zijn tol.
“Om een voorbeeld te geven: het duurde 20 jaar om de sanitaire ruimte in een Nederlandstalige school in Sint-Gillis in orde te maken. En dat terwijl handhygiëne toch van jongs af aan moet aangeleerd worden. Gedurende 20 jaar was er amper een lavabo die naar behoren functioneerde op die school!
“Het jarenlange gebrek aan investeringen heeft gevolgen. In plaats van de toenemende tekorten aan te pakken, kiest het gemeentebestuur ervoor om andere inwoners aan te trekken – tweeverdieners die het wat breder hebben – en de gevolgen van de tekorten op de bestaande inwoners af te wentelen, onder meer door repressie in de vorm van GAS-boetes.”
De GAS-boetes zijn volgens jou onderdeel van het algemene besparingsbeleid van de gemeente?
Anja: “Inderdaad. Burgemeester Picqué van de PS is trots voorstander van de leeftijdsverlaging voor GAS-boetes tot 14 jaar. Hij ziet het uitdrukkelijk als een middel om bepaalde wijken op te ‘kuisen’. Een jeugdhuis aan het Betlehemplein kreeg bericht dat het moet verhuizen. Dergelijke maatregelen vormen geen antwoord op problemen, het verschuift ze enkel.“Meer dan 30% van de jongeren is werkloos. In sommige wijken loopt dit percentage zelf op tot 70%. Deze jongeren hebben geen werk, gaan niet meer naars school, hun jeugdhuizen worden opgedoekt of verhuizen, een metro-ticket wordt voor hen onbetaalbaar. Wat moeten ze dan doen? Thuisblijven bij hun ouders? Wachten op een toekomt die niet komt?
“Het is een onhoudbare situatie. En om dit te veranderen moet de basis hiervan worden aangepakt. Er is nood aan een politiek die de situatie verbetert. Gauches Communes schuift hiervoor een massaal publiek investeringsplan naar voor.”De PS zegt toch ook dat ze de jongerenwerkloosheid wil aanpakken…
Anja: “Het jongerenbanenplan van de PS is meer gericht op de verkiezingen dan op het aanpakken van de jongerenwerkloosheid. Het doel is om jobs voor schoolverlaters te subsidiëren. Als die na anderhalf jaar nog geen werk hebben, moeten ze volgens dit plan automatisch een voltijds contract van minstens een jaar krijgen. De overheid betaalt dan de helft van het loon. Het gaat enkel om Waalse en Brusselse jongeren met een doelstelling van 5.000 jobs.“Het doet wat denken aan de plannen uit de jaren 1990 die er vooral voor zorgden dat werkgevers een aantal goedkope arbeidskrachten cadeau kregen op de kosten van de gemeenschap. Het subsidiëren van 5.000 jobs, waarvan 1.000 in Brussel, zal uiteraard niet volstaan om alle werkloze jongeren aan werk te helpen. Het is lachwekkend om dit voor te stellen als dé oplossing.
“Wij stellen daar tegenover een massaal publiek investeringsplan voor dat goed is voor de creatie van degelijke jobs met bijhorende koopkracht. Jongeren moeten een duurzame job krijgen. Om de vele tekorten op vlak van huisvesting, kinderopvang of onderwijs aanpakken zijn er veel arbeidskrachten nodig. Is het niet waanzinnig dat er vandaag zoveel werk te verrichten is, maar dat dit niet gebeurt terwijl tegelijk een hele generatie jongeren een toekomst ontzegd wordt?”
Dat klinkt mooi, maar zijn er wel middelen voor? Is dit plan niet onrealistisch?
