Your cart is currently empty!
Tag: Sindicato de Estudiantes
-
Spanje: sterke jongerenacties tegen seksisme en voor inclusieve seksuele voorlichting
De scholieren- en studentenstaking waartoe opgeroepen werd door Sindicato de Estudiantes (studentenvakbond) en Libres y Combativas (Vrij en strijdbaar, het socialistisch feministisch platform van Izquierda Revolucionaria) afgelopen woensdag was bijzonder succesvol. Er waren meer dan 100.000 aanwezigen op ruim 60 jongerenbetogingen.
Verslag van Sindicato de Estudiantes op de website van campagne ROSA
-
Spanje. Studenten- en scholierenstaking op 10 mei tegen verkrachtingscultuur
De rechtbank van Pamplona besliste in een zaak van een groepsverkrachting om niet te vervolgen wegens verkrachting, enkel voor ‘seksueel misbruik’ wat een erg lichte straf opleverde. Eén van de drie rechters betwistte zelfs het feit dat het slachtoffer geen toestemming gaf en had liever een vrijspraak gezien. Het ging om een zaak waarbij vijf mannen een jong meisje in een donkere portiek in groep aanvielen en verkrachtten. Achteraf wisselden ze videobeelden van de feiten onder elkaar uit.
Deze rechtszaak van “La Manada” (‘de roedel’) heeft miljoenen vrouwen, jongeren en veel mannen geschokt. Meteen na de uitspraak op 26 april waren er massale betogingen met slogans als ‘Ik geloof haar’. Het doet denken aan het eerdere Ierse protest naar aanleiding van een vrouw die verkracht werd door rugbyspelers. In de Spaanse staat waren er op 8 maart ook al grote acties tegen seksisme en geweld op vrouwen. Zo waren er miljoenen deelnemers aan de vrouwenstaking die dag. De uitspraak van de rechtbank in Pamplona blijft tot protest leiden. Op 10 mei houdt de Sindicato de Estudiantes (studentenvakbond) een nationale actiedag.
De schandalige uitspraak van de rechtbank in Pamplona toont de dubbele standaard die vandaag geldt in de Spaanse staat. Enerzijds worden jongeren en rappers in de gevangenis gegooid omdat ze kritiek uiten op de monarchie en de corruptie van de heersende conservatie Partido Popular op sociale netwerken of in liedjes, boeken worden uit de handel gehaald en magazines gecensureerd. De politie wordt tijdens voetbalwedstrijden ingezet om gele t-shirts in beslag te nemen omdat deze ‘aanzetten tot geweld’ (de gele kleur staat symbool voor de onafhankelijkheidsbeweging in Catalonië). Anderzijds worden corrupte politici vrijgelaten, gaan fascisten vrijuit zonder veroordeling en wordt geweld tegen vrouwen onbestraft gelaten.
De uitspraak tegen de verkrachters van La Manada is daar een voorbeeld van: het is een belediging en een totaal gebrek aan respect tegenover een jonge vrouw die brutaal werd aangevallen door een groep mannen. De rechtbank legaliseert hiermee in de praktijk verkrachtingen en plaatst vrouwen in een moeilijke situatie tegenover aanvallers die weten dat ze beschermd zullen worden.
De Sindicato de Estudiantes stelt in een oproep tot actie: “We mogen dit niet toelaten. We moeten onze woede en verontwaardiging gebruiken om ons te organiseren en te strijden.“Sindicato de Estudiantes en het socialistisch-feministisch platform Libres y Combativas roepen op tot jongerenprotest op 10 mei waarbij de lessen op scholen en universiteiten worden geschorst. We roepen alle jongeren op om massaal deel te nemen aan de betogingen van 12 mei. Met de jongerenacties willen we ons verzet tonen tegen het seksistische systeem, ons verzetten tegen corruptie en tegen alle aanvallen op democratische rechten. We willen onze solidariteit betuigen met de slachtoffers van geweld.”
