Your cart is currently empty!
Tag: regionale staking 8 december
-
Audi en Autovision. Interview met delegees
Maandag spraken we tijdens de regionale stakingsdag aan de piketten van Audi en Autovision met twee delegees van deze bedrijven.
Interviews door Eric
[divider]
Aan Audi spraken we met vakbondsafgevaardigde Francis Dagrin
“Wat speelt bij de arbeiders van Audi zijn vooral de maatregelen in de eindeloopbaan en de indexsprong.” Francis erkent de sterkte van de staking, maar wijst er ook op dat velen, vooral in de kleine bedrijven, nog overtuigd moeten worden. “Na nieuwjaar zal verdere actie gevoerd moeten worden, maar een staking tot de finish, daarvoor is het nog te vroeg. Bovendien wordt dat soort stakingen van onderuit opgebouwd en niet van bovenaf uitgeroepen.” Misschien moeten we Brussel blokkeren, dat is 25% van het BBP, dat kan deel zijn van een volgend actieplan.
Op de vraag welk alternatief op de regeringsmaatregelen: “Eerst moeten bezien of de regeringsmaatregelen wel zullen werken.” Volgens hem leveren die niets op omdat “het beleid inzake eindeloopbaan, of het nu gaat om werkloosheid met bedrijfstoeslag, om vervroegd pensioen of om de pensioenleeftijd met zoveel werkloze jongeren geen zin heeft. De indexsprong en de loonstop zullen de koopkracht aantasten, de consumptie verminderen en de werkloosheid nog verder doen oplopen. Mensen zijn wel bereid tot inspanningen als die ook opleveren, maar niet als die niet werken.”
Francis pleit voor een kortere werkweek en een kortere loopbaan. Niemand houdt het tot 60 vol aan de band. Als arbeider in een private sector neemt hij de verdediging op van de openbare diensten die behouden moeten blijven en verder uitgebouwd, vooral in het transport, voegt hij eraan toe. De lonen, vindt hij, moeten opnieuw stijgen boven de index, er zit immers voldoende geld bij de bazen. Hen zou men moeten belasten. Op dit ogenblik is kapitaalvlucht niet aan de orde, er is eerder een toestroom. Het is deels een argument dat rechts inroept om het af te wimpelen, maar tegelijk moet dat wel op internationaal vlak georganiseerd worden, of toch Europees.
De Europese ondernemingsraden zijn een eerste stap om zich over de grenzen te organiseren, maar we moeten ook eisen stellen op dat niveau. In de jaren ’90 bijvoorbeeld werd in Duitsland door IG-Metall bij VW de 35-urenweek afgedwongen, we hebben hier toen 4 weken gestaakt om dat ook te bekomen en konden rekenen op internationale solidariteit. Toen in 2007 Audi de fabriek overnam zijn we helaas naar de 38 urenweek omgeschakeld zonder dat we daar loon voor kregen. Francis vertelde ook dat interimmers er na maximaal 3 jaar een contract van onbeperkte duur krijgen.
[divider]
Autovision is een leverancier van logistiek aan Audi. Hier spraken we met Hadi Sidi Amine.
“Autovision is de belangrijkste toeleverancier van Audi, ontstaan in 2007 na de overname van VW door Audi als deel van het overnameakkoord”, aldus MWB-reservedelegee Hadi Sidi Amine. “We werken hier met 350, een 70-tal interimmers. Onze eerste managers kwamen direct van Audi waarmee we rechtstreeks verbonden zijn. Specialisten van Audi oefenen regelmatig controle uit bij ons. Het geeft ons ook wel een zekere macht. Zodra het hier stil valt, blokkeert ook bij Audi de band. De directie kan daar met moeite mee overweg, op 8 jaar tijd zijn de human resources al acht keer van samenstelling veranderd. Er wordt hier regelmatig spontaan gestaakt, meestal omwille van de arbeidscondities.”
“Nu is er een bijkomend probleem. Het driejaarlijks contract met Audi loopt op 31 maart 2015 ten einde. Normaal worden interimmers hier na 6 maand aangeworven, maar dat gebeurt niet als het model op haar einde loopt. Dat contract kan nu telkens voor een jaar verlengd worden. De patroon beweert trouwens dat we op een tekort van 1,4 miljoen afstevenen. Dat komt omdat de prijs waarmee het contract werd binnen gehaald onrealistisch laag was. Toch is de deelname aan de staking hier totaal. Vooral de loonbevriezing en de indexsprong zijn hier onverteerbaar. Deze actie moet, maar we zouden beter Brussel blokkeren. De patroon wil ons immers de productie op zaterdag doen inhalen en aangezien hier net als bij Audi gewerkt wordt met arbeidstijdrekening, krijgen we daar geen cent extra voor. Bij Audi konden ze daar en uitzondering op afdwingen, maar niet bij ons. De meeste hier staan met hun arbeidstijdrekening nog in het negatief door volumeverminderingen eerder dit jaar.”