Anja: “In landen waar er zware besparingsplannen doorgevoerd zijn, is de situatie enkel nog verergerd. Besparingen vormen duidelijk geen antwoord. Volgens de gevestigde logica en de grote partijen moet het beleid voor economische groei zorgen, waarbij ze eigenlijk bedoelen dat de winsten moeten toenemen. Dat kan in crisistijden alleen door hard te besparen op de meerderheid van de bevolking. Niet alleen loontrekkenden en uitkeringstrekkers worden getroffen, het aantal faillissementen onder middenstanders neemt ook toe. Die behoren ook tot de 99% van de bevolking die vandaag moet opdraaien voor de winsten van de 1% rijksten.“Economische groei waar iedereen van kan profiteren, is in dit systeem niet mogelijk. Wij verzetten ons tegen nieuwe besparingsplannen en weigeren op te draaien voor de niet aflatende winsthonger van de 1% rijksten. Om de macht van die kleine elite te doorbreken, moeten we ons lot zelf in handen kunnen nemen. De nationalisatie van de bankensector en andere sleutelsectoren van de economie zijn daar onderdeel van, het zou de gemeenschap toegang geven tot de aanwezige middelen en mogelijkheden. Die middelen kunnen ingezet worden in sociaal nuttige investeringen. Om dat te bekomen, zullen verkiezingen niet volstaan. Er zal massale strijd door de werkende bevolking voor nodig zijn. Gauches Communes wil daar een bijdrage tot leveren.”
-
Enthousiaste meeting in Sint-Gillis
Wat kan de ervaring van Seattle betekenen voor werkenden in ons land?
De Brusselse afdelingen begonnen het nieuwe jaar met een publieke meeting rond de kwestie van het besparingsbeleid en de toenemende armoede die eruit voortvloeit. Er waren drie sprekers. Onder hen ook Bart Vandersteene, woordvoerder van LSP, die deelnam aan de campagne van Socialist Alternative in Seattle. Met die campagne raakte Kshama Sawant verkozen in de gemeenteraad. De discussie in Brussel werd bijgewoond door een vijftigtal aanwezigen.
We hadden ook Giorgos Karatsioubanis van het Griekse Syriza uitgenodigd. Hij had het over de rampzalige gevolgen van het besparingsbeleid van de trojka in Griekenland, een beleid dat de regering volgzaam uitvoert. Hij had het over verschillende aspecten van de humanitaire ramp die de jongeren en Griekse werkenden kennen.
De derde spreker was Anja Deschoemacker, woordvoerder van Gauches Communes. Zij had het over de Belgische situatie. De gevestigde politici van het establishment proberen ons te doen geloven dat België nog goed uit de crisis komt. Er wordt nogal vlug over de gevolgen van het besparingsbeleid van Di Rupo I gestapt, laat staan dat er al wordt gesproken over het beleid dat we na de verkiezingen van mei 2014 zullen kennen.
De lijst van aanvallen die we de afgelopen jaren kenden is lang: het eenheidsstatuut, de hervorming van de werkloosheidsuitkeringen, tekorten op vlak van huisvesting en onderwijs, overdracht van bevoegdheden zonder overdracht van middelen,… En dan maakt het establishment en haar gevestigde partijen zich nu al klaar om na de verkiezingen van 2014 nog verder te gaan met besparingsmaatregelen die uiteindelijk inhouden dat de werkenden en jongeren voor de crisis opdraaien.
De tussenkomst van Bart gaf op basis van de ervaring van Seattle aan hoe de linkerzijde tegenover deze achtergrond succesvolle resultaten kan neerzetten. Dat gebeurde in Seattle op basis van een duidelijk alternatief en de mobilisatie en het enthousiasme van honderden jongeren en werkenden. De situatie in de VS is er sinds 2008 drastisch op achteruit gegaan. Als er nog illusies waren in het idee van een ‘Amerikaanse droom’, dan werden die doorprikt.
Het zorgde ervoor dat steeds meer mensen beseften dat het beperkte herstel enkel de 1% rijksten ten goede kwam, terwijl ondertussen niet minder dan 5% van de Amerikaanse bevolking in deze periode uit zijn huis werd gezet. Er was een brede steun voor de beweging Occupy, wat het idee versterkte dat de grote bedrijven over twee grote partijen beschikken terwijl de gewone werkenden geen enkel politiek verlengstuk hebben.
