Your cart is currently empty!
Tag: Proximus
-
Proximus: altijd meer voor toplui, minder voor personeel en gebruikers
Loonplafond voor CEO in vraag gesteld, jobverliezen en dure dienstverlening niet…
Proximus CEO Dominique Leroy kondigde in januari aan dat 1.900 werknemers moesten vertrekken en er 1.250 nieuwe zouden bijkomen – aan slechtere lonen en arbeidsvoorwaarden. Sindsdien leeft het personeel van Proximus in onzekerheid: de onderhandelingen verliepen erg stroef en over de precieze aard van het transformatieplan is er nog altijd veel onduidelijkheid.
Door Ruben (Gent)
Vertrek Dominique Leroy
Nadat Dominique Leroy op 5 september aankondigde Proximus te zullen verlaten voor het Nederlandse telecombedrijf KPN, braken er spontane stakingen uit. Alle vertrouwen van het personeel in de CEO om het transformatieplan in goede banen te leiden was zoek. Voor de eerste keer in de geschiedenis van het bedrijf vroegen de vakbonden om een sociaal bemiddelaar aan te stellen.
Leroy wilde eerst tot 1 december aanblijven en dit werd aanvaard door de raad van bestuur, voorgezeten door CD&V-politicus Stefaan De Clerck. Onder druk van de vakbonden en het personeel besloot de CEO uiteindelijk om reeds op 20 september te vertrekken.
Hoewel KPN officieel geen rechtstreekse concurrent is van Proximus, vrezen de vakbonden dat dit in de toekomst wel eens het geval kan worden. Daarenboven is er de schandaalsfeer rond de verkoop voor ruim 285.000 euro aan aandelen door Leroy eind juli. De beurswaakhond FSMA en het Brusselse parket hebben een onderzoek naar mogelijke handel met voorkennis ingesteld.
Beperk de loonspanning!
Terwijl langs onze kant oudere en statutaire werkenden ‘te duur’ zouden zijn, en de lonen van de nieuw aan te werven personeelsleden in 2020 naar beneden moeten om “competitief” te zijn, is een loon van 650.000€ per jaar voor een CEO – aangevuld met bonussen tot tegen het miljoen euro – “niet competitief” volgens de kapitalistische graaiers en hun politieke vertegenwoordigers.
De rechtse partijen beseffen dat er geen maatschappelijk draagvlak is voor het verhogen van de verloning van de managers van overheidsbedrijven. Ze proberen het dan maar te omzeilen via een “langetermijnbonus”, zeg maar meer verloning in een andere verpakking. De neoliberale N-VA ziet dan weer heil in het verder privatiseren van Proximus, zodat het bedrijf niet meer gebonden is aan een loonplafond. Het zijn niet de lonen van de managers in de publieke bedrijven die te laag zijn, die van de CEO’s van private bedrijven zijn te hoog. De arbeidersbeweging moet durven opkomen voor een billijke loonspanning tussen de hoogste en laagste lonen binnen een bedrijf.
Privatisering terugdraaien
De voormalige en huidige Open VLD Ministers van Telecommunicatie, Alexander De Croo en Philippe De Backer, sturen aan op de introductie van een vierde speler op de telecommarkt. Ondanks de liberalisering van de markt, zijn de prijzen voor (mobiel) internet, digitale televisie en telefonie hoog in België. Er zijn weinig redenen om aan te nemen dat een vierde telecombedrijf deze situatie fundamenteel zou veranderen.
In de 21ste-eeuwse digitale samenleving moet toegang tot betaalbare telecommunicatie een basisrecht zijn. De privatisering van Proximus moet teruggedraaid worden. Het moet een echt publiek bedrijf worden onder democratische controle van werknemers en gebruikers, met degelijke loon- en arbeidsvoorwaarden voor het personeel en goedkope en kwalitatieve dienstverlening voor de gebruikers.
