Your cart is currently empty!
Tag: scholieren
-
Veilig onderwijs voor iedereen?
Op 1 september gaan alle scholen opnieuw voltijds open. Het is pas in week 2 dat de scholen zich gaan aanpassen aan de besmettingsgraad in hun gemeente. Voor de gezondheid van leerkrachten en scholieren is dat veel te laat. Personeel en scholieren moeten zich organiseren om zelf te kunnen beslissen rond de heropening van de scholen.
door Frede (Brugge)
Net als bij de versoepeling van de lockdown is het draaiend houden van de economie de voornaamste motivatie om de scholen volledig te heropenen. De regeringen willen iedereen zo snel mogelijk terug naar het werk en dus moeten zeker kinderen uit het basisonderwijs opnieuw voltijds naar school. Bij de heropening van de scholen eind mei, kon één derde van de basisscholen de veiligheidsvoorschriften niet optimaal naleven. Dat zal nu niet veel anders zijn.
Het is de ‘Belgian Pediatric Covid-19 Task Force’ (een werkgroep van kinderartsen, -psychiaters, -psychologen en -verpleegkundigen) die met een open brief opriep om van de heropening van de scholen de belangrijkste prioriteit te maken. Een element uit de brief dat uit de meeste samenvattingen verdween: “De scholen moeten de middelen, zowel logistiek als qua personeel, krijgen zodat het haalbaar is volledig open te gaan en voltijds onderwijs voor ALLE kinderen aan te bieden.” De kwestie van de middelen is cruciaal bij de heropening van de scholen. Door de jarenlange onderfinanciering van het onderwijs zijn gebouwen in slechte staat, zijn er te weinig (werkende) toiletten en wastafels, te grote groepen zitten in te kleine lokalen die soms amper verlucht kunnen worden. Het lerarentekort zorgt er tevens voor dat leerlingen onvoldoende individueel begeleid kunnen worden om leerachterstand van vorig jaar op te vangen en een enorme druk terecht komt op leerkrachten.
De gevarenzone in
De heropening van de scholen draagt vooral voor leerkrachten en oudere leerlingen een groot risico. Vanuit hun bubbel van vijf moeten ze zich plots naar en in een school met honderden leerlingen begeven. Het gebrekkige test- en tracesysteem voldoet niet aan wat nodig is vandaag. Een herhaaldelijke en snelle testing van iedereen die door de schoolpoort loopt, zou besmettingshaarden kunnen isoleren. Om de heropening van de scholen veilig te laten verlopen, moet er meer personeel aangeworven worden, moet er onmiddellijk geïnvesteerd worden in infrastructuur (zowel sanitair als extra klaslokalen) en moet er werk gemaakt worden van meer en beter openbaar vervoer om volgepropte bussen, trams en metro’s te vermijden.
De start van het nieuwe schooljaar gebeurt op een ogenblik dat er relatief veel besmettingen zijn. Deeltijds afstandsonderwijs zal in de secundaire scholen vanaf week 2 wellicht geen uitzondering zijn. Net als vorig schooljaar zal het afstandsonderwijs voor veel leerlingen betekenen dat ze geen of moeilijk toegang hebben tot onderwijs. Niet iedereen heeft een rustige plek en de middelen (pc, internet) voor schoolwerk. Niet alle ouders kunnen helpen bij het schoolwerk (ze moeten zelf werken, zijn de taal niet machtig …) en niet iedereen heeft een veilige thuissituatie. Ook voor praktijklessen en stages bijvoorbeeld in het TSO, BSO of KSO is er geen oplossing.
Er is onmiddellijk nood aan meer publieke middelen voor onderwijs, zodat dit efficiënt, fysiek dan wel digitaal, georganiseerd kan worden, naargelang de specifieke noden. Alle scholieren moeten veilig kunnen deelnemen aan kwaliteitsvol onderwijs. De enorme werklast voor leerkrachten moet verminderd worden door het beroep van leerkracht opnieuw aantrekkelijk te maken en massaal personeel voor het onderwijs aan te werven.