De campagne en de overwinning van Kshama Sawant in Seattle kregen doorheen het land – en internationaal – heel wat aandacht en steun. Het gaat om de eerste echte socialistische verkozene sinds decennia. De centrale eis van een minimumloon van 15 dollar per uur was het symbool van een programma dat vertrekt van de behoeften van de werkenden en hun gezinnen. Het was een programma dat resoluut opkwam voor een andere samenleving, een socialistisch samenleving. Kshama verzette zich tegen de dreiging tot delokalisatie van Boeing. Ze stelde dat de productiemiddelen en de geschoolde arbeiders ter plaatse blijven en zelf de productie in handen kunnen nemen. De onteigening van de productiemiddelen en het in publiek bezit nemen ervan, is een maatregel die de delokalisatie kan stoppen. Lees hier meer over de overwinning van Sawant in Seattle.
De discussie van maandag bood de kans om op deze ervaringen in te gaan en duidelijk te maken dat een alternatief mogelijk en vooral noodzakelijk is. Het is tijd om vandaag op het politieke terrein in het offensief te gaan met ons eigen alternatief en onze eisen. We moeten dit koppelen aan de mobilisatie van de werkenden tegen het verraad van de gevestigde partijen die hun verkiezingsbeloften de dag na de verkiezingen inwisselen voor een verderzetting van het harde besparingsbeleid.
Het voorbeeld van Socialist Alternative in Seattle geeft aan dat een radicaal, antikapitalistisch, socialistisch en democratisch programma zeker geen rem is om electorale overwinningen te boeken.
De oproep van het ABVV van Charleroi is een goede opstap om de discussie over de nood aan een politiek initiatief door en voor de werkenden aan te gaan. Zelfs indien dit niet leidt tot een dergelijk initiatief bij de verkiezingen van mei 2014 moet het debat hierover verdergaan.
-
Met 3,65% wordt Gauches Communes een politieke factor in Sint-Gillis
LSP heeft samen met de Humanistische Partij en CAP-Brussel een collectief van progressieven, syndicalisten en militanten een alliantie opgezet en onder de naam ‘Gauches Communes’ lijsten ingediend in Sint-Gillis, Jette, Elsene en Anderlecht. In Sint-Gillis behaalden we 639 stemmen, dat waren er 108 te weinig voor een zetel in de gemeenteraad als gevolg van het niet-proportionele stelsel dat de gevestigde partijen bevoordeelt. Maar deze zetel is slechts een kwestie van uitstel. We zeggen alvast: 639 keer bedankt.
Van waar komen we in Sint-Gillis? In 2006 kwam LSP met een eigen lijst op en haalden we 175 stemmen of 0,98%. In 2010 namen we deel aan het Front des Gauches dat in de gemeente 365 stemmen haalde of 2,34%. Met 639 stemmen of 3,65% in 2012 slaagden we er samen met anderen in om de grootste electorale vooruitgang sinds 2006 te realiseren, net meer dan de PVDA/PTB en Ecolo.
Anja Deschoemacker wordt een publieke figuur van links in Sint-Gillis. Met 175 voorkeurstemmen haalt Anja een opvallende score, ze haalt meer voorkeurstemmen dan de lijsttrekkers van FDF (Fatoumata Sidibe, goed voor 162 stemmen) en PVDA (Benjamin Pestiau, 150 stemmen). Ze haalt er zelfs meer dan een verkozene van de liberale MR (172 stemmen). Dit resultaat geeft aan dat Anja door haar betrokkenheid bij het verzet tegen het asociale beleid in de gemeente en in Brussel een groot vertrouwen heeft gewonnen. Ze voerde mee campagne om niet opgezadeld te worden met de schulden van het Dexia-fiasco, tegen de verhoging van de energieprijzen, tegen de verhoging van de prijzen voor openbaar vervoer, ze was mee betrokken in de strijd voor vrouwenrechten, tegen racisme, tegen het communautaire opbod en was steeds aan de zijde van strijdbare syndicalisten terug te vinden.