-
Echo’s vanop de piketten. “We zullen een revolutie nodig hebben”
Door Eveline
Aan de Brico van St Gillis spraken we met BBTK-delegee Hadeh Salah Eddime.“Het doel moet zijn dat de regering valt en dit door stakingen of andere middelen. We worden immers niet gehoord. De regering moet weg. Na 15 december moeten we verder gaan en de krachten bundelen. Dit is belangrijk voor de volgende generaties. Door de krachten te bundelen en jongeren, ouderen, werkenden, werklozen, privé, publiek,… na de 15de samen in actie te houden, kunnen we het neoliberale beleid stoppen. Staken heeft financiële grenzen, een alleenstaande moeder kan zich niet veroorloven om veel te staken want het loon is prioriteit. Langdurig staken is voor velen niet houdbaar.
“Inzake alternatief is er nood aan het creëren van werk dat tegemoet komt aan de profielen van werklozen. De RVA viseert nu precaire profielen. De strijd tegen fiscale fraude richt zich op kleine zelfstandigen terwijl de grote bedrijven steeds buiten schot blijven. Een gewone werkende moet veel afgeven, een groot bedrijf niet. Er is een alternatief mogelijk. We zullen een revolutie nodig hebben om te gaan naar een beter systeem waarin de rijkdom eerlijk wordt verdeeld.
“Op het bedrijf hielden we een algemene vergadering met een discussie over waarom we actie voeren. Er werd besloten dat mensen die uit Brussel komen, zouden thuisblijven. Die raakten moeilijk in de stad. Maar ook dat de mensen die in Brussel wonen aan het piket zouden staan, met uitzondering van de collega’s met een precair contract. We wilden de winkel sluiten en dat is gelukt. Het is een geslaagde stakingsdag, we zijn klaar voor de 15de.
“We zullen naast de vakbond ook een arbeidersbeweging nodig hebben die alle krachten kan bundelen, niet alleen die van de werkenden. Dit kan leiden tot een volledige omvorming van het Belgische politieke landschap. We zullen uiteindelijk tegenkrachten nodig hebben. Denk aan de oprichting van coöperatieven als tussenstap. Maar uiteindelijk is de nationalisatie van de grote bedrijven nodig.”
-
Verslag vanop het piket aan de gevangenis van St Gillis
Verslag door Eveline
Aan de gevangenis van St-Gillis was er een groot enthousiasme om de staking verder te zetten indien er geen gehoor komt na de nationale staking van de 15de. Er waren twee piketten van de drie vakbonden om de toegang te blokkeren. Van de 110 cipiers die er in de zes vleugels werken, kwamen er maar 11 opdagen. De 99 lege posten werden ingevuld door de politie.
Aan het piket is het bewustzijn groot. Sommigen trokken eerder in hun vrije tijd naar de piketten van andere gevangenissen de voorbije weken, zowel naar Gent, Lantin of de gesloten asielcentra van bijvoorbeeld Vottem.
Voor de iets meer dan 600 voorziene plaatsen in St Gillis zijn er meer dan 800 gedetineerden. In de gevangenis van Vorst ligt de overbevolking nog hoger. Er zijn bijna het dubbele aan gevangenen dan er plaatsen zijn. Ook andere gevangenissen in het land kennen gelijkaardige fenomenen. Deze overbevolking versterkt de stress onder de gevangenen, wat leidt tot meer zelfmoordpogingen, agressie, gijzelingen, …
In plaats van te investeren in meer gevangenisplaatsen en meer personeel, wordt er aangeworven bij de directie en investeert de Vlaamse gemeenschap in vakken als theater, tekenen, … voor de gevangenen, terwijl er voor basiseducatie zoals Frans en Nederlands een wachtlijst is. In plaats van in basisbehoeften en veiligheid te investeren, wordt er enkel in bijzaken geïnvesteerd en wordt op de rest bespaard.