Bij de start van het schooljaar moeten gezondheid en de noden van leerkrachten en scholieren voorop staan. Het uitgangspunt mag niet het winstbejag van de grote bedrijven zijn, voor wie de scholen onder meer dienen als ‘gratis’ opvang van de kinderen van hun personeel.
Leerkrachten en scholieren moeten samen beslissen over de heropening van de scholen. Voor een democratische, gezamenlijke beslissing over de heropening van onze scholen en gelijke onderwijskansen voor iedereen! Massale publieke investeringen in onderwijs, nu!
Sluit je aan bij de Actief Linkse Studenten & Scholieren en kom op voor veilig, toegankelijk en kwaliteitsvol onderwijs voor iedereen!
-
Actief linkse scholier: “Voor onze toekomst moeten we strijden”
ROSA betoogt op 8 maart. Foto: Jean-Marie Er heerst een gevoel van onbehagen onder jongeren. Dat is geen toeval: een systeem in crisis weegt ook door op hoe mensen, en zeker jongeren, tegen alles aankijken. De prestatiedruk is torenhoog en er is onzekerheid: een gevoel dat we niet kunnen zijn wie we zijn. Wat kunnen we daartegen doen? We moeten ons samen organiseren en strijden voor onze toekomst!
Artikel door Mai, een scholier uit Gent
Wij zijn geen machines!
Een groot deel van het leven van jongeren speelt zich op school af. Daar worden we klaargestoomd voor een arbeidsmarkt waar flexibiliteit en hoge werkdruk de norm zijn. Dit straalt ook op de scholen af: de prestatiedruk is heel groot, alles moet steeds sneller. Tegelijk worden we op school geconfronteerd met de gevolgen van jarenlang besparen: er zijn altijd te weinig middelen, grotere klassen, minder personeel, … Als jongeren in de problemen komen, moeilijkheden ervaren bij het verwerken van leerstof, krijgen ze vaak te horen dat het hun eigen schuld is. Die neoliberale individualisering van problemen is ook op school sterk aanwezig.
Het is niet verwonderlijk dat jongeren naar manieren zoeken om zich af te zetten van de eenheidsworst en de prestatiedruk op school. De schoolmoeheid neemt toe. Cijfers uit 2013 zijn veelzeggend: het aantal leerlingen in beroepsonderwijs dat wel eens spijbelt, is gestegen tot 29%. In Antwerpen verlaat 28% van de leerlingen de school zonder een diploma. 34.500 scholieren zeggen wekelijks gepest te worden. Kortom: jongeren voelen zich niet goed in hun vel.
En de jongeren zijn niet alleen. Ook het onderwijspersoneel heeft het lastig. Bijna de helft van de leerkrachten stopt in de eerste vijf jaar dat ze voor de klas staan. Eén op de drie leerkrachten klaagt over emotionele belasting en 16% zegt dat de werkdruk acuut problematisch is. Dat heeft gevolgen voor de leerlingen: de relatie leerkracht-leerling is namelijk erg belangrijk voor de motivatie. Stress voor de klas leidt ook tot stress in de klas. Een gebrek aan middelen en personeel maakt het onmogelijk om kwetsbare jongeren die een andere taal spreken of van een sociaaleconomisch moeilijke achtergrond komen vooruit te trekken op school. Het onderwijs in België bevestigt ongelijkheid.
Onbetaalbare ontspanning
Buiten de schoolmuren is de druk op jongeren eveneens groot. Wie mee wil zijn, moet een hoog prijskaartje betalen. Uitgaan, een festival meepikken, ontspanning of gewoon nog maar verplaatsing met het openbaar vervoer kost allemaal veel. De tijd dat er nog veel plaatsen waren om samen te komen en goedkoop uit te gaan, is voorbij. Jeugdhuizen waar goedkoop iets kan gedronken worden, passen niet in de marktlogica. Hierdoor zijn we steeds meer aangewezen op dure uitgaansplaatsen waar je zelfs moet betalen om naar het toilet te gaan. De vermarkting dringt steeds dieper door in ons leven!
