Sinds oktober vorig jaar werden rechtse betogingen tegen de ‘islamisering’ georganiseerd in de Duitse stad Dresden. Het initiatief kreeg navolging in de rest van het land. Na een splitsing in het organiserende comité van Pegida nam het aantal deelnemers aan de acties van beide kampen in de splitsing drastisch af. Maar Pegida is nog niet volledig verdwenen. Allerhande neonazi’s maakten van het kortstondige offensief gebruik om hun gewelddadige campagnes op te voeren. Waakzaamheid blijft dan ook nodig.
Artikel door Michael Koschitzki vanuit Duitsland
Volgens cijfers van de politie kwamen er op maandag 9 februari nog ongeveer tweeduizend aanhangers van Pegida op straat in Neumarkt, in de buurt van Dresden. Sommigen stellen dat het aantal betogers groter was, tot 3.000. In vergelijking met het hoogtepunt van Pegida is dat een serieuze daling. Het blijft natuurlijk wel beangstigend dat een racistische betoging duizenden mensen op de been kan krijgen.
De betoging werd toegesproken door Lutz Bachmann wiens ontslag als leider van Pegida ondertussen al lang vergeten leek. De centrale spreker was Götz Kubitschek, een schrijver en voortrekker van de Neue Rechte (nieuw rechts), een beweging die veel steun geniet in neonazikringen. Eerder sprak Kubitschek al op een betoging in Leipzig. Binnen het organiserend comité van Pegida was er verdeeldheid over Bachmann en Legida, de lokale versie van Pegida in Leipzig. Dat leidde tot een splitsing. Er was geen meningsverschil over het feit dat de beweging ingaat tegen vluchtelingen en moslims, wel over de vraag hoe openlijk Pegida met nazihooligans kan geassocieerd worden. Ook was er discussie over de rol van Lutz Bachmann die selfies maakte terwijl hij zich als Hitler voordeed.
De nieuwe rechts-populistische conservatieve partij Alternative für Deutschland (AfD) heeft de steun aan Pegida beperkt. Ondanks de racistische uitspraken van partijkopstuk Alexander Gauland kon AfD de aanwezigheid van neonazi’s in Pegida niet zomaar aanvaarden, het botst immers met het imago dat de partij hoog wil houden. De AfD steunde de voormalige Pegida-woordvoerder Kathrin Oertel die een meer gematigde scheurgroep opzette. Onder de noemer ‘Directe democratie voor Europa’ bracht deze groep op 8 februari 500 mensen op de been.
De splitsing heeft de tegenstellingen blootgelegd tussen de verschillende fracties binnen Pegida en de leiding ervan. Oertel en co waren eerder vertegenwoordigers van de rechterzijde van de conservatieve christendemocraten (CDU) en de rechts-populistische AfD, terwijl Bachmann, Siegfried Däbritz en co meer overhellen naar Nieuw Rechts en geen probleem hebben met betrokkenheid van groepen als HoGeSa (Hooligans Gegen Salafisten), de neonazipartij NPD en andere groepen. Ze proberen allemaal nog te mobiliseren, onder meer door te pleiten voor een agressieve opstelling tegen Rusland of, zoals in het geval van Oertel, door in te spelen op de algemene afkeer tegenover het vrijhandelsakkoord TTIP.
“De schoot is vruchtbaar nog waaruit dit kroop”…
Dat is wat Bertolt Brecht schreef in ‘De weerstaanbare opkomst van Arturo Ui’, zijn stuk over Hitler en de nazi’s. Hetzelfde zou ook passen in het verhaal van Pegida. Het geruzie onder de organisatoren heeft velen van de betogingen weggehouden. Maar zelfs indien enkel de harde kern nog betoogt, moet opgemerkt worden dat deze kern beangstigend groot is. De conservatieve laag van de kleinburgerij die bij gebrek aan een links alternatief open staat voor racistische ideeën is er nog steeds. Bij een deel van deze laag zijn de racistische vooroordelen geconsolideerd. Het is mogelijk dat nieuwe racistische acties ontstaan tegen de opvang van vluchtelingen, de islam, … Dit kan onder de naam Pegida of andere organisaties. De acties van Pegida hebben het zelfvertrouwen van neonazi’s en racisten versterkt, een verdere radicalisering van delen van Pegida is mogelijk. Op vrijdag 6 februari verzamelden 40 neonazi’s met fakkels voor een vluchtelingencentrum in Dortmund. Op een bepaald ogenblik kunnen ze de dreigementen in daden omzetten. Het aantal aanvallen op vluchtelingencentra is al verdubbeld, volgens sommige cijfers zelfs verdrievoudigd, sinds het begin van de Pegida-acties.
Verzet is beslissend
Wie enkel de gevestigde media volgt, kan misschien denken dat het grootste probleem van Pegida te vinden is bij interne conflicten onder de leiding. De problemen van Pegida zijn evenwel vooral het resultaat van het verzet tegen racisme op straat. Er waren grote tegenacties die druk zetten op Pegida en interne spanningen versterkten. De mobilisaties zorgden ervoor dat werd gesproken over Pegida, AfD en co, waar die groepen voor staan en vooral ook over alternatieven erop.
De uitbreiding van Pegida doorheen Duitsland en Europa werd sterk gehinderd door de tegenacties. Elke poging om een lokale variant op te zetten, leidde tot protest. Op een bepaald ogenblik waren er tot 100.000 tegenbetogers op een dag. In Freiburg was er een betoging met 20.000 aanwezigen, de grootste betoging in de geschiedenis van deze stad. Op de tegenacties waren er heel veel jongeren die zich verzetten tegen racisme.
Er is geen reële verspreiding doorheen Europa gekomen. Het verzet tegen Pegida is daarentegen wel doorheen Europa verspreid geraakt. In de Zweedse stad Malmö waren er op 9 februari 3.000 tot 5.000 antiracistische betogers tegen enkele tientallen Pegida-aanhangers. In Wenen botste Pegida op 5.000 antiracisten.
De tegenbetogingen in Dresden en de rest van Duitsland tonen wat mogelijk was geweest indien organisaties zoals Die Linke en de vakbonden een ernstige campagne hadden gevoerd met inhoudelijk materiaal en een gezamenlijke mobilisatie. Een links alternatief op de angst voor de toekomst, het tekort aan huisvesting, oorlog, … en het weerleggen van de zogenaamde ‘antwoorden’ van Pegida, AfD en co is nodig. Dat zou de racisten kunnen terugdringen.
We moeten blijven mobiliseren tot alle lokale varianten van Pegida verdwenen zijn. Er is op 28 februari een nationale betoging in Dresden onder de slogan “Samen voor een beter leven – solidariteit met vluchtelingen”. Er zijn ook antifascistische blokkades gepland in Dortmund op 28 maart, gezien de lokale dreiging daar is ook dat een belangrijk initiatief.
[box type=”shadow” ]En bij ons?
Pegida Vlaanderen heeft door de terreurdreiging nog steeds geen toelating om een eerste actie in Antwerpen te organiseren. De groep heeft al twee woordvoerders versleten en wil nu naar eigen zeggen absoluut betogen op 2 maart, zelfs indien dit door de politie wordt verboden.