Linkse verkozenen waren mogelijk…
Er is een reële kans gemist in Sint-Gillis. Gauches Communes kwam slechts 108 stemmen tekort om een zetel te behalen. Als het Front des Gauches na haar eerbare resultaat van 2010 haar dynamiek had voortgezet, als alle partners van dat front hadden ingestemd met een gezamenlijke verkiezingsdeelname van het Front des Gauches, dan was er wellicht wel een verkozene geweest in Sint-Gillis. Die verkozene had de bevolking kunnen informeren over de besparingsmaatregelen, een stem geven aan de sociale bewegingen en we zouden over een zichtbaar mobilisatiemiddel beschikken om de bevolking in actie te brengen tegen iedere poging om hen te laten opdraaien voor de crisis. Een dergelijke verkozene zou zorgvuldig rekening moeten houden met de diverse gevoeligheden binnen het Front en zou een toekomstige samenwerking met de PVDA gemakkelijk gemaakt hebben en dit op basis van respect voor de bestaande diversiteit.
Met 3,8% voor PVDA en 3,7% voor Gauches Communes, haalt de radicale linkerzijde in Sint-Gillis bijna 7,5% van de stemmen en het beste resultaat in de hele Brusselse regio. Toch was er geen verkozene. Wij stelden een kartel voor aan PVDA, dat had zowel PVDA als Gauches Communes een verkozene opgeleverd en het had kunnen leiden tot een samenwerking tussen verschillende linkse stromingen.
De resultaten van Gauches Communes in Sint-Gillis tonen de groeiende druk voor een links front in België, een brede politieke uitdrukking voor de arbeiders en hun gezinnen die iedereen verenigt die zich wil verzetten tegen het besparingsbeleid en die democratisch werkt met respect voor de verschillende stromingen die aan het front deelnemen.
Programma van radicale maatschappijverandering
Hoeveel keren hebben we onze politieke tegenstanders de kiezers niet horen zeggen dat ons programma niet realistisch zou zijn. Ter linkerzijde stellen sommigen dat we het programma wat moeten afzwakken om successen te behalen en is er zelfs druk om ons te profileren als een zoveelste gevestigde partij.
Met Gauches Communes hebben we strijdbare kandidaten opgesteld en een campagne gevoerd om het verzet tegen het besparingsbeleid op alle niveaus te versterken. We verdeelden tijdens de verkiezingscampagne zelfs 20.000 pamfletten in de wijk om uit te leggen waarom het belangrijk was om deel te nemen aan de ABVV-betoging van 14 september.
Gauches Communes heeft een programma uitgewerkt dat vertrekt van de behoeften van de bevolking en verdedigde een radicaal plan van publieke investeringen om 3.000 sociale woningen, 35 publieke crèches en 4 scholen te bouwen in Sint-Gillis. Dat zou tegelijk de huurprijzen doen dalen en duizenden degelijke jobs creëren. We hebben uitgelegd dat we moeten strijden om de middelen te zoeken bij de 1% superrijken door de banken en de sleutelsectoren van de economie te nationaliseren. We riepen ook op om een Links Front in België op te zetten om de krachten links van de PS en Ecolo te verenigen om samen te bouwen aan een samenleving die niet gebaseerd is op winsthonger en hebzucht maar op het bevredigen van de behoeften van de bevolking.
In de andere gemeenten waar we opkwamen, haalden we eveneens eerbare resultaten: 1,4% in Elsene, 1,27% in Jette en 0,62% in Anderlecht. We namen ook deel aan de lijst Gauche (een initiatief van de PC) in Etterbeek, deze lijst haalde 2,45%.
-
Brussel. Debat over huisvesting. Anja Deschoemacker versus burgemeesters, schepenen en staatssecretaris van traditionele partijen
Dinsdagavond hadden de Huurdersbond, het ABVV, Habiter Bruxelles en het ACV-ACW. “Wat zullen ze voor huisvesting doen als ze verkozen zijn?”, vroeg de affiche. In eerste instantie waren enkel de gevestigde partijen uitgenodigd. Maar nadat Gauches Communes de organisatoren contacteerde, werd het panel uitgebreid. Gauches Communes voert een opmerkelijke campagne in Jette, Anderlecht, Elsene en vooral in Sint-Gillis. De lijsttrekker uit Sint-Gillis, Anja Deschoemacker, werd eveneens als spreker uitgenodigd.