De besparingen van de regering zijn erg concreet in het gevangeniswezen. De algemene besparingen zoals het optrekken van de pensioenleeftijd hebben grote gevolgen op de werkomstandigheden. Het is niet realistisch om tot 67 jaar zwaar fysiek belastend werk uit te voeren. Bovendien besliste de regering om nog voor 2015 fors te besparen in de gevangenissen door de cellen ’s ochtends en ’s avonds respectievelijk later en vroeger te sluiten om ochtend- en avondpremies voor het personeel te vermijden. De gevangenen langer in overbevolkte cellen laten zitten, versterkt de frustraties bij de gevangenen en versterkt dus de onveiligheid. Bovendien heeft het een impact op de lonen van het personeel.
Een ander punt dat tot grote zorgen leidt, is dat het huurcontract dat de regering met de gevangenis in Tilburg aanging afloopt in 2015 en wellicht niet verlengd wordt. Voor 42 miljoen euro per jaar huurt de Belgische regering nu 650 plaatsen in de gevangenis van Tilburg. Dit jaar werden al 100 plaatsen geschrapt, de rest volgt mogelijk. De regering wil miljoenen besparen, maar het zal het probleem van de overbevolking groter maken.
Overbevolking, besparingen op het aantal collega’s, besparingen op het loon, verhogen van de pensioenleeftijd, … De cipiers hebben er genoeg van en pikken het niet langer. Als de regering hiermee doorgaat, zullen we de strijd verderzetten. In plaats van meer besparingen, hebben we meer middelen nodig, meer personeel, betere arbeidsvoorwaarden, …
-
#8dec. Interview en foto’s uit St Gillis
Verslag en foto’s door Marisa
In St Gillis (Brussel) trokken we onder meer langs de piketten bij het spoor (Zuidstation), de MIVB, de gevangenis, het atheneum André Thomas, Brico en Schindler. Aan de gevangenis van St Gillis namen we een kort interview af van een ACV-delegee.
“Misschien zal de regering toegevingen doen, maar dat betwijfel ik. We kunnen de regering ten val brengen, maar moeten alle burgers bewust maken. We moeten de beweging verder mobiliseren op het terrein.
“Het argument dat er geen alternatief is op het besparingsbeleid aanvaard ik niet. Dat klopt gewoon niet. We moeten er tegen ingaan en durven zeggen dat we het er niet mee eens zijn.
“We hebben de basis hier georganiseerd met een algemene vergadering van alle vakbonden in gemeenschappelijk front. We hebben de mensen nadien terug gezien, we hebben hen bevraagd en we hebben ons georganiseerd met onze eigen vakbond.
“De vraag naar alternatieven en een nieuwe strijdpartij hangt af van welk beleid wordt voorgesteld. Politiek is altijd een krachtsverhouding tussen wie aan de macht is en de oppositie. Ik sta wantrouwig tegenover een nieuwe partij. Er zijn altijd invloeden van linksere partijen zoals MG, Véga of PVDA. Het zou al niet slecht zijn als de machthebbers eens naar de werkplaatsen zouden komen.
“Deze democratie met deze regeringspartijen is niet democratisch. De kloof tussen arm en rijk wordt steeds groter. Er is een toename van de verschillen tussen klassen en zelfs kasten. We moeten voor onze syndicale strijd opkomen en ervan uitgaan dat we moeten strijden.”
-
#8dec. Interview met drie arbeiders bij Econocom
Op het piket van Econocom spraken we met Ali, Adrien en Mohammed. De drie zijn duidelijk over deze regering, ze “verwachten er niets van en na 15 december zullen we verder moeten gaan.” “Deze regering moet weg, tenzij ze bereid is om te luisteren.” Maar daar geloven ze niet in.
Interview door Els
Zelfs de mensen rond hen beginnen dat te beseffen, zeggen ze. “Het is niet meer beperkt tot wie in de vakbonden georganiseerd is. Iedereen wordt geraakt en er is een brede steun voor de staking.”
“De regering zegt ons altijd dat er geen alternatief op de besparingen is. Maar als je dan ziet wat het besparingsbeleid in de rest van Europa heeft aangericht! De besparingen en de kapitalistische concurrentie die ze tussen de arbeiders organiseren, trekt de volledige samenleving naar beneden en dat op alle vlakken. Het systeem moet veranderen, we hebben nood aan een revolutie.”
“Voor de mobilisatie bij Econocom zijn we begonnen met vergaderingen van de delegees en daarna waren er personeelsvergaderingen. Velen toonden een onbegrip voor al wie op N-VA gestemd heeft, maar er is nog meer een algemene afkeer tegenover alle partijen.”
