Tag: Nederland

  • Kapitalistische landbouw ramp voor milieu

    De landbouw in Nederland is een kleine sector van de Nederlandse economie. Maar 2,1 procent werkt er. Toch is de landbouw één van de succesvolle sectoren van de Nederlandse economie. Nederland is de tweede exporteur van voedsel in de wereld (na de VS). Een deel hiervan is wederexport (dus eerder geïmporteerd), dat is een bedrag van zo’n 20 miljard, maar Nederland exporteert voor een ongelofelijke 75 miljard van zijn landbouwproductie naar het buitenland. Nederland een grote producent van kippenvlees, varkensvlees, rundvlees, boter, eieren, groente en aardappels. Hoe is de Nederlandse landbouw binnen het Europese kapitalisme tot zo’n grote sector uitgegroeid?

    Artikel door Pieter Brans, vrijwilliger natuurbeheer (overgenomen vanop socialistischalternatief.nl)

    Een kort stukje geschiedenis: Nederland leed in WWII honger. Na de oorlog was de overtuiging sterk dat zoiets nooit meer mocht gebeuren. Er moest in heel Europa voldoende voedsel zijn. De landbouw moest daarvoor opnieuw georganiseerd. De officiële cijfers zijn dat er in 1950 410.000 landbouwbedrijven waren en in 2015 55.000. Enorme schaalvergroting van de landbouwbedrijven en als je de productiecijfers er bij haalt, een enorme intensivering.

    In de jaren zeventig werd duidelijk dat het beleid van groei van de voedselproductie niet langer houdbaar was, in Nederland en in Europa. De boter stapelde zich op in de koelhuizen, de melkplassen werden steeds groter en de vleespakhuizen groeiden uit hun voegen. De Europese landbouwcommissaris Sicco Mansholt, verantwoordelijk voor de enorme groei van de voedselproductie, probeerde deze af te remmen met als gevolg: enorme boerenprotesten in heel Europa.

    De boeren kwamen op voor meer subsidie en een nog grotere productie. Mansholt haalde bakzeil en tot op de dag van vandaag is schaalvergroting en intensivering door middel van dure technologische hulpmiddelen zoals kunstmest en bestrijdingsmiddelen het model voor de landbouw, in de EU en in Nederland.

    Het kapitalistische model voor de landbouw is volledig uit de hand gelopen. De grote winsten in deze sector worden gemaakt door grote bedrijven die de landbouwproducten op enorme schaal verkopen, zoals Campina, Unilever en ketens van supermarkten. Banken als de Rabobank bedienen vooral boeren en de grote leveranciers van kunstmest en bestrijdingsmiddelen varen er wel bij. Zij bepalen de prijzen voor de boer, die als kleinere ondernemer onder in de keten zit.

    De boer kan onder de druk van de grote bedrijven alleen overleven door steeds groter te worden en steeds intensiever te werken. In de top tien van de grootste rundveebedrijven stonden er vroeger een heel aantal met 500 koeien, nu is 650 de ondergrens. Toch is de boer in de keten van de landbouwproductie de kleinste jongen (of meisje), een veel kleinere jongen dan de grote bedrijven.

    Wij hebben het hier niet over de kleine, maar groeiende groep boeren die probeert biologische landbouw te bedrijven. Die sector is klein in Nederland, kleiner dan in veel andere Europese landen. Deze boeren en boerinnen proberen zoveel mogelijk buiten het grote systeem te blijven door bijvoorbeeld direct aan hun klanten te leveren. Voor deze groep kleinere ondernemers is een programma van goedkope leningen, hulp bij het bereiken van de markt en overheidssteun bij het toeleveren van wetenschappelijke kennis het meest van belang, maar daarover later.

    Het is iedereen nu wel duidelijk dat de landbouwsector in Nederland een heel groot probleem vormt. De landbouw produceert 60% van de stikstof. Omdat Nederland maar een klein land is, daalt die stikstof neer op natuurgebieden die daar zwaar onder lijden. Boeren protesteren fel tegen de reductie van de stikstof en de sluiting van hun bedrijven. Zij hebben daarbij de sympathie van een deel van de publieke opinie, hardwerkende mensen toch die het noodzakelijke voedsel voor de mensen produceren?

    Niet helemaal. 75% van de Nederlandse landbouw is bestemd voor de export, voor het grootste deel naar Europa. Een vaak gehoord argument is “No farmers, no food”. Klopt niet helemaal. Een groot deel van de landbouwproductie in Europa is bestemd voor veevoer, een ander deel voor biobrandstof. Er is dus meer dan voldoende landbouwgrond in Europa, als de je productie van veevoer en biobrandstoffen vermindert.