Anja stond in het debat tegenover de huisvestingsspecialisten van de gevestigde partijen. Het ging om drie burgemeesters: Vincent de wolf (Etterbeek, MR), Hervé Doyen (Jette, CDH) en Didier Gosuin (Oudergem, FDF). Daarnaast nog een schepen: Françoise Dupuis (Ukkel, PS, tevens voorzitster van het Brussels Parlement). En tenslotte staatssecretaris van het Brusselse Gewest voor huisvesting Christos Doulkeridis (Elsene, Ecolo).
Gelukkig dat Anja in het debat zat waardoor er een echte discussie was. Alle experten van de gevestigde partijen waren het immers eens over de essentie van de zaak: er is al goed gewerkt, we kunnen er niets aan doen, het is goed dat er een wet tegen speculanten is maar de wet kan niet worden toegepast, een specifieke maatregel volstaat niet want er moet een mengeling van alles komen. Er waren enkele meningsverschillen die meer voor de show dienden dan over inhoud gingen. Alle gevestigde politici probeerden de gevolgen van hun beleid weg te moffelen in een technisch debat dat zich beperkt tot beheer zonder enige politieke inhoud. Anja stelde dat er ondanks alle beloften bij vorige verkiezingscampagnes geen toename maar een afname is van het aantal sociale woningen.
Ze verzette zich ook tegen het feit dat er steeds meer wordt gesproken over publieke huisvesting in plaats van sociale huisvesting. Dat betekent dat er effectief woningen worden gebouwd, niet om aan de sociale problemen van bewoners tegemoet te komen maar wel om hen te vervangen door andere inwoners met een hoger inkomen. Op dat punt werd Anja bijgetreden door Dirk De Block van de PVDA in Molenbeek. Dirk zat niet in het panel, maar kreeg op het einde van het debat spreekrecht nadat Gauches Communes de weg had vrijgemaakt om ook niet-gevestigde partijen in het debat toe te laten. Dat geeft aan wat de mogelijkheden zouden zijn bij echte linkse samenwerking.
Anja slaagde er in om het debat te richten op de kwestie van de middelen. Ze dwong de gevestigde partijen om toe te geven dat ze niet in staat zijn om het hoofd te bieden aan de huisvestingscrisis en meer algemeen de sociale kwestie. Dirk had de verdienste om te pleiten voor een herverdeling ten voordele van de minst begoede lagen. Anja had de moed om uit te leggen dat de gemeenten alle mogelijke bevoegdheden, en dat zijn er wel wat, moeten aanwenden maar tegelijk ook moeten bouwen aan een beweging van verzet die verder gaat dan de gemeenten om de nodige middelen te gaan zoeken bij de banken en speculanten door de nationalisatie van de sleutelsectoren van de economie. De bijdrage van Anja werd algemeen geapprecieerd door de ruim 50 aanwezigen. Een tiental van de aanwezigen trok naar huis met onze krant en nog vele anderen met onze pamfletten.
-
Geslaagde meeting van Gauches Communes in Sint-Gillis
Gisteren kwamen ruim 50 mensen naar de meeting van Gauches Communes in Sint-Gillis. Er waren diverse sprekers over zowel de lokale thema’s als de crisis in de eurozone of het verzet tegen de dictatuur van de markten. Op de meeting spraken naast lijsttrekker Anja Deschoemacker ook de lokale kandidaten Finghin Kelly (10e plaats, lid van de Socialist Party in Ierland) en Panayota Maniou (11de plaats, lid van Syriza in Griekenland). Verder waren twee sprekers uit andere regio’s uitgenodigd: René Andersen, lijsttrekker van het Front de Gauche in Charleroi, en Wouter Gysen, 15de plaats op de Antwerpse Rood!-lijst en delegee voor ACOD Spoor.
Foto’s door Nico
Van links naar rechts (zittend): René Andersen, Wouter Gysen, Anja Deschoemacker, Finghin Kelly en Panayota Maniou