De drie zijn het eens dat er nood is aan een echte strijdpartij die open staat voor alle werkenden, los van hun vakbondskleur, afkomst,… Een partij waarin de discussie over het politieke programma kan gevoerd worden maar ook over de strategie voor onze strijd zodat we kunnen winnen. We moeten een einde maken aan de concurrentie tussen de arbeiders, zowel op regionaal, nationaal als Europees vlak. Een eigen brede strijdpartij zou daar een belangrijke stap in zijn.
-
Geen ‘twee democratieën’ als het op staken aankomt…
Bij de stakingsdagen was het opmerkelijk dat de retoriek over ‘twee democratieën’ in dit land niet kon bovengehaald worden door de rechterzijde. Er werd zowel langs Franstalige als langs Nederlandstalige kant gestaakt.Vandaag probeert De Standaard alsnog communautaire verschillen op te lijsten. Aangezien er geen rellen waren, is het nieuws van de staking in deze krant verbannen naar pagina 6 (enkel toen de krant kon uitpakken met een oproep van Brusselse syndicalisten aan de dokwerkers om de actie op 8 december te vervoegen, vond De Standaard ruimte op de voorpagina…).
Over de staking in Vlaams-Brabant schrijft De Standaard: “Er waren minder radicale stakersposten aan de bedrijvenzones. Ook bij de twee vorige regionale stakingen waren er al communautaire verschillen opgedoken. Aan de stakersposten in Luik en Charleroi was er geen doorkomen aan, terwijl hun collega’s in West- en Oost-Vlaanderen werkwilligen meestal wel lieten doorrijden. Nog een verschil: in Vlaanderen zijn er tot nog toe weinig of geen warenhuizen dichtgegaan.”
Blijkbaar is de krant aan de stakersposten aan de bedrijvenzones gaan peilen naar de radicaliteit. Welke criteria de journalist in kwestie hanteert om een piket als radicaler te bestempelen, wordt niet duidelijk gemaakt. Feit is dat moet toegegeven worden dat er overal, zowel in Vlaams-Brabant als in Brussel en Wallonië grote stakersposten waren. Ook de stelling dat in West-en Oost-Vlaanderen werkwilligen door mochten, getuigt van nattevingerjournalistiek.
De regionale verschillen op de actiedagen waren bijzonder beperkt, er werd overal hard gestaakt. En op 15 december zal dit nog meer het geval zijn. We kunnen De Standaard geruststellen, dan zullen ook de warenhuizen in Vlaanderen in nog grotere aantallen dichtgaan (nadat op de regionale actiedagen al heel wat grote supermarkten de deuren sloten, zie maar naar de vele fotoreportages op deze site die dit bevestigen). En neen, er zal net zoals op de vorige actiedagen geen doorkomen aan zijn. Niet in Vlaanderen en niet in Wallonië.
De afgelopen jaren werd vaak geschermd met het idee dat de Franstalige actiebereidheid op syndicaal vlak groter was. N-VA gebruikte dit om de eigen communautaire agenda naar voor te schuiven vanuit het verkeerde idee dat de vakbonden langs Vlaamse kant hun slagkracht verloren hebben of alleszins niet op een brede steun kunnen rekenen. De provinciale stakingsdagen hebben aangetoond dat dit fout is. Het rechtse beleid leidt overal tot verzet en de roep naar echte verandering. Ook peilingen naar de populariteit van de regering geven aan dat het ongenoegen nationaal wordt gedragen, waar slechts 12% van de Walen positief staat tegenover deze rechtse regering is het percentage onder Vlamingen ook al tot 26% gezakt.
Deze stakingsbeweging heeft een aantal communautaire argumenten van de rechterzijde doorprikt. Ongetwijfeld zullen er pogingen volgen om alsnog verdeeldheid te zaaien. We mogen ons daar niet aan laten vangen. Door op de ingeslagen weg van een offensief actieplan om de regering weg te staken verder te gaan, staan we als gewone werkenden, uitkeringstrekkers, jongeren, kunstenaars of kleine zelfstandigen sterker.