-
Historische actiedag tegen geweld op vrouwen in Spanje
De Spaanse actiedag tegen geweld op vrouwen en tegen seksisme was een overweldigend succes. Miljoenen mensen namen deel aan de stakingsoproep. Er kwamen honderdduizenden mensen op straat in massale betogingen. De actiedag werd op gang getrokken door jongerenprotest met een stakingsoproep van de Sindicato de Estudiantes (Studentenvakbond) en Libres y Combativas (Vrij en strijdbaar, een socialistische feministische campagne).
Het jongerenprotest werd overweldigend opgevolgd met een opvolging van de stakingsoproep door 90% van de scholieren en 80% van de studenten. Er waren in heel de Spaanse staat meer dan 150.000 jongeren op de meer dan 90 betogingen en meetings van Sindicato de Estudiantes en Libres y Combativas. Er waren grote acties in onder meer Barcelona, Vigo, Ferrol, Gijón, Bilbao, Gasteiz, Donosti, Tarragona, Valencia, Sevilla, Malaga, Cadiz, Salamanca, Guadalajara en tientallen andere steden.
Deze week sloten duizenden jongeren aan bij Libres y Combativas, op de ochtendacties van 8 maart alleen waren het er meer dan 1.000. Het strijdbare en revolutionaire feminisme dat ingaat tegen het asociale beleid van de rechtse regering maar ook tegen het kapitalistische systeem dat bespaart op onze rechten en seksisme in de hand werkt, kent een groeiende populariteit. Libres y Combativas benadrukt een klassenbenadering: gezamenlijke strijd van de arbeidersbeweging is hoe we verworvenheden bekomen hebben en hoe we deze zullen verdedigen en verder uitbreiden.
De feministische staking van 8 maart is een nieuw gegeven. Nooit eerder in de geschiedenis van de klassenstrijd in de Spaanse staat was er een dergelijke massale mobilisatie tegen de onderdrukking van werkende vrouwen, tegen ongelijkheid en tegen geweld op vrouwen. Er waren honderden betogingen van ‘s ochtends tot ‘s avonds. Dit werd een echte tsunami van miljoenen mensen die op straat kwamen. Het toonde niet alleen de woede van de werkende vrouwen en jongeren tegenover de kapitalistische crisis en de rechtse PP-regering, maar ook het bredere ongenoegen in de samenleving.
Wat we zagen, zullen we niet snel vergeten. Ten eerste omdat deze beweging van onderuit werd opgebouwd op initiatief van honderden vrouwengroepen, sociale bewegingen en linkse organisaties die maandenlang hieraan gewerkt hebben. Ten tweede omdat de leiders van de conservatieve PP en het liberale Ciudadanos zich hard opstelden tegen de staking en de betogingen. Daarmee toonden ze dat hun politieke agenda een oorlogsverklaring is in het voordeel van geïnstitutionaliseerd seksisme en ongelijkheid. Ten derde omdat de leiders van de grootste vakbondsfederaties en van de sociaaldemocratische PSOE, die liever geen strijdbare actiedag zien, eens te meer voorbijgestoken werden door de bevolking. De tactiek van sociale vrede en demobilisatie kreeg een zware slag op 8 maart.
De beelden van de betogingen spreken voor zich. De media proberen het aantal deelnemers te minimaliseren, maar de betogingen waren een pak groter dan bij vorige algemene stakingen. In Madrid zijn we het niet eens met het cijfer van de ‘8 Maart Commissie’. Het cijfer van 500.000 is een forse onderschatting. We moeten het vergelijken met de betogingen bij vorige algemene stakingen. In Madrid kon de betoging amper bewegingen door de toevloed van honderdduizenden vrouwen, jongeren en tienduizenden mannelijke werkenden. In Madrid waren er meer dan een miljoen betogers. De betoging was meer dan 5 kilometer lang.
Madrid was geen uitzondering. Hetzelfde zagen we in Barcelona, Vigo, Ferrol, Gijon, Bilbao, Gasteiz, Valencia, Malaga, Sevilla, Zaragoza, Tarragona, Cadiz, Toledo en tientallen andere steden. Het was een mobilisatie die alle verwachtingen overtrof.