    Eén ding is overduidelijk scheef in de kabinetsplannen. Alleen de boeren moeten daarin een bijdrage leveren aan de vermindering van de stikstofuitstoot. De grote bedrijven in de landbouwsector blijven buiten schot. Of het nu gaat om banken, bedrijven die zaden, kunstmest of bestrijdingsmiddelen leveren, of om grote bedrijven die de producten opkopen en verhandelen. Die lijden niet direct, maar wel indirect door verlies van omzet. Daarom zie je dat ze de protesten van de boeren steunen al laten ze de boeren het echte werk doen.

    Het kapitalisme werkt als volgt: de kleintjes gaan kapot en de groten overleven. Het wordt nog een lastige klus, maar als we het kapitalisme zijn gang laten gaan, dan is beëindiging van een flink aantal bedrijven onvermijdelijk. Wat er nog van de natuur over is in Nederland, is niet in staat om de wereldpositie van Nederland overeind te houden. Op het gebied van uitstoot kunnen Schiphol en Tata Steel er ook wat van, maar dit niveau van uitstoot trekt de natuur allang niet meer.

    Wij zijn voorstander van nationalisatie van de grote bedrijven in de landbouwsector. De grote landbouwbedrijven (agribusiness), de distributie en de toelevering aan de landbouw zou geheel in handen moeten zijn van de gemeenschap en democratisch moeten worden beheerd door een vertegenwoordiging van producenten, tussenhandel en consumenten. Kleinere bedrijven, boeren en biologische boeren kunnen zelfstandig blijven functioneren binnen dit grotere geheel en daar ook de nodige steun voor krijgen.

    Dat zou een einde maken aan de extreme exploitatie van natuur en milieu, een einde aan de schadelijke export van goedkope producten naar derde wereld landen, waar de landbouw onder druk wordt gezet. Het zou ook een einde maken aan de uitbuiting van de boeren die zichzelf wel zien als “zelfstandige” ondernemers maar wiens bedrijven, machines e.d. eigenlijk gewoon in handen zijn van de (Rabo)bank. Het zou het fundament kunnen leggen voor een duurzame vorm van landbouw waarin boerenzonen en boerendochters kunnen blijven doen wat hun ouders ook al deden, maar dan bevrijd van het winstbejag van de agribusiness.

    Zo’n fundamentele verandering in de landbouwsector kan er alleen komen met de steun van de georganiseerde arbeidersbeweging en door middel van organisatie van de boeren in collectieven die groot genoeg zijn om de grote bedrijven in deze sector op hun knieën te dwingen.

  • Nederland: SP moet weer strijdpartij worden in plaats van linkervleugel te royeren!

    Deze week werden 33 SP-leden geroyeerd. Met het besluit van de partijraad dat lidmaatschap van Rood (de voormalige jongerenorganisatie van de SP) en het Marxistisch Forum in de SP onverenigbaar zijn met lidmaatschap van de SP, werd de deur opengezet voor een nieuwe golf van royementen. Dit is een nieuwe en grote aanval op de linkervleugel in de SP, nadat eerder al Rood als jongerenorganisatie werd afgestoten en enkele leden van Rood en de SP werden geroyeerd, met als argument dat ze ook lid zouden zijn van het Communistisch Platform. Maar in tegenstelling tot eerdere van dergelijke ondemocratische manoeuvres die plaatsvonden in de SP in het verleden, is er nu veel verzet. Socialistisch Alternatief ondersteunt uiteraard dit verzet en roept alle SP-leden op om dit ook te doen.

    Artikel door Barbara Veger, Rotterdam

    Onder de 33 geroyeerden bevinden zich SP-leden zoals Tijs Hardam, voorzitter van de afdeling Rotterdam, en Michel Eggermont, Provinciale Statenlid in Utrecht. Beiden hadden zich kandidaat gesteld voor het partijbestuur van de SP; ook de andere tegenkandidaten zijn geroyeerd. Daarnaast is de lijsttrekker voor de gemeenteraadsverkiezingen in Utrecht geroyeerd. Hoe is het zover kunnen komen?

    Om te begrijpen wat er gaande is in de SP, moeten we de ontwikkelingen in hun algemene context zien. De SP brak voor het eerst door in de jaren negentig, nadat er een groot vacuüm op links ontstaan was. De algemene tendens in de sociaaldemocratie wereldwijd na de val van de Muur, toen de burgerij een groot ideologisch offensief inzette met de tendens “zie je wel, socialisme werkt niet”, was om scherp naar rechts op te schuiven. Dit bracht links binnen de sociaaldemocratie totaal in verwarring, waardoor de rechtervleugel vrij baan kreeg. In Nederland keerden arbeiders zich massaal van de PvdA af in de jaren negentig, nadat die in diverse regeringen medeverantwoordelijk was voor enorme bezuinigingen en afbraak van de welvaartsstaat. Lenin noemde de sociaaldemocratie “burgerlijke arbeiderspartijen” omdat de leiding liever aanschoof bij de bazen en de regering, maar de achterban uit arbeiders bestond. De PvdA hield op zo’n burgerlijke arbeiderspartij te zijn en werd omgevormd tot een volledig kapitalistische, neoliberale partij met hooguit nog wat sociale retoriek.