Ondertussen is in Sint-Niklaas een lokale actie gehouden door aanhangers van Vlaams Belang en radicalere groepen, waaronder neonazi’s. Zij verzamelden naar eigen zeggen 50 mensen op een eerste actie en afgelopen maandag 100.
De eerste actie ging gepaard met een tegenactie met een 50-tal aanwezigen, waaronder ook vertegenwoordigers van Blokbuster. Bij de tweede actie was er spijtig genoeg geen tegenactie. [/box]
2 februari in Wenen. Duizenden antifascisten betogen. Pegida krijgt amper 250 aanhangers op de been. Als dit in Wenen kan, moet het ook in Antwerpen mogelijk zijn.
Het zag er veelbelovend uit voor het Vlaams Belang. Een lokale betoging tegen ‘islamisering’ in Dresden, een stad waar amper migranten wonen, groeide rond de jaarwisseling uit tot een hype. De betoging zelf werd groter en bracht tot 25.000 mensen op de been. De tegenbetogingen waren al snel veel groter en binnen het organiserende Pegida doken problemen op. Enkele initiatiefnemers bleken nogal aangebrand te zijn.
Maar het Vlaams Belang zag er even een gouden kans in om op de golf van Pegida mee te surfen en het antimigrantenprotest naar ons land te brengen. Waar het Vlaams Belang vandaag amper nog aan de bak komt, genoot Pegida even van een enorme mediabelangstelling. Daar was het voor het Vlaams Belang natuurlijk ook om te doen. Het duurde niet lang of ‘Pegida Vlaanderen’ werd opgezet.
De problemen die Pegida in Duitsland kende, bleken ook bij ons te bestaan. Na Voorpost-militant Hans Dubois heeft nu ook Wim Van Rooy ontslag genomen als woordvoerder van Pegida Vlaanderen. Die groep is toe aan de derde woordvoerder op een maand tijd en dan moet de eerste actie nog komen.
De eerste geplande actie eind januari werd door het stadsbestuur van Antwerpen verboden. Wij formuleerden daar bedenkingen bij, een betogingsverbod is een gevaarlijk precedent. (zie: http://www.socialisme.be/nl/21682/betogingsverbod-in-antwerpen-is-een-gevaarlijk-precedent). Hierop werd een nieuwe datum geprikt op 23 februari. De verlenging van het terreurniveau 3 zorgde ervoor dat ook deze nieuwe datum niet werd behouden. Voorlopig kondigt Pegida aan dat het op 2 maart zal betogen. Er wordt aan toegevoegd dat dit sowieso zal gebeuren, met of zonder toelating van de stad Antwerpen.
Mogelijk kan de opstelling van N-VA-burgemeester De Wever deels verklaard worden door de moeilijke evenwichtsoefening die zijn eigen partij moet maken in zijn verhouding tot Pegida. Een interne nota verklaarde dat de uitgangspunten en eisen van Pegida niet onredelijk zijn, maar dat N-VA’ers toch werden aangemoedigd om niet aan Pegida Vlaanderen deel te nemen omdat het weleens kan geleid worden door dubieuze figuren. Lees: het zal tegen ons gebruikt worden als we op een actie van het Vlaams Belang zijn.
Het uitstel zorgt er alleszins voor dat het momentum verloren is gegaan. Pegida is in Duitsland uit elkaar gevallen. In ons land had de eerste mobilisatie tegen Pegida Vlaanderen bijzonder groot kunnen worden, er was immers een uitstekende oproep van Hart boven Hard die breed gedragen werd. Voor de tweede tegenactie was het enthousiasme al iets beperkter. Het uiteenvallen van Pegida in Duitsland en het wel erg openlijke Vlaams Belang karakter van Pegida Vlaanderen dragen daartoe bij.
Het betekent echter niet dat we de actie van Pegida Vlaanderen zomaar mogen laten passeren. We mogen geen ruimte geven aan racisten die een haatmars tegen migranten willen organiseren. Onder de 176 mensen die op Facebook aangaven dat ze naar de actie van Pegida Vlaanderen zullen gaan, vinden we niet alleen Vlaams Belangers maar ook radicalere elementen. Vaste waarde op dergelijke acties is de Nederlandse neonazi Ben van der Kooi, ooit veroordeeld wegens brandstichting aan een moskee, die op zijn facebookpagina het bericht ‘Drie moslimstudenten vermoord door Amerikaan’ opleukt met volgende mededeling: “Maar drie? Dat schiet niet op hé. Alles beter als nul natuurlijk.” Laten we dit soort figuren zomaar onze straten innemen?
Een tegenactie is dus nodig. We hopen dat een naar 2 maart aangepaste oproep van Hart boven Hard breed verspreid zal worden. Het is mogelijk om van de tegenmobilisatie een succes te maken. Blokbuster zal alleszins mobiliseren onder jongeren en dit onder het motto ‘Tegen haat en terreur: solidariteit’. Mogelijk zal Pegida Vlaanderen zijn eerste actie niet halen, maar in afwachting dat het initiatief volledig van het toneel verdwijnt, moeten we onze mobilisatie verder opvoeren!
De eerste poging om een actie van Pegida in ons land te houden, eind januari in Antwerpen, liep op een sisser af. De actie en de geplande tegenbetoging werden verboden onder het excuus van de terreurdreiging. Wij spraken ons tegen het betogingsverbod uit en wezen er meteen ook op dat de N-VA van burgemeester De Wever het zelf moeilijk heeft om een houding in te nemen tegenover Pegida.
Dit laatste element werd bevestigd in de interne nota van N-VA over Pegida, naar buiten gebracht door de echte organisatoren van Pegida, met name het Vlaams Belang. N-VA vroeg de eigen mandatarissen om een “kritische afstand” te bewaren. Niet omwille van de eisen, die vinden ze bij N-VA “op zich niet onredelijk” waarbij Pegida “een aantal zeer terechte bekommernissen aanhaalt”. Het probleem dat N-VA ziet, ligt bij de organisatoren van Pegida Vlaanderen. “Mochten achter Pegida Vlaanderen figuren van bedenkelijk allooi schuilgaan, dan zullen de media en andere politieke partijen het niet nalaten om dat tegen ons te gebruiken.” Kortom, met Pegida op zich hebben ze geen probleem. Met de extreemrechtse organisatoren ervan wel.
Dat er ook in N-VA-kringen steun is voor Pegida bleek onder meer uit de publieke steun van de conservatieve studenten van KVHV, een club die doorgaans nauwe banden met N-VA onderhoudt. Zal vader Jambon als N-VA-minister zoon Jambon als KVHV-verantwoordelijke vragen om zich niet al te openlijk met de actie van Pegida Vlaanderen te associëren zodat “de media en andere politieke partijen” het niet tegen N-VA kunnen gebruiken?
Naar eigen zeggen heeft Pegida Vlaanderen een positieve evaluatie van de politie voor de geplande actie op 23 februari. De groep hoopt op een definitieve goedkeuring van de burgemeester in de komende dagen. Vanuit Hart boven Hard werd aangekondigd dat de eerder geplande tegenactie op 23 februari zal herhaald worden.