Het protest op 8 maart in de Spaanse staat is historisch. De betogingen vormden een echte aardbeving. Honderdduizenden vrouwen en mannen zijn op straat gekomen. Libres y Combativas bouwt in deze beweging aan een socialistisch feminisme.
Foto’s en video’s:
-
Ana Garcia (Spaanse studentenvakbond): “Als we strijden, kunnen we winnen!”
Sindicato de Estudiantes in actie tegen aanvallen op het onderwijs Ana Garcia is algemeen secretaris van de Sindicato de Estudiantes (SE), de studentenvakbond in de Spaanse staat. SE organiseert scholieren en studenten in de strijd voor toegankelijk en kwaliteitsvol onderwijs. Vorig jaar waren er twee grootschalige studentenstakingen op 26 oktober en 24 november. Deze waren gericht tegen het project van de regering om algemene toegangsexamens te organiseren. Die maatregel bestond vroeger onder de dictatuur van Franco en werd gebruikt om studenten vanuit de werkende klasse uit het hoger onderwijs te houden. Het massale protest dwong de regering van de conservatieve premier Rajoy ertoe om op 26 november 2016 aan te kondigen dat het project geschrapt werd.
Op Socialisme 2017 eind oktober in Brussel is Ana Garcia een van de internationale sprekers. Weekblad ‘The Socialist’ bracht deze week een interview met haar. Gareth Bromhall van de Socialist Students sprak met Ana.
Kan je ons wat meer vertellen over de jongerenstrijd van het voorbije jaar? Welke lessen kunnen we trekken uit het succes?
“De studentenstakingen van vorig jaar waren eigenlijk slechts een onderdeel van de lange strijd tegen de regeringsplannen om het publiek onderwijs aan te vallen.
“Het begon in 2012 toen de conservatieve Partido Popular aan de macht kwam. Sindsdien organiseerden we 25 actiedagen met studentenstakingen die erg succesvol waren. We streden tegen de besparingen in het publieke onderwijs en tegen de nieuwe onderwijsplannen van de regering.
“Deze plannen zijn gebaseerd op het onderwijsmodel van de Franco-dictatuur (1939-1975). Ze leiden ertoe dat mensen met weinig middelen niet verder kunnen studeren. We kunnen deze maatregelen niet aanvaarden: ze betekenen immers dat jongeren uit de arbeidersklasse geen toegang meer zouden hebben tot kwaliteitsvol publiek onderwijs.
“We boekten vorig jaar enkele belangrijke overwinningen: het ergste deel van de onderwijshervorming, de algemene toegangsexamens, werd van tafel geveegd. Daar kunnen we een belangrijke les uit trekken: als we ons organiseren en de strijd op straat voeren met de steun van de werkenden, dan zijn we sterk genoeg om maatregelen die de belangen van de meerderheid van de bevolking schaden weg te krijgen.
“Het is een nuttig voorbeeld voor al wie opkomt voor een betere toekomst. In elke strijd geldt: ‘Si se puede’ (Ja, het kan).”
Hoe slaagden jullie erin om de jongeren op straat te krijgen?
“Jongeren uit de werkende klasse die nu in het middelbaar zitten of in het hoger onderwijs hebben hun volledige bewuste leven in een tijdperk van crisis doorgemaakt. Ze hebben de ‘goede tijden’ niet meegemaakt.
“Jongeren hebben enkel maar besparingen meegemaakt, aanvallen op de meerderheid van de bevolking en een gebrek aan optimisme voor de toekomst. Dat is wat het kapitalisme ons te bieden heeft.
“Klassenstrijd wordt hierdoor op een natuurlijke wijze begrepen: we hebben geen andere keuze. Als we de strijd niet aangaan, is er geen toekomst voor ons. We zien het overal in de wereld: in de VS, in Europa en elders. Mensen worden zich steeds meer bewust van het feit dat verandering nodig is.
“In de Spaanse staat was de verdediging van het publiek onderwijs een katalysator voor alle woede en ongenoegen in de samenleving.”