De commerciële druk is erg groot. De reclame-industrie wil ons voorschrijven hoe we er moeten uitzien en wat we moeten kopen om erbij te horen. We krijgen ingelepeld dat wat ons gelukkig maakt gekocht moet worden, alsof eigenwaarde te koop is. Van jongs af aan zijn er de stereotyperingen die eigen zijn aan het kapitalisme: meisjes spelen met poppen en bereiden zich best voor op de keuken. Die stereotypen zijn big business. De gevolgen zijn verregaand: een Britse studie gaf aan dat vijf op de zes meisjes van zes jaar zichzelf te dik vinden!
Genoeg is genoeg!
Veel jongeren willen de stereotypen niet aanvaarden, hebben een hekel aan seksisme en willen breken met de prestatiedruk. Maar wat kunnen we dan doen? Een chronisch gebrek aan middelen voor individuele begeleiding en ontspanning maakt dat jongeren zich ongehoord en zelf geïsoleerd voelen. Het doet hen vragen stellen rond identiteit. Maar we moeten verder gaan.
De problemen waarop we botsen, zijn niet onze schuld. Ze zijn het resultaat van hoe dit systeem, het kapitalisme, in elkaar zit. Voor belastingcadeaus aan grote bedrijven zijn er altijd middelen, maar voor onderwijs, jongerencentra of niet-commerciële recreatie niet. Het kapitalisme is een hindernis voor onze zelfontplooiing.
Jongeren die nu opgroeien hebben nooit iets anders dan crisis en besparingen gekend. Dat zorgt voor ‘normalisering’ maar ook tot het besef dat we moeten strijden als we meer middelen willen afdwingen. Alleen kunnen we tonen dat we niet goed in ons vel zitten, maar om tot verandering te komen moeten we ons organiseren.
Dat is mogelijk. Op mijn school hebben we het voorbije jaar een actiecomité van ROSA opgezet. We hebben de leerlingen geïnformeerd en warm gemaakt om mee in actie te komen. We hebben acties opgezet om seksisme bespreekbaar te maken en doorheen de campagne hebben we eisen geformuleerd: stappen om tot verandering te komen. Deze botsen op de budgettaire beperkingen: er zijn te weinig middelen. Maar ondertussen hebben we van de strijd tegen seksisme wel een thema gemaakt op school.
Jongeren hebben een rol te spelen in het opeisen van ons deel van de koek. De besparingen moeten stoppen, zowel op school als in onze ontspanning. Jongeren kunnen bijdragen aan algemene strijd van de werkenden. Toen de huidige rechtse regering in 2014 aantrad, werd massaal geprotesteerd. In Gent hebben jongeren dat versterkt door zich te organiseren in verzet tegen de verhoging van het inschrijvingsgeld. Honderden scholieren zijn toen op initiatief van de Actief Linkse Studenten en Scholieren (ALS) op straat gekomen en hebben actiecomités opgezet. Het toont wat we kunnen doen.
Wereldwijd stonden jongeren de afgelopen jaren vooraan in protestbewegingen. In Ierland speelden jongeren een enorme rol in de strijd om abortus uit het strafwetboek te halen. In Spanje vonden verschillende scholieren- en studentenstakingen plaats tegen hervormingen in het onderwijs en tegen seksisme. Naar aanleiding van een zoveelste dodelijke schietpartij in een middelbare school, ontwikkelde zich in de Verenigde Staten een scholierenrevolte tegen de wapenlobby. Een jaar eerder genereerde de actieve campagne rond Bernie Sanders een groot enthousiasme en zagen we zeker onder jongeren een hernieuwde openheid voor socialistische ideeën. Ook in België is er een zoektocht naar alternatieven. Wij willen de discussie daarover aangaan. Moralistische of individuele antwoorden volstaan niet, er is collectieve strijd voor een andere samenleving nodig. Doe mee met de campagne ROSA en de Actief Linkse Studenten & Scholieren om samen voor onze toekomst op te komen!
-
Leerlingen in actie tegen seksisme: ‘My Body My Choice’!
Het was een opmerkelijke reportage op de lokale televisie AVS op 29 januari: een 50-tal leerlingen van St Lucas in Gent voerden actie voor de schoolpoort met eisen om seksisme bespreekbaar te maken op school en een reeks maatregelen hierrond af te dwingen. De actie werd opgezet door scholieren die zich met de campagne ROSA organiseren. We spraken hierover met Mai, een van de voortrekkers van ROSA op St Lucas.