    In die situatie begon de scherpe kritiek op het neoliberalisme en het activisme van de SP een bepaalde laag arbeiders aan te trekken. In 2006 kreeg de SP 25 zetels in de landelijke verkiezingen, en in 2012 stond de SP in de peilingen zelfs een tijdje op 40% en zou daarmee de grootste partij zijn geworden. Op haar hoogtepunt had de SP zo’n 50.000 leden. De SP leek het potentieel te hebben om de rol van de PvdA over te nemen als massapartij en politiek instrument van de werkende klasse. Maar de SP slaagde er in 2012 niet in om bij de verkiezingen die steun te verzilveren, en sindsdien is het bergafwaarts gegaan, zowel wat betreft steun bij de verkiezingen als ledenaantallen. Hoe kon dit gebeuren?

    Daarvoor moeten we in de eerste plaats kijken naar het karakter van de periode waarin we leven. De sociaaldemocratie, in Nederland de PvdA, kon in de periode na de Tweede Wereldoorlog een stabiele basis opbouwen met wortels in de werkende klasse. Maar dat was een totaal andere periode dan de huidige. Het kapitalisme maakte toen een grote economische groei door, de bedrijven maakten forse winsten en er was ruimte voor concessies. De welvaartsstaat werd afgedwongen door de strijd van de werkenden, althans in de geïndustrialiseerde westerse landen, en de PvdA slaagde erin het voor te stellen of dit voornamelijk haar verwezenlijking was.

    Maar sinds het midden van de zeventiger jaren is het kapitalisme in crisis beland, fundamenteel verschillend van de periode waarin de sociaaldemocratie haar steun had opgebouwd. Het tijdperk van het Keynesianisme liep ten einde en gaandeweg werd het neoliberalisme de dominante economische politiek van de burgerij. Ook het neoliberalisme kon de contradicties van het systeem niet fundamenteel oplossen, maar het bracht een tijdlang de arbeidersbeweging in het defensief; de ineenstorting van de stalinistische staten gaf het neoliberalisme ook extra adem.

    Na de verburgelijking van de oude sociaaldemocratie begonnen nieuwe linkse formaties te ontstaan, die stilaan een aantrekkingskracht begonnen uit te oefenen onder lagen van de werkende klasse. De SP was er één van, Rifundazione Comunista in Italië een andere, later ook Syriza in Griekenland en Die Linke in Duitsland. Echter, die nieuwe formaties trokken niet de juiste lessen uit het verval van de sociaaldemocratie en bleken er niet wezenlijk verschillend van. Het grote verschil is echter dat er geen ruimte meer is voor een middenweg tussen socialisme of kapitalisme en dat nieuwe formaties snel uitgetest worden; de grote recessie van 2008 heeft dat proces nog versneld. Nieuwe linkse partijen probeerden zich al snel aanvaardbaar te maken voor het systeem en probeerden het kapitalisme beter te beheren dan de kapitalisten zelf. De SP deed dit ook, op lokaal vlak, en werd er voor afgestraft. Ook in de oppositie in het parlement probeerde de SP vooral salonfähig over te komen en het politieke spel mee te spelen. In die situatie kon de steun voor figuren als Wilders groeien, die zich opwierp als de anti-establishment rebel.

    Inmiddels heeft de corona crisis voor een nieuwe wending gezorgd. De burgerij heeft een totale economische crash kunnen voorkomen door grotere staatsinterventie en enorme investeringen in de economie, die overigens vooral de grote bedrijven en speculanten ten goede kwamen en slechts in geringe mate de werkende klasse. Dit beleid heeft de wezenlijke problemen van het kapitalisme niet opgelost.

    Maar het heeft wel illusies binnen sommigen op de linkerzijde aangewakkerd dat er weer meer ruimte is voor hervormingen. Dat is waarschijnlijk ook de reden dat de leiding van de SP juist nu aanstuurt op regeringsdeelname. Echter, een stabiele economische basis voor hervormingen ontbreekt, omdat het voor kapitalisten interessanter is te speculeren met aandelen of vastgoed dan te investeren in de reële productie. De burgerij zal slechts concessies doen aan de werkende klasse als dat nodig is om het systeem overeind te houden. Het is een illusie om te denken dat ze terug zouden willen gaan naar de naoorlogse welvaartsstaat.

    Een deel van de werkenden en vooral de jongeren, beseft dit en radicaliseert. Dit weerspiegelt zich in de SP en vooral in Rood, waar veel jongeren op zoek gaan naar marxistische antwoorden op de huidige crisis. Helaas vindt het ongenoegen ook uiting in steun voor populistisch en extreemrechts, bij gebrek aan een duidelijk en sterk socialistisch alternatief.