-
#8dec. Verslag en foto’s uit Leuven
Verslag door Peter
Op 8 december stonden er verschillende piketten in en rond Leuven. We waren met 2 ploegen van LSP-Leuven, ondersteund door enkele leden uit Gent, om met zoveel mogelijk stakers te discussiëren over de mobilisatie in hun bedrijf en het verdere verloop van de staking. Op veel plaatsen waren de piketten groter dan anders, zoals bij het spoor, en met nieuwe en jongere militanten. Bij de NMBS reden zo goed als geen treinen. Het piket bij De Lijn in Leuven verzekerde ons dat ze op de 100 buschauffeurs maar 3 of 4 werkwilligen verwachtten. Sommige collega’s, zoals ons werd verteld bij het Vlaams Administratief Centrum, deden nog niet mee, omdat ze het “geld niet konden missen”. Enerzijds toont dit aan hoe krap de marges bij velen zijn geworden. Langs de andere kant: als deze regering kan doorgaan, zullen we nog veel meer inkomen verliezen.Bij AB Inbev lag alles plat en was er een goed bevolkt piket dat de ingang van het bedrijf blokkeerde. Militanten herinnerden zich nog de steun van LSP tijdens de acties van enkele jaren geleden, ook met een solidariteitsverklaring uit de Braziliaanse vestiging via het CWI – onze internationale organisatie – en we hadden goede en open gesprekken over wat na 15 december. Er was aan alle piketten een besef dat dit het begin is van een langere periode van strijd en dat de stakingen zullen dienen voort te gaan na nieuwjaar, als we deze Thatcheriaanse regering willen wegstaken.
Aan het Stadskantoor van Leuven was er een levendige tent met piket. De opvolging van de staking was ook hier groot. Een SP.a-mandataris uit een omliggende gemeente en tevens vakbondslid kocht ons blad en ging akkoord dat de SP.a helemaal niet links genoeg meer is. Op andere piketten kochten ook PVDA-leden en -sympathisanten ons blad en was er discussie over de verschillen en gelijkenissen tussen PVDA en LSP. Het is natuurlijk goed dat er in het parlement een tegenstem is tegen de neoliberale eenheidsworst en de PVDA is groter dan LSP. Maar LSP probeert met concrete voorstellen niet alleen de strijd te steunen maar ook suggesties te doen over strategie, tactiek en een programma van fundamentele verandering van de maatschappij. Niet alleen om electoraal een partij uit te bouwen, maar ook om in de strijd in de bedrijven, scholen,… overwinningen te boeken, de beweging politieker te maken, en met onze voorstellen te richten op de omvorming van de maatschappij – in de richting van een democratisch socialisme.
In die zin zal het nodig zijn om een nieuw opbouwend actieplan na nieuwjaar voor te leggen en te bediscussiëren, bijvoorbeeld ook op personeelsvergaderingen, en toe te werken naar een 48-urenstaking, als een staking van 24 uur deze regering niet wegkrijgt. Niet alleen om de hard rechtse maar ook om de rest van de besparingspolitiek naar de vuilnisbak te verwijzen. Daartoe zullen we onze eigen politieke instrumenten moeten uitbouwen en de beweging van onderuit democratisch organiseren. Om Michel 1 weg te krijgen en de discussie te lanceren over hoe we een alternatief op het kapitalisme kunnen bereiken.
-
#8dec. Geslaagde actiedag in Waals Brabant
Door Baptiste (Nijvel)
Na de eerdere geslaagde regionale actiedagen was het de beurt aan Brussel en de provincies Brabant om in staking te gaan. Verschillende ploegen van LSP trokken doorheen deze regio’s voor bezoeken aan piketten en discussies.In Waals Brabant was de mobilisatie voor deze actiedag nooit gezien. Er waren verschillende wegblokkades maar ook tal van piketten aan bedrijven. In Nijvel was de toegang tot de stad geblokkeerd en was er een solidariteitsactie met de delegees van het lokale kantoor van de RVA zodat dit ook dicht bleef. Er waren veel aanwezigen op de piketten, dat was onder meer opmerkelijk op het piket voor kaasbedrijf Vache Bleue. De dag werd afgesloten met een bijeenkomst van ongeveer 400 syndicalisten in Waver, de thuisbasis van premier Charles Michel.
Ondanks de koude, waren de vastberadenheid en het zelfvertrouwen op deze actiedag groot. Het was een goede voorbereiding voor de algemene staking van 15 december. De discussies over de verdere strijd na de 15de zijn ook opgestart. Ons pamflet en onze stakingskrant werden positief onthaald, we discussieerden vaak over de nood aan personeelsvergaderingen op de werkvloer om alle werkenden democratisch te organiseren in de verdere strijd.