Lutz Bachmann nam ontslag als woordvoerder van Pegida na weinig subtiele Hitler-foto’s. Hij bleef achter de schermen wel de organisator, wat dan weer tot het ontslag van zijn opvolgster leidde…
Ondertussen lijkt het Duitse Pegida aan momentum te verliezen. De grote tegenbetogingen en de aandacht van de media voor Pegida, zorgden er ook voor dat dubieuze kantjes van de organisatoren uitvergroot werden. Na het ontslag van woordvoerder Lutz Bachmann is ook zijn opvolgster Kathrin Oertel al van het toneel verdwenen om een eigen beweging op te starten. Pegida Vlaanderen volgt op dat vlak het Duitse voorbeeld, Voorpost-militant Hans Dubois werd vervangen door Wim Van Rooy, vader van Vlaams Belanger Sam Van Rooy. De laatste betogingen van Pegida trokken opmerkelijk minder aanwezigen, de derde betoging in Leipzig bracht nog 1.500 aanwezigen op de been (terwijl er 15.000 verwacht werden zoals op de eerste betoging) tegenover 5.000 tegenbetogers. De betoging die voor maandag 2 februari in Dresden was gepland, werd door Pegida zelf afgeblazen.
De poging om in ons land antimigrantenprotest te organiseren, moet meteen beantwoord worden met massaal verzet. Het betogingsverbod eind januari doorkruiste het momentum dat zich opbouwde voor de tegenactie van Hart boven Hard. Mogelijk zal het niet evident zijn om dit tegen 23 februari te herhalen, maar een brede campagne kan nog steeds tot een sterke mobilisatie leiden waarmee het antimigrantenprotest van het Vlaams Belang zwaar overtroffen wordt. Tegenover terreur en haat bieden repressie en racisme geen antwoord. Solidariteit van onderuit en verzet tegen het besparingsbeleid dat de sociale problemen vergroot, vormen het beste antwoord.
Wij pleiten voor een massaal programma van publieke investeringen in onderwijs, sociale huisvesting en openbare diensten om werk te creëren en jongeren een toekomstperspectief te bieden. Daartoe moeten we de dictatuur van de 1% rijksten doorbreken en opkomen voor een systeem in het belang van de meerderheid van de bevolking.
Twee weken na de massale Franse betogingen voor het recht op vrije meningsuiting en tegen haat en terreur, legt de stad Antwerpen een betogingsverbod op. De verhoogde terreurdreiging werd eerder zichtbaar in het straatbeeld door het leger in te zetten. Nu komt daar een betogingsverbod bij omdat deze een gevaar voor de openbare orde zouden vormen en de inzet van agenten vergen.
Komende maandag waren twee betogingen gepland. Vanuit extreemrechtse hoek was er een betoging in navolging van de Duitse antimigrantenbeweging Pegida gepland. Er was een tegenactie opgezet met een ‘Wake voor vrede en verdraagzaamheid’. Het initiatief ging uit van Hart boven Hard en kreeg massale steun, op facebook waren reeds zowat 3000 mensen ingeschreven voor deze betoging.
De actie van Pegida in Antwerpen werd steeds openlijker gelieerd aan het Vlaams Belang, maar Pegida kan ook op sympathie in andere kringen rekenen. Zo kwam er steun vanuit de studentenclub KVHV, dat vooral met N-VA banden heeft. Het Duitse kopstuk van Pegida, Lutz Bachmann, is een voormalige crimineel die door Zuid-Afrika werd uitgewezen en die nu ontslag nam als woordvoerder van Pegida nadat foto’s waren uitgelekt waarop hij met Hitlerkapsel en bijhorend snorretje poseert. Bachmann omschreef buitenlanders als “beesten, tuig en vuilnis”. In eigen land werd de eerste woordvoerder van Pegida, Hans Dubois, al aan de kant geschoven omdat hij oor had voor de politieke druk om de geplande actie af te lassen. De voormalige Voorpost-militant werd opgevolgd door Wim Van Rooy, de vader van VB’er Sam Van Rooy en zelf publicist die de totale oorlog aan de islam verklaart. Kortom, een figuur die niet te openlijk maar toch sterk genoeg met de organiserende partij is verbonden. En een betoging die voor Bart De Wever en zijn partij wel eens gênant kon zijn indien enkele jonge partijgenoten daar al te ostentatief aanwezig waren.
De geplande tegenbetoging van Hart boven Hard kreeg steeds meer steun. Het werd duidelijk dat de poging om Pegida in Vlaanderen op te zetten, gemarginaliseerd zou worden door het massale verzet ertegen. Dit zou de drempel om aan de actie van Pegida deel te nemen verhogen. De organisatoren van Pegida verwachtten naar eigen zeggen 500 deelnemers, maar dat lijkt ons een overdrijving. Een tegenbetoging met duizenden aanwezigen zou de krachtsverhouding duidelijk gemaakt hebben.
Maar nu komt de Antwerpse burgemeester dus met een betogingsverbod. Vrije meningsuiting wordt aan banden gelegd. Toch komt De Wever verklaren dat hij opkomt voor een “Westerse manier van leven” met inbegrip van democratische rechten en vrijheden. Hij vergeet erbij te vermelden dat hij wenst dat iedereen zijn conservatieve visie blindelings volgt en dat democratische rechten enkel voor hemzelf gelden. Hoe ziet De Wever dit monopolie op meningsuiting binnen zijn pleidooi rond vrijheden? Als hij het over de ‘Westerse manier van leven” heeft, bedoelt hij dan onder meer een beleid dat ellende en ontbering aanricht onder een groot deel van de bevolking terwijl enkel de superrijken steeds rijker worden, ons de oorlog injagen op basis van leugens zoals in Irak in 2003 en ons een islamofoob discours aanpraten na de aanslagen van 11 september 2001? Het is niet verwonderlijk dat jongeren zich daar tegen afzetten en alternatieven zoeken. Niet dat fundamentalisten die bieden, geen enkele terreuraanslag heeft de positie van gewone moslims in het Westen of het Midden-Oosten al verbeterd. In het Midden-Oosten zijn ze de eerste slachtoffers van sectair geweld. En hier wordt de terreur gebruikt voor meer repressie, discriminatie en als rookgordijn voor het establishment om geen verantwoording te moeten afleggen over het asociale besparingsbeleid.
Als er olie op het vuur kan gegoten worden, is De Wever overigens steeds van de partij. Begin 2014 verklaarde hij dat moslimterreur “de ergste dreiging sinds Hitler” vormt. Na de aanslagen in Parijs ging hij op ramkoers waarbij hij uitdrukkelijk stelde dat er van verzoening geen sprake kan zijn. “Verzoenen en verenigen kun je alleen op een platform van gedeelde waarden”, luidde het toen. En voor jongeren die open staan voor islamfundamentalisme had hij volgende subtiele boodschap: “Als je de Westerse manier van leven, de samenleving die je heeft grootgebracht en je enorm veel heeft gegeven, verwerpt en wil bestrijden met geweld, dan is er maar één vrijheid: de vrijheid om te vertrekken.” En dan zou een wake voor vrede en verdraagzaamheid een bedreiging voor de openbare orde vormen?