Interview uit maandblad ‘De Linkse Socialist’
Vanwaar het idee om op school actie te voeren tegen seksisme?
“Het vertrekpunt was niet zozeer de kwestie van seksisme op school. Seksisme is een breed maatschappelijk probleem dat bijgevolg ook op school tot uiting komt. De school is een belangrijke socialisatieplaats. Ze speelt een grote rol in het leven van jongeren, maar ook in het vormen en mee bepalen van opvattingen rond sociale relaties. Jongeren krijgen op school vaak voor het eerst te maken met seksisme.
“De aandacht voor #Metoo drong door tot in de gesprekken op school. Wat in de samenleving gebeurt, heeft gevolgen binnen de schoolpoorten. We vonden het daarom noodzakelijk om een campagne op te zetten waarmee seksisme bespreekbaar gemaakt wordt op school.
“Met een campagne willen we het thema op de agenda zetten en jongeren bewust maken. We brachten een eerste groep bijeen in ons comité van ROSA op school. Daar voerden we discussie over seksisme en hoe het zich manifesteert. Dit was geen persoonlijke discussie: het ging over wat seksisme is, waar het vandaan komt en wat we ertegen kunnen doen.
“Op deze basis stelden we concrete eisen op: gratis maandverband en tampons in iedere WC op school; lessen seksuele opvoeding die verder gaan dan biologie en niet alleen gericht zijn op heteroseksualiteit maar ook ingaan op seksisme, wederzijdse toestemming, het verschil tussen gender en geslacht, … ; het recht om te dragen wat we willen zonder lastig gevallen te worden; lessen op school rond 8 maart over de strijd tegen seksisme en ook ruimte voor initiatieven van leerlingen zelf hierrond.”
Hoe hebben jullie van hieruit een actie opgezet?
“Uit de discussies kwam wat de jongeren zelf belangrijk vinden en met deze eisen hebben we een petitie gemaakt. Het doel van die petitie was niet zozeer om een bepaald aantal handtekeningen op te halen. Wel wilden we hiermee seksisme bespreekbaar maken. Het was een aanknopingspunt om jongeren aan te spreken en vooral ook om jongeren zelf ermee te laten rondgaan in hun omgeving. Dit concretiseert de steun die er is.
“We beslisten om de petitie aan de directie te overhandigen tijdens een actie aan de schoolpoort. We zijn nog eens rondgegaan op school om zoveel mogelijk leerlingen mee te trekken. We deden de actie buiten om de zichtbaarheid te vergroten. Dat maakt dat de druk op de directie groter is en het maakt het ook voor de leerlingen zelf zichtbaarder. Met de actie wilden we de strijd tegen seksisme op de agenda zetten, als onderdeel van een langere campagne waarin de mars tegen seksisme van 8 maart ook erg belangrijk is. We beseffen dat we voor het afdwingen van onze eisen ook breder moeten kijken: er zijn te weinig middelen voor onderwijs en er is een algemene strijd nodig.”
Hoe reageerde de directie?
“De actie was erg geslaagd met 50 tot 60 aanwezigen die heel luid slogans geroepen hebben. Vooral ‘My body my choice’ slaat aan. Dat gaat over meer dan seksisme: we willen ons eigen leven en onze toekomst zelf in handen nemen.
“De directie reageerde aanvankelijk terughoudend: er werd gezegd dat seksisme geen taboe is op deze school, een vrijdenkende kunstschool. Daarmee wordt het probleem eigenlijk ontkend. Een aantal leerkrachten vond dat er wel iets gedaan moet worden tegen seksisme. De druk nam toe en daarop werden we samen met leerkrachten uitgenodigd bij de directie voor een gesprek.
“Er werden beloften gedaan om enkele eisen in te willigen: er zou jaarlijks een les in elke klas komen die door Sensoa wordt voorzien, er komt ruimte voor een werkgroep om iets rond 8 maart te doen op school en er zou in de week van 8 maart in elke klas een les zijn over de strijd tegen seksisme. Niet alle eisen zijn ingewilligd, enkel wat gemakkelijk haalbaar is binnen het beperkte budget van de school. Er zal dus nog verder campagne nodig zijn om de concretisering van de beloften op te volgen, ook als er bijvoorbeeld tegenkanting komt door enkele leerkrachten, en om de andere eisen door te drukken.