-
#8dec. Foto’s van piketten van de financiële sector in Brussel
De grote banken hebben de afgelopen jaren heel wat gegokt en verloren. De gemeenschap werd gevraagd om bij te springen om de gokschulden af te lossen of garanties te bieden. Maar ook het personeel kreeg het zwaar te verduren. Op de regionale actiedag van 8 december gingen heel wat personeelsleden uit de financiële sector in Brussel in staking. Een reeks foto’s van dergelijke piketten door Ammar (Brussel).
-
#8dec. Interviews en foto’s vanuit Zaventem
Door Mathias P. (Antwerpen)
Met een Antwerpse ploeg trokken we op deze stakingsdag naar Zaventem. We bezochten onder meer de piketten bij Atos, Brucargo, Sabena Technics, … Hieronder enkele interviews en foto’s.
Interview van een ACV-delegee bij Atos, een IT-bedrijf.
Denk je dat de regering bereid is om toegevingen te doen?
“Na het beluisteren van de debatten op de 7de dag en op basis van wat Rudy De Leeuw te zeggen had, lijkt het er niet op dat de regering van plan is om aan toegevingen te doen. Het ziet er niet naar uit dat deze regering gaat ‘moven’.”
En na de staking van 15 december? Of moet de strijd na deze algemene staking verder gezet worden?
“Ik vermoed niet dat de regering zal buigen na deze acties. Wat wij met het ACV wel kunnen bereiken, is dat we de CD&V onder druk kunnen zetten. We hopen erop dat als dat gebeurt CD&V in staat is om de rest van de regering tot toegevingen te dwingen.”
En wat als dat niet het geval? Wat als CD&V niet in staat is om dit te verwezenlijken?
“Als dat het geval is, moeten we met het ACV een eigen politiek orgaan uitbouwen en alle banden met de CD&V doorknippen.”
En dit bewustzijn heerst ook onder de andere militanten?
“Dit begint meer en meer door te dringen bij onze leden.”
Als blijkt dat de 15de niet voldoende blijkt te zijn , welke acties zou u dan graag zien plaats vinden?
“Wij zijn daar momenteel nog niet helemaal mee bezig. We hopen er natuurlijk op dat de 15de voldoende zal zijn, maar we blijven realistisch. Het probleem is ook dat we niet gewoon kunnen blijven staken. We zullen ook met alternatieve acties moeten komen. Burgerlijke ongehoorzaamheid bijvoorbeeld.”
Interview van een ABVV-delegee bij Cargo in Zaventem
Hoe verloopt het piket hier?
“Zeer goed, het kan altijd beter natuurlijk. Er is grote bereidheid om te staken maar het probleem is dat er erg veel interimarbeiders zijn. Deze zijn over het algemeen gewoon thuis gebleven en er is recentelijk ook veel nieuw personeel aangenomen. Deze mensen durven nog niet echt goed te staken. Onder de andere collega’s is de bereidheid groter.”
Hoe raken de besparingen jullie sector?
“Het gaat hem niet zo zeer om personeelsverlies. Het gaat eerder over het afschaffen van de loonsverhogingen. Ook zou er geen verhoging meer gegeven worden op anciënniteit maar op kwaliteit. Concreet betekent dit dat er niet meer naar dienstjaren gekeken, wordt maar enkel naar hoe goed je je kapot werkt en het gat van de baas kan likken.”
Wat verwachten jullie nu juist van de 15de. Zal het voldoende zijn?
“Het zal zeker nodig zijn om na de 15de verder actie te voeren, zoals hier al vaker gezegd is… De regering gaat niet op haar knieën na de 15de december.”
Zouden ze bereid zijn tot toegevingen na de 15de december?
“Neen, ik ben er vrijwel zeker van dat ze niet bereid gaan zijn. Ze zullen wel de schijn ophouden maar er zullen geen echte toegevingen gebeuren. Als er toegevingen zijn zullen deze niet ver genoeg gaan.”
Er werd gesproken over een vermogenswinstbelasting, wat vindt u daarvan?
“Dat is niet voldoende voor mij, in geen geval. Tijdskrediet, index, de pensioenleeftijd, … Dat zijn allemaal aanvallen die voor mij niet aanvaardbaar zijn.”
Hoe zie je de acties na 15 december? Hoe zou de strijd verder gevoerd kunnen worden?
“Elke maand één staking, een nationale. Van daaruit kunnen we verdergaan naar een 48urenstaking. De provinciale acties zijn goed maar gaan niet voldoende zijn.”