    De SP-leiding is bereid de partij om te vormen tot een “verantwoordelijke” partij, d.w.z. een partij die verantwoordelijk is ten opzichte van het systeem, in ruil voor een paar kruimeltjes die naar ze hopen van de kapitalistische tafel zullen vallen. Daarom willen ze de partij zuiveren van alle krachten die een dergelijke koers in de weg zouden kunnen staan. Dat is de achtergrond van de huidige royementsgolf.

    In tegenstelling tot het verleden, toen leden van onze organisatie werden geroyeerd, is er nu een veel breder verzet. Dat valt o.a. te verklaren omdat in het eerste geval de royementen plaatsvonden in een periode dat de SP nog volop groeide, terwijl de SP zich nu in een crisis bevindt. Veel leden hebben nu op zijn minst vragen en twijfels over de gevolgde partijkoers, over het loslaten van socialistische principes en ze staan open voor kritiek op de partijleiding.

    Het zal erop aankomen de linkervleugel bijeen te houden en verder te versterken. Weigeringen om mee te werken aan royementen, zoals een aantal grote afdelingen al hebben aangekondigd, is uiteraard nodig. Het is ook een goede zaak dat Rood, hoewel het als jongerenorganisatie afgestoten is, zich blijft oriënteren op de gewone SP-leden die met de beste intenties lid zijn geworden en overgewonnen kunnen worden naar de linkervleugel. Een goed georganiseerde campagne naar de afdelingen toe is noodzakelijk, alsmede het verder opbouwen van Rood onder nieuwe lagen van jongeren. Daarnaast roepen we natuurlijk ook op om de petitie van SP tegen de Heksenjacht te ondertekenen.

    Maar er zijn geen garanties dat de linkervleugel de strijd zal kunnen winnen. De rechtervleugel lijkt vastberaden om de linkervleugel via bureaucratische manoeuvres uit te partij te verwijderen. We hebben in het verleden gezien hoever de bureaucratische leiding van de oude sociaaldemocratie soms bereid was te gaan om interne kritiek de mond te snoeren. Daarom moeten we ook voorbereid zijn op een scenario waarbij de linkervleugel buiten de SP verder zal moeten gaan. Hoe dan ook zal de strijd voor het socialisme verder gezet moeten worden. Socialistisch Alternatief wil daar aan bijdragen, zowel binnen als buiten de SP.

  • Afghanistan en de crisis in de Nederlandse politiek

    Op de manifestatie voor “Elke Afghaan een veilig bestaan” in Amsterdam vertelden veel Afghaanse spreeksters over de afschuwelijke situatie waar hun familie in was komen te verkeren door de machtsovername van de Taliban. Zij eisten dat de Nederlandse overheid Afghanistan als onveilig land zou aanmerken, wat de opname van Afghaanse vluchtelingen en het herenigen van gezinnen makkelijker zou maken.

    Artikel door Socialistisch Alternatief – onze Nederlandse zusterorganisatie

    De situatie in Afghanistan is voor veel mensen een ramp. Armoede, onwetendheid, het wegvallen van buitenlandse geldstromen, de knevel van de conservatieve religieuze ideeën van de Taliban dragen allemaal bij een voor veel Afghanen ondraaglijke situatie. Er komt geen einde aan de veertig jaar van oorlogen en geweld. Geen wonder dat mensen wanhopig proberen te ontsnappen.

    De VS zijn voor het grootste deel verantwoordelijk voor de ellende van de afgelopen twintig jaar, sinds de inval in 2001. Maar Europa heeft in het voetspoor van de VS precies dezelfde fouten gemaakt en dat geldt ook voor Nederland, dat zich al die tijd heeft ingespannen om de VS te volgen met een militaire interventie, met opbouw projecten om het goed te maken, met een onmachtig en corrupt regime als resultaat.

    Maar in plaats van ten minste te proberen iets van alle aangerichte ellende te verzachten door een ruimhartig evacuatie en vluchtelingenbeleid, doen Europa en Nederland nu alles om Afghaanse vluchtelingen tegen te houden. Een keiharde inzet om van Europa een fort tegen vluchtelingen te maken met wat geld voor opvang in de regio als zoethoudertje.

    “De EU en haar lidstaten zijn vastbesloten om gezamenlijk een herhaling van ongecontroleerde, massale illegale migratiestromen zoals in het verleden te voorkomen”, staat in een ontwerpverklaring van de EU. Dan weet je het wel. Nodeloos om te vermelden dat Nederland hier volledig achter staat.