SE lanceert een nieuw socialistisch feministisch platform: Libres y Combativas (‘vrij en strijdbaar’). Van waar dit initiatief?
“Libres y Combativasis een nieuw socialistisch feministisch platform opgezet door de Studentenvakbond en Izquierda Revolucionaria. We hebben het in maart opgezet met acties aan de universiteiten en hogescholen waarmee geprotesteerd werd tegen geweld op vrouwen.
“De resultaten waren enorm, we kregen veel meer respons dan gedacht. Dat komt vooral door het klassenperspectief dat we naar voor schuiven. We kunnen immers niet zeggen dat elke vrouw zich in dezelfde situatie bevindt en op dezelfde manier te maken krijgt met onderdrukking en seksisme.
“Vrouwen uit de werkende klasse hebben het moeilijker, onder meer door de rechtse besparingen op openbare diensten waardoor de zorg van ouderen, kinderen en ander huishoudelijk werk op onze schouders terecht komen. Door onze maatschappelijke positie op de werkvloer en door het systeem dat ons economische onafhankelijkheid ontzegd, wordt de basis gelegd voor geweld op vrouwen.
“We verbinden de strijd van werkende vrouwen met de strijd tegen het systeem. Dat is de enige manier om een einde te maken aan de onderdrukking van vrouwen: we moeten strijden tegen het systeem dat leidt tot onderdrukking, tegen het kapitalisme dus.
“Veel vrouwen, jonge vrouwen en vrouwelijke werkenden, zoeken een revolutionaire weg om tot verandering te komen en dat is waar wij aan werken.”
Wat zijn de plannen van de studentenvakbond in het nieuwe academiejaar?
“Onze doelstellingen blijven dezelfde: we willen dat de volledige hervorming van het onderwijs wordt teruggedraaid. En we willen alle middelen terug die de regering uit ons onderwijs gestolen heeft.
“We hebben aangetoond dat we met strijd kunnen winnen. Als de regering de levensstandaard van de meerderheid van de bevolking blijft aanvallen, moet ons antwoord bestaan uit mobilisaties, stakingen en acties.
“We stoppen niet voor we bekomen hebben wat we willen: het recht van iedereen – los van afkomst en achtergrond – op degelijk publiek onderwijs.”
[divider]
Socialisme 2017
Ana Garcia spreekt op Socialisme 2017 tijdens twee plenaire sessies en in een werkgroep:- Zaterdag 21 oktober. 19-20u30: 100 jaar Russische Revolutie. Crisis van het kapitalisme en het verzet ertegen. Met Ana Garcia, voorzitster Sindicato de Estudiantes (Spaanse staat), Ludo De Brabander (vzw Vrede), Ruth Coppinger (Iers parlementslid Solidarity) en Bart Vandersteene (woordvoerder LSP)
- Zondag 22 oktober. 10u30-12u30. Werkgroep: “Jongeren en revolutie.” Met Ana Garcia, voorzitster Spaanse studentenvakbond
- Zondag 22 oktober. 16u15-17u. Revolutionair zijn in de 21e eeuw, met welke partij en programma? Met Eric Byl (algemeen secretaris LSP), Ana Garcia, Izquierda Revolucionaria (Spaanse staat), Nicolas Croes (hoofdredacteur ‘Lutte Socialiste’)
>> Meer info
-
Spaanse jongeren strijden tegen besparingen… én winnen!
Op 26 oktober dit jaar zagen we in Spanje een van de grootste jongerenbewegingen uitbreken sinds jaren. Over heel het land waren er ruim 60 betogingen met in totaal meer dan 200.000 deelnemers. In de middelbare scholen staakten 90% van de scholieren mee. Ook de oudervereniging CEAPA steunde de acties. Er waren solidariteitsacties in meer dan 25 landen.
Artikel door Hanne (Antwerpen) uit maandblad ‘De Linkse Socialist’, geactualiseerd
De aanleiding voor de beweging waren de recente besparingen in het onderwijs van de rechtse conservatieve regering van de PP (Partido Popular) en de herinvoering van algemene toelatingsexamens in het secundair onderwijs. Deze examens werden voor het laatst onder het regime van de rechtse dictator Franco toegepast om het hoger onderwijs ontoegankelijker te maken voor jongeren van gewone komaf.