“We hebben een open brief gemaakt met uitleg en informatie over de acties en wat er uitgekomen is. Daarin roepen we ook op om ons verder te organiseren en op 8 maart te betogen. Een tweede versie van de open brief werd aan 12 andere scholen uitgedeeld. Dat vergroot de druk op de directie van St Lucas en het geeft een voorbeeld voor leerlingen uit andere scholen: je kan je organiseren en bijvoorbeeld met een petitie rondgaan, je kunt een comité opzetten en actief deelnemen aan de strijd tegen seksisme.
“Al deze acties, ook de mars tegen seksisme van 8 maart, zijn een opstap om verder campagne te voeren. De ervaring van het actiecomité op onze school is heel leerrijk. We evalueren er de acties, maken verdere plannen en bespreken perspectieven voor de strijd. Zo leren we ook een argumentatie in de praktijk omzetten. Het introduceert een discussiecultuur op school waarmee we ook rond andere thema’s actief kunnen zijn en zo doorheen strijd proberen om onze toekomst zelf in handen te nemen.”
-> Mai spreekt op de ROSA conferentie van 31 maart in de centrale meeting: Meer informatie over de ROSA conferentie
-
Gentse scholierenactie tegen seksisme en met de vraag om het op school bespreekbaar te maken
Gisteren voerden 50 leerlingen van Sint-Lucas actie aan de schoolpoort. Ze haalden de afgelopen weken meer dan 200 handtekening van leerlingen en personeel op met een petitie. Met de actie willen ze een statement maken tegen seksisme en wordt gevraagd om seksisme bespreekbaar te maken op school.
-> Verslag op de site van de campagne ROSA
Verslag op lokale televisie AVS:
20180129-NIEUWS-50 from AVS on Vimeo.
-
“Peeters, Crevits, van ons krijg je niets”. Jongerenprotest bij CD&V
Verslag door Fabian, Foto’s door Jean-Marie en Liesbeth
Vandaag verzamelden enkele scholieren en studenten aan de nieuwjaarsreceptie van CD&V om er actie te voeren tegen de verhoging van de inschrijvingsgelden en de besparingen in het onderwijs. De receptie ging dit jaar door in de Eskimofabriek, aan de Wiedauwkaai in Gent. Ook het ACV voerde actie en Vrede vzw, dat campagne voert tegen de geplande aankoop van F-35 straaljagers, tekende eveneens present.Met een spandoek en de slogan “Hilde Crevits, van ons krijg je niets!” werd de Vlaamse Minister van Onderwijs, die in haar eerste jaar op deze post 800 miljoen zal besparen op het onderwijsbudget, door de jongeren welkom geheten. Bij het uitstappen uit haar Mercedes S-klasse vond ze er niet beter op dan haar tong uit te steken naar de protesterende studenten en scholieren, die er al enige tijd de kou trotseerden. Op de uitnodiging om een herinvestering in het Vlaamse onderwijs te onderhandelen ging ze niet in.
-
Scholierenactie gepland aan nieuwjaarsreceptie CD&V
Vorig semester trokken de Gentse scholieren het verzet tegen de besparingen op gang met verschillende acties tegen de verhoging van het inschrijvingsgeld. Na een succesvolle scholierenstaking in oktober, werd het jaar 2014 afgesloten met de grootste nationale betoging op 6 november en algemene staking uit de afgelopen decennia. Nooit was er zoveel vastberadenheid om zich te verzetten tegen de asociale besparingen van deze rechtse regering.De verhoging van het inschrijvingsgeld in het hoger onderwijs moet 163 miljoen euro opbrengen. Eén van de 40 nieuwe F35 gevechtsvliegtuigen kost ons allen 150 miljoen euro. Investeren in oorlogstuig blijft een grotere prioriteit dan investeren in onderwijs. De oorlogen in het Midden-Oosten hebben vooral tot vernieling, ellende en meer dan een miljoen doden geleid en tot de radicalisering van een kleine groep jongeren die vervreemd is geraakt van de samenleving.