    Wij eisen dat alle vluchtelingen die uit Afghanistan zijn ontsnapt, onmiddellijk een permanente verblijfsvergunning krijgen en steun kunnen zoeken voor hun familie die zich nog in Afghanistan bevindt. Daarna moeten er veilige vluchtroutes komen voor de nieuwe vluchtelingen en moet het recht op asiel worden verleend. Aan geld is er geen gebrek. De miljarden die de EU en de VS hebben gebruikt om in Afghanistan te vechten – de VS hebben 300 miljoen dollar per dag aan de oorlog uitgegeven – kunnen nu worden gebruikt om vluchtelingen te steunen.

    Door perspublicaties is nu duidelijk hoeveel mensen van het lokale personeel van BZ en Defensie het kabinet had willen toelaten als vluchteling: drie in totaal. Bovendien zijn de waarschuwingen om op tijd te beginnen met de evacuatie en het aanbod van de Fransen om mensen mee te nemen, steevast in Haagse lades terecht gekomen. Na Srebrenica was de belofte dat het allemaal nooit meer zou gebeurden…

    De verantwoordelijke ministers Kaag en Bijleveld verwezen naar het feit dat niemand de ineenstorting van het Afghaanse regime had zien aankomen. Maar eigenlijk is ook dat een bijna niet te geloven vorm van falen. En ja, we moesten niet vergeten dat niet Nederland, maar de Taliban verantwoordelijk waren voor de situatie in Afghanistan. Helaas dezelfde goedpraterij als na Srebrenica, toen Nederlandse politici duidelijk probeerden te maken dat de Serviërs en niet Nederland verantwoordelijk was voor het ombrengen van de Moslims daar.

    D66 minister Kaag en CDA minister Bijleveld (onder druk) zijn afgetreden. De Afghanistan crisis trekt het kleed weg over de gapende politieke leegte in Den Haag legt na de toeslagen-affaire en de verkiezingen. Alleen de klimaatcrisis (minstens even ernstig) en de woningnood (ook zo) hebben nog geen slachtoffers in de officiële politiek. Veel politieke partijen zijn door de combinatie van schandalen en verkiezingsuitslag diep in de problemen geraakt.

    Extreemrechts in Nederland zag zijn asielkaarten gestolen door de gevestigde partijen. Zij zetten in op het Coronaprotest als nieuwe troefkaart. Maar zij plaatsten zich in het defensief: net als in Frankrijk zal het protest tegen de Coronapas waarschijnlijk wegebben.

    Het merkwaardige is dat Premier Rutte en de VVD nog altijd onbeschadigd overeind staan. Het kabinet is demissionair sinds de Toeslagenaffaire en van de 24 bewindslieden zijn er nu 11 afgetreden. De pers spreekt van een implosie van dit kabinet. De lijst van politieke en andere problemen die het doormaakte is te lang om hier af te drukken. Maar het gebrek aan een alternatief maakt dat Rutte met dit kabinet ondanks alle tekortkomingen steeds weer opstaat.

    Maar met al zijn medestanders en veel partijgenoten in de sloot zal het de VVD niet makkelijk vallen om op basis van zijn oude trucjes verder te regeren.

    Helder is het volgende: als we een einde willen maken aan het premierschap van Mark Rutte en de overheersende positie van de VVD zal de werkende klasse een verenigde oppositiebeweging moeten opbouwen. Het falen van het overheidsapparaat, het gebrek aan een klimaatbeleid (zelfs minder vlees eten gaat als advies “te ver”), de woningnood, het gebrek aan opvang voor de Afghaanse vluchtelingen, de nood van het personeel in de gezondheidszorg en de kinderopvang zijn niet voldoende om te verhinderen dat we net zo’n kabinet krijgen als het vorige…

    Het opbouwen van een alternatief, wat ons betreft een socialistisch alternatief, kan niet langer wachten.

  • Nederland: groot protest tegen onbetaalbaar wonen

    Zondag was er in Amsterdam een groot woonprotest. Er waren in totaal ongeveer 15.000 aanwezigen om te demonstreren tegen de woningnood, een resultaat van speculatie en marktwerking. Terecht werd er gepleit om een einde aan de markt en het systeem te maken. Socialistisch Alternatief nam deel aan dit protest en pleit ondertussen voor een alternatief op het bestaande kapitalisme, dat de woningnood mede veroorzaakt. Hieronder een artikel dat vlak voor de demonstratie werd gepubliceerd op socialistischalternatief.nl

    Elk jaar wordt het duurder om een woning te huren of te kopen. Volgens neoliberale logica is dat altijd de schuld van vraag en aanbod. Dat is wat we geleerd hebben op de middelbare school, dat vraag en aanbod ons leven bepaalt. Het tekort aan woningen is echter niet puur economisch. Het is een doelbewust beleid van de bezittende klasse, door het kopen van makkelijk verkoopbare objecten met als doel ze duurder te verkopen. Veel huizen zijn in bezit van grote vastgoedbedrijven die de prijs kunstmatig hoog houden om met zo veel mogelijk winst te verkopen.