Het betogingsverbod is een vreselijke inbreuk op onze democratische rechten en vrijheden. Het recht om ons te organiseren en op straat te komen is afgedwongen door onze voorouders die hiervoor harde strijd hebben moeten leveren. Hierop toegeven is geen optie. Diegenen die argumenteren dat het betogingsverbod toch meteen ook de actie van Pegida verbiedt, waardoor de tegenactie aan belang inboet, vergissen zich. Als we voor de strijd tegen extreemrechts en racisme beroep doen op een establishment dat zelf de islamofobe uitspraken niet schuwt, zullen we bedrogen uitkomen. Als we hiervoor ook nog ons recht op organisatie en protest moeten prijsgeven, loont het al helemaal niet de moeite. Extreemrechts stoppen, kan het beste door massale mobilisaties van onderuit. Net zoals repressie het gevaar van fundamentalisme niet zal stoppen, zal repressie evenmin een antwoord bieden op de acties van de islamofobe fundamentalisten van Pegida.
Hoe moet het nu verder? Er is nood aan een breed gedragen campagne om elke aanslag op onze democratische rechten te stoppen. Waarom geen mobilisatie starten naar een nationale betoging mee ondersteund en gedragen door de vakbonden om het recht op collectieve actie in Antwerpen opnieuw af te dwingen? Indien dit gekoppeld wordt aan een boodschap van solidariteit tegen haat en terreur, biedt het meteen een gelegenheid om op offensieve wijze een echt antwoord op de terreurdreiging en de racistische haat te bieden.
Het establishment zegt vandaag dat het fundamentalisme wil aanpakken in het onderwijs, de gevangenissen, … Als het personeel van zowel het onderwijs als de gevangenissen meer middelen eist om beter hun taak te kunnen vervullen, hebben de regeringen daar geen oren naar. Dan geldt het argument dat we in het kader van de besparingen allemaal ons steentje moeten bijdragen. Een massaal programma van publieke investeringen in onderwijs, sociale huisvesting en openbare diensten zou werk creëren en zou ervoor zorgen dat jongeren een toekomstperspectief hebben binnen onze samenleving. Het verzet tegen het besparingsbeleid in het najaar bood in die zin het beste antwoord op terreurdreiging en haat. Het rechtse beleid van sociale afbraak en bijhorende sociale problemen en vervreemding, biedt geen antwoorden. Het is onderdeel van het probleem, niet van de oplossing.
We kunnen daarmee breken. Er is voldoende rijkdom aanwezig om iedereen een toekomstperspectief te bieden. Maar dan moeten we als gemeenschap wel iets over die rijkdom te zeggen hebben. Nu is dit niet het geval, de 1% rijksten bezitten evenveel als de 99% armsten waardoor er in de praktijk een dictatuur van de 1% is. Het politieke establishment rijdt voor de belangen van die 1%. Laat ons daar een einde aan maken en opkomen voor een systeem in het belang van de meerderheid van de bevolking. Daartoe moeten we de financiële en andere sleutelsectoren in publieke handen nemen en onder de controle en beheer van de gemeenschap plaatsen. Kortom een democratisch geplande economie als onderdeel van een socialistische samenleving.
Verslag vanuit Dresden door Michael Koschitzki, SAV (Sozialistische Alternative)
Afgelopen maandag was er al de tweede betoging van Pegida in Dresden en tevens de tweede tegenbetoging.
Pegida kondigde aan dat het deze week een rouwmars zou houden. De verschrikkelijke aanslagen in Parijs werden door Pegida gebruikt om in Dresden haat te verspreiden. Wellicht heeft Pegida zich effectief kunnen versterken op deze basis. Volgens de politie waren er 25.000 betogers, maar dat cijfer werd door onafhankelijke bronnen in vraag gesteld. Op de rouwmars was er overigens niet bepaald een ingetogen sfeer. Er werden luide slogans geroepen en er waren tal van provocaties.
De provocaties versterkten de woede onder de tegenbetogers die aan de Postplatz verzamelden. De politie telde 7.500 aanwezigen op de actie van ‘Dresden für Alle’. Er volgde een betoging langs hetzelfde parkoers van Pegida. Op die betoging waren er minstens 9.000 aanwezigen. Dat is meer dan dubbel zoveel als een week voordien. De enorme groei van de tegenbetoging gaf zelfvertrouwen aan de antiracisten. De meeste betogers namen afgelopen zaterdag ook deel aan de grote actie waarop 35.000 mensen aanwezig waren. Velen hadden echter bedenkingen bij het feit dat de oproep uitging van de lokale CDU-burgemeester Orosz.
Maandag namiddag zag het er nog niet goed uit. Dresden Nazifrei had twee afspraakpunten bekend gemaakt, maar verklaarde nadien dat daar geen acties zouden plaatsvinden. Een aantal organisatoren van de vorige tegenacties hadden opgeroepen om naar Leipzig te trekken. Op de afspraakpunten waren er slechts enkele honderden aanwezigen die wel wilden overgaan tot een blokkade. De meesten waren verwonderd over het feit dat er geen oproep voor een serieuze actie was gedaan.
Met SAV besloten we om vanop de afspraakpunten een betoging te houden. Met zowat 200 mensen trokken we de straten op. We botsten op een sterke politiemacht en het was duidelijk dat er geen blokkade zou komen, zelfs indien 80 mensen op het parkoers van de betoging van Pegida raakten. De meesten sloten zich bij de officiële tegenbetoging aan.
De plannen voor volgende week zijn nog niet duidelijk. Met SAV verspreiden we deze week 10.000 pamfletten in de scholen, aan de campussen, in de wijken, … We maken daarin duidelijk waar Pegida voor staat en waarom verzet hiertegen nodig is. We koppelen dit aan een oproep om deel te nemen aan een open vergadering deze vrijdag.
De antifascistische campagne Blokbuster roept op om massaal op straat te komen tegen de poging om de antimigrantenbeweging Pegida ook naar ons land te halen. We wezen eerder al op de pogingen om Pegida hier naar Duits voorbeeld georganiseerd te krijgen. De afgelopen weken waren er in Dresden grote betogingen van die groep tegen de ‘islamisering’ van wat ze het ‘avondland’ noemen. Dit werd in de rest van Duitsland opgenomen door allerhande extreemrechtse groeperingen om eveneens acties op te zetten. Maar deze bleven telkens erg beperkt. Er kwamen stilaan ook steeds grotere tegenacties.
Betoging tegen Pegida in Dresden. Lees ook onze analyse over Pegida en de strijd ertegen.De aankondiging van een eerste actie van Pegida in Antwerpen op 26 januari kreeg heel wat mediabelangstelling. Pegida kan hier rekenen op steun in extreemrechtse kringen. Zo liet het KVHV er zich al lovend over uit en ook bij het Vlaams Belang is er heel wat steun. Meteen kwam er ook een oproep voor een tegenactie. Hart boven Hard roept op voor een wake voor vrede en verdraagzaamheid. Het is belangrijk dat meteen wordt gereageerd zodat we direct kunnen duidelijk maken dat het antimigrantenprotest veel kleiner is dan de tegenactie.