De beweging eiste de onmiddellijke schrapping van de toelatingsexamens, het terugtrekken van de vorige besparingswet in het onderwijs en het ontslag van de onderwijsminister. Maar de beweging gaat verder en eist ook het intrekken van alle besparingen, een verhoging van de financiering van het onderwijs en de heraanwerving van duizenden leraren die door de besparingen hun job verloren.
De beweging wordt georganiseerd door de Sindicato de Estudiantes (SE), de studentenvakbond die in de jaren 1980 werd opgericht door leden van het huidige Izquierda Revolucionaria, een organisatie waarmee onze internationale discussies heeft om samen te werken.
Tegen de achtergrond van politieke crisis slaagde deze beweging erin om honderdduizenden jongeren te mobiliseren in de strijd tegen besparingen. Wie dacht dat de conservatieve PP de vorige verkiezingen won omdat er een ruk naar rechts is in Spanje, vergist zich. De verklaring voor het verlies van de sociaaldemocratische PSOE is eerder te vinden in de neoliberale koers die ze al jaren vaart. Net als SP.a bij ons is PSOE een verburgerlijkte partij die haar kiezers uit de werkende klasse al jarenlang de rug toekeert. Zo besloot PSOE om zich te onthouden bij een vertrouwensstemming in het parlement over een nieuwe conservatieve regering geleid door Rajoy. Hierdoor kan de PP ook zonder meerderheid verder regeren.
De nieuwe linkse kracht Unidos Podemos trekt veel van de jonge mensen aan die bij PSOE afhaakten, maar kon haar positie als nieuwe linkse partij tijdens de verkiezingen niet volledig waarmaken. Dit is deels te wijten aan een aantal zwaktes in hun programma en profiel. Een deel van de leiding van Podemos lijkt dit te beseffen; kopman Pablo Iglesias verklaarde dat zijn partij de eis van een algemene staking zou steunen indien de PP een nieuwe regering vormt. Het is het uitgelezen ogenblik voor Podemos om deze oproep waar te maken. Samen met de studentenbeweging en het algemene verzet tegen de rechtse regering is een massamobilisatie mogelijk.
Het potentieel van de jongerenbeweging is enorm, niet alleen door het succes van 26 oktober, maar ook omdat het de vonk kan zijn die het vuur doet ontbranden in andere lagen van de arbeidersklasse. Voorlopig houden de Spaanse vakbonden het vooral op woorden van steun in plaats van daden. Maar als de basis ziet wat een dynamische en succesvolle jongerenmobilisatie kan teweegbrengen zal er druk komen van onderuit op de leiding van de vakbonden en nieuwe linkse formaties zoals Podemos om ook tot actie over te gaan.
Enkel mobilisatie en actie zullen werkelijk verandering brengen. De regering kondigde toegevingen aan de jongeren aan, maar het ging om lege beloften die enkel tot doel hebben om verwarring te creëren. Vandaar dat er op 24 november een nieuwe actiedag volgde. Op een druk bijgewoond congres van SE op 19 en 20 november werden de laatste voorbereidingen hiervoor getroffen. Een vertegenwoordiger van de Actief Linkse Studenten en Scholieren nam hieraan deel.
Vlak na de staking van 24 november (en na het ter perse gaan van onze decemberkrant) kondigde de regering aan dat de maatregel van algemene toelatingsexamens wordt ingetrokken. De strijd van de jongeren dwingt hiermee reële toegevingen af. Het feit dat de actiedag van 24 november opnieuw massaal opgevolgd werd – met 1,7 miljoen jongeren die niet naar school gingen – speelde daar een belangrijke rol in. Strijd loont! Waarom daar niet verder op bouwen en heel de rechtse regering en het rechtse beleid wegkrijgen met een actieplan in opbouw naar algemene stakingen?