    Artikel door Jorein Versteege

    Dan is er nog het probleem van de sociale huurwoningen. Daar is anno 2021 een enorm tekort aan. Probleem is opnieuw dat veel (oudere) sociale huurwoningen uit de jaren 60 en 70 gesloopt worden. Er worden dan weer nieuw huurwoningen gebouwd, maar die zijn alleen betaalbaar voor Nederlanders met een bovenmodaal salaris. We praten dan over de vrije sector, waar de huurprijs nu al begint bij 800 euro per maand voor een driekamer appartement. In grote steden is de huurprijs al snel 1000 euro.

    Bedenk dat de modale Nederland het moet doen met een salaris van 2000 euro netto per maand. Velen betalen al meer dan 40% van hun inkomen alleen al aan huur (ziektekosten, water, gas, elektra niet meegerekend). Ook valt de modale Nederlander hierdoor niet in de groep die recht heeft op huurtoeslag en omdat sociale huurwoningen schaars zijn, zitten velen tussen wal en schip. Het kernprobleem is de liberalisatie van de huurmarkt, wat leidde tot een explosieve stijging van huurprijzen.

    Op 12 september wordt een landelijk woonprotest gehouden in Amsterdam en 17 oktober in Rotterdam. Socialistisch Alternatief is één van meer dan 160 organisatie die dit protest ondersteunt. Wachten op kapitalistische politici om iets aan de hoge huurprijzen en het woningtekort te doen kunnen we niet. De vier centrale eisen van dit woonprotest zijn daarom ook: 1) Garandeer voldoende en betaalbare huisvesting 2) Herpak de grip op de escalerende huur- en huizenprijzen 3) Stop racistisch en neoliberaal woon- en sloopbeleid 4) Pak parasitaire beleggers aan!

    Dat protest loont is te zien in Zweden. Daar was het de strijd van onderaf tegen de markthuren die de regering ten val bracht. Onder massale druk van strijd buiten het parlement moest de regering haar plan om de huren over te laten aan de vrije markt intrekken.

    Volgens ons ligt de oorzaak van deze ongelijkheid diep in de aard van het kapitalistische systeem. Alleen een einde maken aan het neoliberalisme is niet voldoende. Er moet een alternatief komen op de marktwerking en speculatie op de woningmarkt. Een alternatief is volgens ons een democratische planeconomie, waarbij huurwoningen eigendom zijn van de gemeenschap en niet van vastgoed bedrijven of hebzuchtige beleggers.

  • Nederlandse verkiezingen: rechts regeert. Arbeidersbeweging organiseren tegen Rutte 4!

    Nederlandse verkiezingen: rechts regeert. Arbeidersbeweging organiseren tegen Rutte 4!

    De uitslag van de verkiezingen is duidelijk. Rechts regeert Nederland in de komende periode. De oppositie komt van uiterst rechts. Links staat op een dieptepunt.

    Waarom won Mark Rutte de verkiezingen? De oorzaak is simpel: er is geen alternatief. Rutte is geen Poetin, maar hij heeft wel al zijn tegenstanders weten uit te schakelen. Binnen de VVD heeft de beoogde nieuwe leider Dijkhoff het bijltje er bij neergegooid en niemand in de VVD komt in de buurt van Rutte. Tegenstanders bij andere partijen sneuvelden: Asscher bij de PvdA, het CDA had een lijsttrekkerswissel die niet goed uitpakte.

    Artikel door Pieter Brans

    Rutte kon zelfs volstaan met een TV-spot waarin hij alleen maar opriep om te stemmen. Stemmen, dat kon alleen maar op hem zijn. Alle neoliberale fouten uit een verder verleden, de Corona-blunders; Rutte parkeerde eenvoudigweg zijn hele kabinet in de vluchtstrook na de toeslagenaffaire en ging alleen verder. Geen programma, geen ideeën, geen aanpak van de uitvoeringscrisis bij de overheid (racisme), klimaatcrisis of de ingestorte economie. In de lege zee van de Nederlandse politiek was hij toch de enige vuurtoren. Het leverde hem 35 zetels op.

    De winst van D66 is ook winst van rechts. D66 slaagde er in kiezers van Groen Links en wellicht ook PvdA weg te trekken met een progressief links imago, met een campagne rond thema’s als goed onderwijs voor iedereen, een sterker klimaatbeleid, en massale investeringen in betaalbare huisvesting. Ook zal het feit dat D66 zich sterk uitsprak tegen racisme en Kaag bijvoorbeeld Wilders er als enige flink van langs gaf in het laatste televisiedebat sommige linkse kiezers over de streep hebben getrokken. Maar onder dat linkse vernisje is D66 net zo neoliberaal als de VVD.