Hoe doen we de regering luisteren?
Jammer genoeg blijken zowel de federale als Vlaamse regering vastberaden in hun besparingswaanzin. De strijd zal daarom in 2015 moeten verder gaan. Indien deze regeringen hun plannen niet willen veranderen, zal massaal protest en druk vanuit de samenleving hen moeten dwingen. Dat is wat wij van plan zijn.
De Gentse actiecomités van scholieren willen alvast opnieuw het voortouw nemen en acties opzetten. Op 24 januari houdt de CD&V haar nationale nieuwjaarsreceptie in Gent. Wij roepen de Gentse scholieren op daar mee actie te gaan voeren. Indien de CD&V luistert naar de bekommernissen van de vele jongeren en ouders die protesteren dan moeten ze stoppen met het besparen op onder andere onderwijs en deze regeringen niet verder ondersteunen.
Scholieren lanceren nieuwe beweging: SCHOLIERENACTIE
We hebben de ambitie om overal in Vlaanderen acties op touw te zetten. Een brede beweging van scholieren tegen de verhoging van het inschrijvingsgeld naar 890€ en de besparingen op onderwijs is dringend nodig.
Geïnteresseerd? Doe mee met de campagne “SCHOLIERENACTIE” en zet ook op jouw school, in jouw stad, met vrienden en klasgenoten een actiecomité op. Weet je niet direct hoe eraan te beginnen? Geen probleem, contacteer ons door een sms te versturen naar: 0483042208 of bezoek de website SCHOLIERENACTIE.be
ZATERDAG 24 januari om 16u15 – afspraak aan de Muidebrug (gemakkelijk te bereiken met tram 4), vanwaar we vertrekken naar de CD&V receptie die doorgaat in de oude Eskimofabriek aan de Wiedauwkaai.
Facebook evenement
-
Gentse scholieren organiseren zich en vervoegen arbeidersbeweging
Foto: SooRa Artikel door Koerian (Gent) uit maandblad ‘De Linkse Socialist’
Aan de kop van de vakbondsbetoging van 6 november was er een jongerenblok met opvallend veel Gentse scholieren. Meer dan 130 scholieren gingen niet naar de les om samen met 150.000 andere vakbondsmilitanten te betogen.
Al sinds begin september organiseren leerlingen op verschillende Gentse scholen zich tegen de besparingen op onderwijs. Bij aanvang van het schooljaar besloten Actief Linkse Studenten en Scholieren in Gent verschillende scholen aan te doen om de jongeren aan te spreken over besparingen in het onderwijs. Er werd consequent naar voor geschoven dat er opnieuw 7% van het BBP naar onderwijs moet gaan, en dat democratisch georganiseerde oplopende acties de enige manier vormen om die eis te verwezenlijken.
Dit resulteerde op 10 september in een relatief bescheiden betoging van ongeveer 80 jongeren. De algemene vergadering op het einde van de betoging besloot actiecomités op te richten op verschillende scholen. Deze actiecomités kwamen regelmatig samen om te bespreken wat de volgende stappen waren in de beweging tegen besparingen in het onderwijs. Ze besloten op 8 oktober een nieuwe betoging te organiseren, waarop vooral de solidariteit tussen studenten en scholieren werd benadrukt. Met 500 aanwezigen was dit een succes. Nadien werd door alle aanwezigen besloten zitacties te houden op verschillende scholen en zo toe te werken naar een scholierenstaking op 22 oktober.
Op 22 oktober bleven 800 Gentse scholieren weg uit de klas om te betogen voor een kwaliteitsvol en toegankelijk onderwijs. Actiecomités van op zes verschillende middelbare scholen en op Sint-Lucas Hogeschool tekenden present. Daarnaast waren er nog scholieren van scholen waar geen actiecomité was. Door de link met het personeel actief te zoeken stonden veel leerkrachten, ook zij zijn slachtoffer van de besparingen, positief tegenover de acties. Enkele scholen gaven zelfs toestemming aan hun leerlingen om naar de actie te komen. In een grote algemene vergadering op het einde van de actie werd unaniem besloten alle aangekondigde vakbondsmanifestaties te steunen en samen met de arbeiders een front tegen alle besparingen te vormen.