In de nasleep van de aanslagen in Parijs probeert conservatief rechts een nieuwe hetze tegen moslims op te zetten. Ook de Antwerpse burgemeester De Wever ging aanvankelijk mee in die retoriek. De kans dat zijn voorstel om het leger in te zetten om politietaken te vervullen in de praktijk zal ingezet worden om de betoging van de Vlaamse aanhangers van Pegida te stoppen is dan ook miniem.
Op het establishment moeten we niet rekenen voor antwoorden op sociale spanningen. De verzoenende taal van de wereldleiders en de uitspraken in eigen land tegen racisme, gaan niet gepaard met een beleid dat sociale problemen en spanningen kan wegnemen. Integendeel. Het besparingsbeleid zorgt ervoor dat een groeiend deel van de bevolking uit de boot valt en creëert de voorwaarden voor meer problemen, wat ook in geweld tot uiting kan komen. Als het hypocrisie regent in Parijs, druppelt dit door tot in de Wetstraat.
Als antwoord op het antimigrantenprotest kunnen we inspiratie halen uit de massale beweging van onderuit die we in Frankrijk zien. Miljoenen Fransen kwamen op straat tegen haat en voor vrije meningsuiting. Collectieve acties werken verenigend en gaan daarmee in tegen de pogingen om verdeeldheid te versterken, wat de bedoeling van extreemrechts en Pegida is. Het verenigende effect van collectieve acties zagen we eerder ook bij het protest tegen het asociale beleid in ons land.
Blokbuster roept op om aan de actie op 26 januari deel te nemen en het verzet tegen verdelende haat te koppelen aan een positief alternatief. De 50 jaar geleden vermoorde Amerikaanse activist Malcolm X stelde reeds dat racisme en verdeeldheid in het kapitalisme ingebakken zitten. Zijn slogan ‘You can’t have capitalism without racism’ is nog steeds actueel. De crisis werd niet veroorzaakt door migranten of werklozen, maar door de wijze waarop dit systeem is georganiseerd met de inherente groeiende ongelijkheid. Blokbuster koppelt een strijdbaar antiracisme aan de strijd voor degelijke jobs, betaalbare huisvesting, openbare diensten, … In onze strijd voor een betere toekomst geldt dat alles wat ons verzwakt, ons verdeelt.
Protestwake op 26 januari om 18u30 aan het Steen in Antwerpen
‘Als Pegida een manifestatie houdt tegen de islam, laat ons dan bewijzen dat Antwerpen daadwerkelijk een stad is van iedereen, ongeacht afkomst of religie,’ klinkt het bij HART BOVEN HARD Antwerpen.
Hart boven Hard Antwerpen organiseert op 26 januari in Antwerpen een wake die staat voor vrede en verdraagzaamheid. ‘Zo willen we op een passende en positieve manier een signaal geven dat in onze samenleving iedereen zijn plaats heeft en krijgt, vanuit gelijkwaardigheid,’ zegt Ciska Hoet, woordvoerster van Hart boven Hard Antwerpen.
Aanleiding voor de organisatie van de wake is de oproep van de Duitse anti-islambeweging om maandag 26 januari in Antwerpen op straat te komen. ‘De wake is een onmiddellijk en duidelijk antwoord aan diegenen die verdeeldheid en haat willen zaaien op basis van afkomst of religie. We willen niet dat het Duitse Pegida geïmporteerd wordt in Antwerpen,’ klinkt het.
IEDEREEN UITGENODIGD!
Hart boven Hard nodigt alle verenigingen en burgers die kiezen voor een warme, vreedzame en solidaire samenleving uit aan deze wake deel te nemen.
Van waar komen de Pegida-betogingen tegen migranten?
Artikel door Wolfram Klein, Sozialistische Alternative
De afgelopen weken waren er groeiende betogingen voor en tegen Pegida (Patriottische Europeanen tegen de islamisering van het avondland). Het protest begon afgelopen oktober in de oost-Duitse stad Dresden, in Saksen. Pegida kreeg snel momentum en de wekelijkse ‘maandagbetoging’ in Dresden groeide van enkele honderden (op 20 oktober) tot duizenden vlak voor nieuwjaar. Er waren gelijkaardige, maar veel kleinere, betogingen in andere Duitse steden. Nu is er een veel grotere golf van tegenbetogingen met tot 35.000 aanwezigen.
Op 12 januari waren de betogingen nog groter. De Duitse media had het over 30.000 aanwezigen op de betogingen van Pegida in verschillende steden. Op de tegenbetogingen waren er meer dan 100.000 aanwezigen. De grootste actie van Pegida was in Dresden met 25.000. In Leipzig, een andere grote stad in Saksen op 115 kilometer van Dresden, waren er 4.800 betogers voor Pegida en 30.000 ertegen.
“Maandagbetogingen”
De Pegida-betogingen begonnen met een mobilisatie voor ‘maandagbetogingen’ die voornamelijk via sociale media werd gevoerd. Het was een poging om een traditie te kopiëren van de revolutie die in de herfst van 1989 in het toenmalige stalinistische Oost-Duitsland begon. De ‘maandagbetogingen’ begonnen toen in Leipzig, eveneens in Saksen, en werden een massabeweging doorheen Oost-Duitsland. Deze beweging speelde een grote rol in het neerbrengen van het stalinistische regime. De beweging begon als een politieke revolutie voor democratische rechten en tegen de stalinistische elite, maar eindigde met het herstel van het kapitalisme. De Duitse heersende klasse greep de kans om het land in 1990 te herenigen op basis van hun systeem.
Sindsdien waren er verschillende pogingen om de traditie van maandagbetogingen te herstellen. In 1991 waren er massale maandagbetogingen tegen het jobverlies in Oost-Duitsland toen de voorheen geplande economie werd geprivatiseerd. In 2004 waren er massale betogingen in Oost-Duitsland (en veel kleinere betogingen in West-Duitsland) tegen de besparingen op de sociale zekerheid en de arbeidsvoorwaarden (de beruchte ‘Hartz’-wetten). In de lente van 2014 waren er kleine “vredesbetogingen op maandag” die in heel wat gevallen een verzet tegen de agressieve positie van het Westerse imperialisme in Oekraïne combineerden met verwarde en reactionaire ideeën (zoals samenzweringstheorieën of steun aan Poetin).
De nieuwe maandagbetogingen in Dresden beweren deze traditie op te nemen. De slogans van 1989 worden opnieuw boven gehaald (vooral ‘Wij zijn het volk’), maar er werd een totaal nieuwe en reactionaire inhoud aan gegeven.
Lutz Bachmann, de centrale organisator van Pegida, heeft een lang strafblad (diefstal, drugs, …). In 1998 vluchtte hij naar Zuid-Afrika om een gevangenisstraf te ontlopen, maar hij werd daar het land uitgezet en naar Duitsland uitgewezen. Nu wakkert hij haat aan tegen zogenaamd criminele buitenlanders.