    Het CDA is vanzelfsprekend even rechts als vroeger, had het ook nooit over inhoud (behalve dan dat de WW met één jaar zou moeten worden ingekort, en daar maak je je ook niet echt populair mee in tijden van stijgende werkloosheid), maar en de leiderschapswissel daar pakte niet goed uit. Toch zullen de rechtse partijen het niet heel moeilijk hebben om samen of met nog een partij erbij een coalitie in elkaar te timmeren. Doel: terugkeer naar de oude milieuvervuilende winsteconomie, z.s.m.

    Helaas kan populistisch en extreemrechts zich voordoen als de oppositie tegen het establishment. FvD is herrezen uit de door de traditionele media uitgeroepen dood met 8 zetels. Handig van Baudet om de Corona-oppositie als enige op te pakken toen heimwee naar het Nederland van vroeger en het Boreale Europa wat versleten bleek. De Corona-oppositie heeft geen lange toekomst: over een half jaar is die waarschijnlijk vergeten. Aan Baudet zal het niet liggen; hij is creatief genoeg om iets nieuws te bedenken.

    PVV heeft weliswaar zetels verloren, maar bij elkaar samen zijn PVV, Forum en JA 21 er toch een aantal zetels op vooruit gegaan en hebben ze meer zetels dan grote winnaar D66. Het is een gebrek aan een duidelijk links alternatief waardoor dergelijke partijen steun blijven behouden en zelfs nog groeien.

    Voor de grote economische problemen die er aan zitten te komen, een golf van faillissementen, schulden, gebrek aan koopkracht, zullen zij in ieder geval geen oplossingen bieden. Maar zolang er geen socialistisch antwoord komt op de grote problemen waar werkende mensen en hun gezinnen mee geconfronteerd worden, zullen partijen als PVV en Forum er toch in blijven slagen met hun populistische “oplossingen” de onvrede van een deel van de arbeidersklasse naar steun voor henzelf, als zogenaamde rebellen tegen het establishment, om te buigen.

    En dan links. Als je de PvdA, Groen Links en de SP tot links rekent, is daar niet veel van over gebleven. Wel kreeg de Partij voor de Dieren er een zetel bij en kwam BIJ1 gelukkig in de Tweede Kamer.

    De PvdA heeft het enorme zetelverlies van 2017 niet weten te keren. De oorzaak is simpel: Samson won bij de verkiezingen van 2012 met linkse beloftes, maar de PvdA was met de VVD verantwoordelijk voor de toeslagenaffaire, het uitkleden van de sociale woningbouw, het slopen van de sociale werkvoorziening en het omvormen van de verzorgingsstaat tot de vervolgingsstaat. Eenvoudig sorry zeggen en een nieuw begin beloven, is niet genoeg gebleken.

    De belofte van Groen Links om echt iets te doen met het klimaat is te veel verzand in steun aan het kabinetsbeleid zonder daaraan deel te nemen.

    De SP zakte naar een bedroevende 9 zetels. De partijleiding bestond het om de jongerenorganisatie vlak voor de verkiezingen buiten de partij te plaatsen op grond van duistere vermoedens over complotten binnen de partij van “zolderkamercommunisten” en belangrijker: het verzet tegen het kabinetsbeleid links te laten liggen ten gunste van doelloze coalitiebereidheid. Helaas heeft partijleider Marijnissen van deze zoveelste nederlaag niets geleerd: de campagne was geweldig maar de kiezer heeft anders geoordeeld. Punt. Zo komt de SP niet verder.

    Deze verkiezingsuitslag heeft de arbeidersbeweging in Nederland niets te bieden. Rechts heeft weliswaar de verkiezingen gewonnen (dat was ook niet heel moeilijk), maar het gezag van rechts is er niet groter op geworden.

    In de eerste plaats waren er al die overheidsblunders van de afgelopen tien jaar, het internationale belastingparadijs aan de Rijn, de toeslagenaffaire, de stikstof- en CO2 walm blijft opstijgen, woekerhuren, koopwoningen alleen betaalbaar voor grote investeerders, een voortdurende bonusbonanza en topsalarissen, afbraak van de gezondheidszorg (sluiting ziekenhuizen en IC-bedden, weet u nog), het onderwijs, de rechtsbijstand (slachtoffers van de toeslagenaffaire waren weerloos tegenover de overheid), de aardbevingen en de schade in Groningen, de groei van obesitas en nog veel meer.

    In de tweede plaats was er het gesukkel  rond Corona: te laat genomen maatregelen in het begin, de mondkapjes en ander beschermingsmateriaal, de weigering de lonen in de gezondheidssector verder te verhogen, de trage vaccinatie, de teleurstelling rond het terugbetalen van steunbedragen en de ineenstorting van de breedtesport met veel extra coronakilo’s als één van de gevolgen.