Van een kleine beweging opgezet door ALS groeide de scholierenbeweging uit tot een gestructureerd protest dat actief is in bijna elke school in centrum Gent. Van cruciaal belang hierbij waren de democratische opbouw van de beweging, het toepassen van een opbouwend actieplan, het naar voor schuiven van een radicaal programma en het zoeken van de link met het personeel.
Een strijd tegen besparingen wordt van onderuit gevoerd met respect voor diversiteit van de beweging en onderlinge meningsverschillen. Iedereen die zich tegen besparingen verzet moet de kans krijgen te participeren aan de opbouw van verschillende acties. In die zin waren en zijn de actiecomités van talloze scholieren op verschillende scholen cruciaal, net als de algemene vergaderingen die na elke actie werden en worden georganiseerd. Respect voor de verschillende meningen, eenheid in actie en diversiteit, heeft gezorgd voor een maximale betrokkenheid van alle actievoerders en heeft de slagkracht van de beweging bepaald.
De ALS hebben steeds een radicaal programma naar voor geschoven binnen de beweging. Eisen als 7% van het BBP voor onderwijs, het geld halen waar het zit, investeringen in onderwijs niet in oorlog werden door talloze scholieren overgenomen en in slogans gegoten. Ze enthousiasmeerden en politiseerden een grote groep. Ze werden gebruikt in acties die zorgvuldig werden opgebouwd. Elke actie was groter dan de vorige, naar elke actie werd massaal gemobiliseerd. In een reeks pamfletten werden scholieren bewust gemaakt van de besparingen, hun gevolgen en de mogelijke alternatieven en werden ze opgeroepen om ervoor op straat te komen.
Doorheen de beweging is er een radicalisering die ook tot uiting komt in het aantal leerlingen dat bij ALS en ook bij LSP aansloot. Onze actiemethodes werken, en jongeren trekken heel bewust de kaart van een antikapitalistische jongerenorganisatie en consequent revolutionaire partij. Tot voor een paar maand werden bijvoorbeeld stakingen in het openbaar vervoer door scholieren op hoongelach onthaald, nu staan diezelfde leerlingen zelf aan de piketten.
De link met de georganiseerde arbeidersklasse is gelegd en zal niet meer worden verbroken. Op 1 en 15 december volgen (solidariteits)acties van Gentse scholieren, omwille van examens zal de nadruk op 15 december liggen. Na de nationale vakbondsbetoging is er ook in de hoofden van de scholieren geen weg terug. Het volledige besparingsbeleid moet worden weggestaakt, een focus louter op besparingen in het onderwijs is uit den boze. Ook op komende vakbondsacties zullen scholieren aanwezig zijn als deel van de arbeidersbeweging.
De jonge geest is uit de fles en kan er niet meer worden ingepropt. De beweging van scholieren is gestart en zal niet zomaar stoppen. Honderden scholieren werden gepolitiseerd en geactiveerd, duizenden hoorden van de acties die in Gent zijn opgezet. De jeugd heeft de toekomst, en de jeugd is in strijd. Voor wie de slogan “Bourgeois, Crevits, van ons krijg je niets” al beu is gehoord, worden het harde tijden. Om het in de woorden van de scholierenactivisten zelf te zeggen “Wij zijn boos! Hoe boos? Heel fucking boos!” Via het opgezet democratisch model willen zij in één front met alle slachtoffers van de besparingen niet alleen deze regering, maar heel het beleid wegstaken.
-
Gentse scholieren protesteren tegen verhoging inschrijvingsgeld
Een eerste succesvolle scholierenactie tegen de verhoging van het inschrijvingsgeld. Nog voor de maatregel volledig in kannen en kruiken is en nog voor de studenten opnieuw aan hun academiejaar begonnen zijn, was er in Gent al een eerste geslaagde scholierenactie tegen de geplande verhoging van het inschrijvingsgeld. Een 80-tal jongeren uit een tiental verschillende scholen verzamelde aan het rectoraat en trok naar het Sint-Pietersplein waar nog een bijeenkomst werd gehouden. (more…)