Hij beweert dat hij tot de acties overging door zijn verzet tegen een betoging van Koerdische mensen in oktober 2014 uit solidariteit met de strijd tegen ISIS in de stad Kobane. Deze zogenaamde beweging tegen de islamisering was aanvankelijk dus gemotiveerd door haat tegenover diegenen die net de meest vastberaden strijd leveren tegen de reactionaire politieke islam.
De angst van islamisering heeft weinig met de realiteit te maken. Slechts 5% van de Duitse bevolking bestaat uit moslims. Demografen schatten dat dit aantal zal toenemen tot 7% in 2030. In Saksen is minder dan 1% van de bevolking moslim. Anderzijds is er in Oost-Duitsland evenmin een sterke christelijke traditie. Meer dan 75% van de bevolking in Saksen was in 2011 niet verbonden met enige religie. Als de woordvoerders van Pegida een christelijk-joodse westerse traditie naar voor brengen, is dat verkeerd. Een groot deel van de echte geschiedenis van het georganiseerde christendom in Europa wordt overigens gekenmerkt door een brutaal anti-joodse praktijk.
Deze geschiedenisvervalsing geeft aan dat geprobeerd wordt om traditionele extreemrechtse stempels te vermijden. In de oorspronkelijke eisen werd beweerd dat Pegida geen probleem had met asielrecht voor mensen die vervolgd worden of oorlog ontvluchten. Er werd gezegd dat Pegida zich enkel uitsprak tegen economische vluchtelingen, criminele vluchtelingen, … Maar de verslagen van de maandagbetogingen geven aan dat dit slechts camouflage is voor een algemeen verzet tegen migranten.
Kwade en wanhopige kleinburgers
Hoe kan deze irrationele massabeweging verklaard worden? Veel van de betogers in Dresden komen vanuit de middenklasse. Het is een typische beweging van de middenklasse die bang is van sociale neergang. Begin jaren 1990 verloren veel mensen hun werk toen het kapitalisme in Oost-Duitsland opnieuw werd ingevoerd. Een laag van hen probeerde dit te overkomen door zelfstandige te worden. Ze werden freelancers, ambachtslui, … en werken hard om rond te komen. Ze zijn bang dat hun economische situatie erger zal worden en dat ze kopje onder zullen gaan. De economische situatie in Duitsland is dan wel veel beter dan in andere delen van Europa, maar de economische groei van de afgelopen jaren was toch erg beperkt.
Daarbovenop kan de indruk leven dat Duitsland een eiland van stabiliteit is in een zee van crisis, waarbij uiteraard wordt gevreesd dat het eiland door de zee zal ingenomen worden. De vrees van individuele sociale achteruitgang gaat gepaard met de vrees voor een collectieve sociale neergang in Duitsland. Voor mensen die geen antwoord zien in klassenstrijd en een socialistisch alternatief op de crisis van het kapitalisme, kan het nationalisme overkomen als een methode om het Duitse ‘eiland’ te beschermen tegen de crisis. Dit werd nog versterkt door de decennialange campagne van de gevestigde media en politici die racisme en nationalisme gebruikten als onderdeel van een verdeel-en-heerspolitiek.
Eind jaren 1980 en begin jaren 1990 was er een grote propagandacampagne tegen asielzoekers. Na 11 september 2001 was er een angstcampagne tegen moslims. Die worden voorgesteld als gewelddadig en achterlijk. De populaire media brengen uit de lucht gegrepen artikels waarin wordt gesteld dat de kerstmarkten verplicht zouden omgedoopt worden tot ‘wintermarkten’, dat moslimliederen in de kerstvieringen zouden ingevoerd worden, … Sinds 2010 hebben Duitse media en politici ook vooroordelen tegen ‘luie’ Zuid-Europeanen naar voor gebracht, vooral tegenover de Grieken.
Twee jaar geleden werd een nieuwe partij opgezet, de AfD (Alternatief voor Duitsland). Het karakter van deze nieuwe partij is nog niet volledig duidelijk. Er zijn rechtse populistische en conservatieve tendensen binnen de partij. Het oorspronkelijke thema was de eurocrisis en de eis dat Duitsland de eurozone zou verlaten, maar niet de EU. Sindsdien heeft AfD ook andere thema’s opgenomen. Bij de verkiezingen van 2013 haalde de partij de kiesdrempel van 5% net niet waardoor ze niet in het nationale parlement zit. Nadien haalde AfD wel verkozenen in het Europees Parlement en in drie deelstaatparlementen in het oosten van Duitsland (waaronder Saksen).
In de eerste elf maanden van 2014 steeg het aantal asielaanvragen met 55% (als gevolg van onder meer de burgeroorlog in Syrië). Er werden verschillende nieuwe opvangplaatsen geopend voor asielzoekers. Dit leidde vaak tot extreemrechts en ander racistisch protest. Het aantal aanvallen tegen vluchtelingencentra verdriedubbelde in 2014 in Saksen.
In delen van het oosten van Duitsland heerst het gevoel dat de belangen van de oostelijke inwoners niet echt vertegenwoordigd worden aan de top. De voorzitter van de migratieraad stelde dat veel mensen in het oosten “het gevoel hebben dat ze geen stem hebben.” De heersende klasse komt grotendeels uit het westen van Duitsland, zelfs indien de twee hoogste officiële posities in de formele politieke structuur (de president en de kanselier) vandaag door oost-Duitsers worden ingenomen.
Jammer genoeg is Die Linke er ondanks haar sterke electorale basis in het oosten niet in geslaagd om campagnes te voeren die een uitweg bieden. Dat is een van de redenen waarom extreemrechts goede resultaten bij verkiezingen in Dresden kon neerzetten. Bij de lokale verkiezingen van mei 2014 haalde de NPD er 18.341 stemmen (2,8%) en de AfD 46.309 stemmen (7%).
Het lage aantal migranten in het oosten van Duitsland versterkt het racisme. Het zorgt er immers voor dat veel mensen amper enige persoonlijke ervaring hebben of mensen van buitenlandse afkomst kennen. Hun beeld wordt sterk bepaald door de racistische ideeën van de populaire media en andere massamedia.
Een aantal commentatoren merken op dat de betogingen in Dresden niet alleen de typische extreemrechtse militanten op de been brengen, maar dat de betogers uit “het midden van de samenleving” komen. Dat klopt. Racisme, xenofobie en islamofobie zijn breed verspreid in dit “midden van de samenleving”, vooral onder de middenklasse.
Maar zou verkeerd zijn om de opkomst van Pegida als onvermijdelijk te zien. De middenklasse bestaat niet automatisch uit racistische reactionairen. Veel mensen die aan de tegenbetogingen deelnemen, leven in gelijkaardige economische en sociale omstandigheden. Als de arbeidersbeweging een oplossing zou aanbieden voor de crisis van het kapitalisme, dan zouden grote delen van de middenklasse zich daarachter scharen. Jammer genoeg staat de klassenstrijd in Duitsland al jarenlang op een laag pitje. En Die Linke biedt evenmin een duidelijk alternatief aan.