-
Proximus: protest tegen afdankingen
Proximus zet het personeel in de solden. Van de 12.562 voltijdse equivalenten moeten er voor de directie 1.900 weg. Het gaat vooral om statutair tewerkgestelden. Tegelijk kondigt het bedrijf aan dat er 1.250 jobs bijkomen: jongeren aan slechtere lonen en voorwaarden. Proximus is nochtans geen bedrijf in moeilijkheden. De brutowinst bedraagt ongeveer 100.000 euro per werknemer. Bij concurrent Telenet is dat echter 300.000 euro per werknemer. Zo weten we meteen waar die hoge telecomfacturen voor dienen: niet om de dienstverlening te verbeteren, maar om de aandeelhouders tevreden te stellen.
Deze afdankingsgolf komt bovenop eerdere maatregelen om het bedrijf af te slanken. In 1998, nog voor de doorbraak van internet, telde Belgacom 22.000 personeelsleden. Begin jaren 1990 waren dat er nog 26.500. Op 20 jaar tijd verdwenen 10.000 jobs. Momenteel loopt er nog een plan om oudere personeelsleden vervroegd te laten uittreden. Het maakt dat er bij dit nieuwe afdankingsplan weinig ruimte blijft om het jobverlies op te vangen met vervroegde vertrekkers.
De regering reageerde dubbelzinnig op de aankondiging. Enerzijds weerklonk ‘bezorgdheid’ bij minister van werk Peeters. “Het is belangrijk om te zeggen dat iedereen zijn verantwoordelijkheid moet nemen en dat we zeer bezorgd zijn over het mogelijk banenverlies,” klonk het bij Peeters. Anderzijds verklaarde minister De Backer dat de overheid zich niet moet moeien en de bedrijfsvoering aan de privé moet overlaten: “Een regering leidt een land, geen bedrijven.”
Beide posities zijn hypocriet: de overheid is meerderheidsaandeelhouder, de voorzitter van de raad van bestuur is CD&V’er Stefaan De Clerck. VLD-politicus Karel De Gucht is eveneens bestuurslid. Deze politici krijgen jaarlijks riante vergoedingen om de belangen van de regering te vertegenwoordigen. Ze innen de vergoedingen (in 2017: 186.244 euro bruto voor De Clerck, 72.000 euro voor De Gucht die acht vergaderingen en twee comités bijwoonde) en stemmen voor de afdankingen. Anders gezegd: de regering organiseert zelf de afdankingen waar ze dan achteraf ‘bezorgd’ om is.
Er wordt geprobeerd om de afdankingen bij Proximus politiek uit te spelen: de werkgevers schrijven in hun krant L’Echo dat de koppeling van lonen aan anciënniteit problematisch is. De oudere en duurdere personeelsleden worden op straat gezet, tegelijk komen er goedkopere jongere werknemers bij. Feit is dat niet het personeel te ‘duur’ is, maar dat de inhaligheid van de private bedrijfsvoerders de reeds hoge winsten verder wil opvoeren.
Telecom neemt een belangrijke plaats in ons dagelijks leven in. We mogen deze sector niet aan de winsthonger van de private sector overlaten – of in het geval van Proximus het autonoom overheidsbedrijf te beheren op een wijze alsof het een privaat bedrijf is. De sector in publieke handen brengen, kan de dienstverlening centraal stellen. Het zou het bijvoorbeeld mogelijk maken om grotere netwerken van gratis breedband uit te bouwen zodat iedereen optimaal toegang tot internet heeft.
De werkdruk bij Proximus is al bijzonder hoog. Extra afdankingen zullen dit versterken. De grote winsten tonen dat het zo niet hoeft te zijn. Er is nood aan zo sterk mogelijk verzet tegen dit herstructureringsplan, gekoppeld aan strijd voor een publieke telecomsector. De actiebereidheid is er alleszins. Deze morgen kwamen honderden personeelsleden naar een actie aan de hoofdzetel van Proximus in Brussel. Ook bleek de deelname aan de staking erg groot. Hierop kan verder gebouwd worden!