In Saksen wordt Die Linke gedomineerd door de rechterflank van de partij. In Dresden stemde een meerderheid van linkse gemeenteraadsleden voor de verkoop van alle 48.000 sociale woningen van de stad in 2006. Dit leidde toen tot een splitsing onder de gemeenteraadsleden van Die Linke, maar het discrediteerde de partij wel volledig. Linkse krachten en antifascisten hadden de ontwikkeling van Pegida wellicht kunnen stoppen als ze meteen tot tegenacties hadden opgeroepen, maar die kans werd gemist.
Buiten Dresden
Antifascisten in de rest van Duitsland hebben een les getrokken uit deze fout. Sinds december waren er tal van pogingen om Pegida in andere steden te kopiëren. In de meeste gevallen waren de organisatoren mensen van fascistische of rechtse populistische organisaties. De mobilisaties waren klein (net zoals dit aanvankelijk het geval was in Dresden) en er waren grote tegenbetogingen. Er waren vaak blokkades met duizenden mensen die de rechtse betogingen stopten. Dat was onder meer het geval in Keulen en Berlijn op 5 januari. Leden van Sozialistische Alternative namen van bij het begin deel aan deze betogingen. In Keulen en Hamburg hadden we sprekers op de tegenbetogingen.
De positie van de heersende klasse is tegenstrijdig. Ze wil enerzijds de verdeel-en-heerspolitiek als wapen behouden. Als ze het nodig acht, wordt islamofobie en racisme gebruikt om de aandacht van de echte problemen af te leiden. Maar vandaag verzet de heersende klasse zich tegen een racistische beweging als Pegida. Dit kan immers leiden tot instabiliteit die moeilijk onder controle te houden is. Het kan buitenlandse toeristen en geschoolde werkenden afschrikken, terwijl het Duitse kapitalisme met de krimpende bevolking nood heeft aan buitenlandse werkkrachten. Ondanks de recente toename van de migratie is de Duitse bevolking sinds 2008 al met meer dan een miljoen afgenomen. De werkgevers benadrukken de nood aan nieuwe werkkrachten, maar dit kan natuurlijk veranderen eens de economie in recessie komt. In een situatie waar de lonen jarenlang laag gehouden zijn en de huurprijzen snel toenemen in sommige steden, terwijl andere delen van het land (zeker in het oosten) een ontvolking kennen, kan de roep van de werkgevers naar nieuwe arbeidskrachten op weerstand van de bevolking botsen.
De gevestigde politici zijn bang dat ze stemmen aan AfD zullen verliezen als die partij zich kan versterken op basis van Pegida. De gevestigde media en politici roepen daarom op tot tegenbetogingen tegen Pegida (maar niet voor blokkades van de marsen). Dit is tegenstrijdig. Enerzijds helpt het de mobilisatie vooruit, waardoor bijvoorbeeld 35.000 mensen tegen Pegida in Dresden betoogden op 10 januari 2015. Maar anderzijds is het niet geloofwaardig als de media en politici Pegida aanvallen, maar tegelijk overgaan tot deportaties en mee verantwoordelijk zijn voor het omvormen van de Middellandse Zee tot een massagraf van vluchtelingen. Ze verdelen de migranten in de ‘goede’ (professioneel opgeleide mensen waar het Duitse kapitalisme nood aan heeft) en de ‘slechte’ (al de rest).
Leden van SAV waren op de betogingen om deze hypocrisie aan te klagen. Veel andere sprekers beperken zich tot morele uitspraken of oproepen tot tolerantie en diversiteit. Dergelijke oproepen overtuigen doorgaans enkel de reeds overtuigden. Een moralistisch standpunt biedt geen antwoord op het gevoel van onveiligheid als gevolg van de crises van het kapitalisme aangevuld met racistische vooroordelen in de betogingen van Pegida. Als de beweging tegen Pegida geen antwoorden biedt op de reële bekommernissen, dan zullen een nieuwe economische crisis, nieuwe oorlogen of nieuwe terreuraanslagen zoals die in Parijs Pegida versterken.
Na de terreuraanslag op Charlie Hebdo
De islamofoben van Pegida beweren dat hun standpunt bevestigd werd door de aanslagen in Parijs. Ze kondigden aan dat hun betogingen op maandag 12 januari ‘herdenkingsmarsen’ voor de slachtoffers zouden worden. Dit is natuurlijk erg hypocriet, Charlie Hebdo ging resoluut in tegen de Franse tegenhangers van Pegida. In feite hebben de Pegida-organisatoren en de rechtse politieke islamfanatici veel gemeen. Beiden weigeren de klassentegenstellingen te erkennen en hebben het in de plaats daarvan over een ‘botsing van culturen.’ Beiden haten de linkerzijde, de georganiseerde arbeidersbeweging en democratische rechten.
Na de terreuraanslagen in Parijs benadrukken socialisten de nood om het recht op vrije meningsuiting te verdedigen. Sommigen zien de blokkades van de Pegida-marsen in tegenspraak met dit standpunt. Maar deze marsen hebben niets gemeen met vrijemeningsuiting. De afgelopen weken was er een toename van racistisch geweld tegen migranten en fascistische aanvallen op linkse activisten. De acties van Pegida zetten aan tot dit geweld. Dit beantwoorden met massale tegenbetogingen, waaronder blokkades, is absoluut legitiem.
Eisen van Sozialistische Alternative
In december besloot Sozialistische Alternative om de kwestie van oorlog, vluchtelingen en racisme op te nemen als focus voor onze activiteiten in de komende periode.
Na de betogingen tegen Pegida van 5 januari produceerden we een speciale editie van onze krant met argumenten tegen Pegida en voorstellen om de beweging ertegen uit te bouwen. We leggen uit dat racisme niet enkel tegen migranten gericht is, maar ook tot doel heeft om de arbeidersklasse te verdelen en te verzwakken. We roepen de vakbonden en Die Linke op om een informatiecampagne tegen Pegida en racisme te voeren met pamfletten op de werkvloer en in de wijken, gecombineerd met massale bijeenkomsten en een nationale betoging.
We roepen op tot een gezamenlijke strijd van Duitse werkenden, migranten en werklozen om samen op te komen voor onderwijs, sociale zekerheid, betaalbare huisvesting en degelijke jobs. We verzetten ons tegen het staatsracisme en ‘Fort Europa’. We protesteren tegen de uitvoer van wapens en het inzetten van het Duitse leger in het buitenland. Voor fundamentele verandering moeten we tenslotte gaan voor een ander systeem, waarbij de banken en grote bedrijven onder publieke controle worden geplaatst om op basis van democratische samenwerking en duurzame planning wereldwijd aan een socialistische democratie te bouwen.
Nadat de rechtse reactionairen van KVHV uithaalden naar wie opkomt voor zijn of haar levensstandaard en dus in staking ging tegen het asociale beleid, vonden ze nog plaats voor wat afkeer tegen migranten. Walen, vrouwen, holebi’s, migranten, vakbondsleden, werklozen, studenten die geen hoger inschrijvingsgeld willen betalen, … De ‘zwarte’ lijst van vijanden van de zelfverklaarde ‘Vlaamse elite’ wordt steeds langer.
De Duitse beweging ‘Pegida’ die duizenden mensen mobiliseerde tegen de ‘islamisering’, dient uiteraard als voorbeeld voor extreemrechts in ons land. Het Vlaams Belang was er als eerste bij om dit te ondersteunen, maar de partij kreeg al gauw navolging. Ook het KVHV, de kweekvijver van de N-VA, beroept zich op Pegida. En er circuleert zelfs al een ‘Vlaamse Pegida’ op Facebook. Als extreemrechts in ons land zich op Duitse voorbeelden beroept, is waakzaamheid geboden.
Het KVHV stapt met haar steun aan de Pegida-beweging in het verhaal van de ‘islamisering’ van het ‘avondland’. Pogingen om het protest af te doen als het werk van de ‘gewone man’ komen nogal vreemd over van een studentenclub die zichzelf uitdrukkelijk als elitair voordoet. Moest het KVHV enige bekommernis hebben voor wat de gewone man in ons land wil, dan zouden ze zich niet ledig houden met het aanvallen van stakersposten zoals ze dit deden aan het station Gent St Pieters.
Ook is het vreemd dat wordt geprobeerd om de ‘patriottische Europeanen tegen de islamisering van het avondland’ af te doen als een gematigde groepering die zich “bewust distantieert van elke vorm van totalitarisme”. Neen, dit is een beweging die gestimuleerd door het racisme in de gevestigde media en mee aangestuurd door allerhande extreemrechtse en populistische elementen een zekere mobilisatie kon bekomen in één Duitse stad. Vervolgens sprongen doorheen Duitsland, en daarbuiten, allerhande rechtse extremisten op de kar in de hoop overal een beweging tegen migranten te kunnen opzetten. Maar elders blijft het protest beperkt of uit het zich enkel in geweld, denk maar aan de aanvallen op moskeeën in Zweden.
Het protest tegen Pegida begint stilaan vorm te krijgen. Maandag waren er grote betogingen met alles samen zowat 50.000 aanwezigen, een pak meer dan wat Pegida op de been kreeg. Toch is er nog heel wat werk aan de winkel om het verzet tegen racisme te koppelen aan strijd tegen het hele besparingsbeleid dat leidt tot tekorten waarop verdeeldheid gemakkelijker ingang vindt. Het is belangrijk om tegen racisme in te gaan omdat het de arbeidersbeweging verzwakt. De sociale problemen worden niet gecreëerd door mensen met een bepaalde huidskleur of religie, maar als gevolg van hoe het huidige systeem functioneert. Daar in verspreide slagorde tegen ingaan, verzwakt ons.
Er wordt gesteld dat Pegida is ontstaan door de afkeer tegenover de misdaden van Islamitische Staat in Syrië en tegen de erg marginale steun voor dergelijke groepen onder migranten in West-Europa. Dat Koerdische protesten in Duitsland door IS-aanhangers werden aangevallen, werd gebruikt om het gevaar van extremisten in Duitsland naar voor te brengen. Ongetwijfeld is er een ontwikkeling van extremisme. Hopelijk zal dit niet dezelfde vormen aannemen als het racistische geweld in Duitsland, met meer dan 120 doden sinds 1990. Hopelijk zal dit niet ontwikkelen tot groepen als de nazistische NSU die racistische moorden pleegde waarbij bescherming van bovenaf werd gesuggereerd.
IS, Taliban en co zijn reactionaire rechtse groeperingen. Voor een antwoord hierop moeten we niet op de rechterzijde rekenen, integendeel. Ook in ons land waren er acties van Koerden tegen het geweld van IS. Enkel radicaal links was op die acties aanwezig, en dan nog niet eens alle linkse organisaties en partijen. Waar groeperingen als IS en Taliban bestaan, zijn het niet de rechts-liberalen die ertegen in verzet gaan. Het Pakistaanse establishment bijvoorbeeld heeft jarenlang samengewerkt met de Taliban. Neen, het zijn linkse militanten en het is de arbeidersbeweging die de strijd tegen dergelijke reactionaire rechtse groeperingen organiseert.
Diegenen die op internationaal vlak de islamofobie voor het eerst gestimuleerd hebben (want laat ons daar duidelijk in zijn, dat is niet extreemrechts bij ons dat zoals het Vlaams Blok destijds in het eerste 70-puntenprogramma amper of zelfs niet over de islam sprak), zijn diegenen die na de val het Oostblok een nieuw vijandsbeeld nodig hadden. Ze konden daarvoor beroep doen op de monsters die ze zelf mee gecreëerd hadden in het Midden-Oosten, denk maar aan de Taliban, om zeker na de aanslagen van 11 september 2001 in de VS een haatcampagne tegen alle moslims te beginnen. Het oude racisme tegen ‘gastarbeiders’ en ‘vreemdelingen’ werd van een nieuw laagje vernis voorzien, plots waren het de ‘moslims’. Het is in de nasleep van de neoconservatieve campagne tegen moslims dat ook extreemrechts op die kar sprong en er zowat zijn core-business van maakte.
Dat er na decennia van propaganda tegen migranten enerzijds vooroordelen ontwikkelen bij een deel van de bevolking en er anderzijds radicalisering is bij een kleine groep migrantenjongeren, is niet verwonderlijk. Dit heeft niets met religie of cultuur te maken, het heeft niets met afkomst of huidskleur te maken. Het zijn uitingen van een samenleving in crisis waarbij groeiende delen van de bevolking volledig uit de boot vallen en het establishment er alle baat bij heeft dat de discussie niet over haar rol gaat maar over migranten, werklozen of andere groepen. Deze crisis werd niet veroorzaakt door migranten of werklozen, maar door de wijze waarop dit systeem is georganiseerd met de inherente groeiende ongelijkheid. Pogingen om tegen racisme in te gaan zonder de oorzaken van die ongelijkheid te bestrijden, zijn tot mislukken gedoemd. Wij staan voor een strijdbaar antiracisme dat ook ingaat tegen het kapitalisme. Zoals de 50 jaar geleden vermoorde Malcolm X al stelde: ‘You can’t have capitalism without racism’.
Sinds oktober vorig jaar werden rechtse betogingen tegen de ‘islamisering’ georganiseerd in de Duitse stad Dresden. Het initiatief kreeg navolging in de rest van het land. Na een splitsing in het organiserende comité van Pegida nam het aantal deelnemers aan de acties van beide kampen in de splitsing drastisch af. Maar Pegida is nog niet volledig verdwenen. Allerhande neonazi’s maakten van het kortstondige offensief gebruik om hun gewelddadige campagnes op te voeren. Waakzaamheid blijft dan ook nodig.
Afgelopen maandag was er al de tweede betoging van Pegida in Dresden en tevens de tweede tegenbetoging.
De afgelopen weken waren er groeiende betogingen voor en tegen Pegida (Patriottische Europeanen tegen de islamisering van het avondland). Het protest begon afgelopen oktober in de oost-Duitse stad Dresden, in Saksen. Pegida kreeg snel momentum en de wekelijkse ‘maandagbetoging’ in Dresden groeide van enkele honderden (op 20 oktober) tot duizenden vlak voor nieuwjaar. Er waren gelijkaardige, maar veel kleinere, betogingen in andere Duitse steden. Nu is er een veel grotere golf van tegenbetogingen met tot 35.000 aanwezigen.