    En in de derde plaats is er de onwil om racisme en achterstelling van de vrouwelijke helft van de bevolking echt aan te pakken. Natuurlijk, er is meer erkenning van racisme, koloniaal verleden, discriminatie bij het geven van banen en dergelijke. Vrouwenemancipatie, daar is onder de hand iedereen voorstander van. Tegenstand tegen racisme: dat doet elke politicus en zakenman er nu gratis bij. Maar concrete maatregelen op deze terreinen? Bleek het racisme bij de overheid niet al veel eerder begonnen dan bij de toeslagenaffaire? En de veiligheid van vrouwen op straat, is die echt verbeterd? Het tot object maken van vrouwenlichamen? Om nog maar niet te spreken van hun salaris- en promotiekansen?

    De korte samenvatting: een nieuw rechts kabinet gaat niets doen aan de bestaande problemen. Racisme, discriminatie en achterstelling van vrouwen: daar gaat niets aan gebeuren. Problemen in gezondheidszorg (marktwerking, onderbetaling, obesitas, een nieuwe pandemie) blijven liggen. Onderwijs blijft een kwestie van financieel behelpen.

    Extreemrechts zal op zoek moeten naar nieuwe thema’s. Verzet tegen de Corona maatregelen en de Trumpiaanse strijd tegen het satanische pedofielennetwerk gaan waarschijnlijk naar de achtergrond. Het aanmoedigen van racisme en migrantenhaat zal in ieder geval niet behulpzaam zijn bij het aanpakken van de reële problemen.

    Willen we vooruitgang en klimaatmaatregelen, zoals een minimumloon van 14 Euro, groene energie, banen voor iedereen, betaalbare huren, verstandig voedsel, een betaalbare gezondheidszorg, een gezond dieet, mogelijkheden om te sporten, voorzieningen voor ouderen dan is er maar één weg: die van organisatie en strijd. Goed georganiseerd en breed verzet kan verbeteringen afdwingen.

  • Nederland: stem bij voorkeur SP, anders BIJ1 of Partij voor de Dieren

    Oproep van Socialistisch Alternatief, onze Nederlandse zusterorganisatie

    De verkiezingen komen eraan. Het is in maart ook ongeveer een jaar geleden dat de coronacrisis uitbrak. Een jaar, waarin de regering van Rutte en de ‘vrije markt’ waar ze blind op vertrouwen, keer op keer gefaald hebben; eerst gefaald in het zorgen voor voldoende beschermingsmateriaal en testen; nu gefaald om de bevolking snel te vaccineren. De ziekenhuizen dreigen opnieuw overstelpt te worden in een derde golf. De enorme afbraak van de zorg (tussen 2010 en 2020 werd het aantal IC bedden gehalveerd!) heeft daar zeker niet bij geholpen. Grote bedrijven (KLM!) kregen miljardensteun, terwijl met name jongeren massaal hun baan verloren. Gewone werkenden, uitkeringsgerechtigden en jongeren willen linkse oplossingen. Zo blijkt uit peilingen dat de meerderheid een minimumloon van 14 euro wil, de pensioenleeftijd terug naar 65 jaar wil, en in een peiling een aantal jaren geleden sprak ook 2/3 zich uit voor het invoeren van een miljonairs taks. Maar helaas kunnen we niet verwachten dat dit ook zal gebeuren op basis van de verkiezingen. Daarvoor zal sociale strijd nodig zijn.

    Het is dit jaar moeilijker dan ooit om te kiezen. 37(!) partijen dingen naar uw stem. Er is naar onze mening geen hond die nog gelooft dat de VVD, de coalitiepartijen en de andere partijen in de Tweede Kamer oplossingen gaan bieden voor de COVID crisis, voor de klimaatcrisis, het racisme, de achterstelling van vrouwen of voor de enorme economische crisis die nu om zich heen grijpt. Maar het gebrek aan een alternatief drijft de landelijke verkiezingen op 17 maart in de richting van een overwinning voor de partij van Mark Rutte.

    Ons stemadvies kan kort zijn. Stem bij voorkeur op de SP, omdat er bij deze partij nog steeds een deel is dat gelooft in het socialisme en dat bereid is om daar actie voor te voeren. Dat is niet niks, maar helaas is het verkiezingsprogramma van de SP beperkt: het beoogt verbeteringen voor de werkende klasse, maar overschrijdt nergens de grenzen die het kapitalisme er aan stelt. De bereidheid om met burgerlijke partijen te gaan regeren is er van boven af doorgedrukt. De jongerenorganisatie van de SP heeft dat als geen ander geweten. Met hun bezwaren zijn ze, voorzitter en al, buiten de partij gezet.

    Wij kunnen het ons voorstellen dat u het niet op kan brengen op de SP te stemmen. BIJ1 zoekt her en der de grenzen van het kapitalisme op. BIJ1 heeft niet de sterkere partijorganisatie van de SP en leunt nogal op één persoon, maar heeft wel de verdienste van veel actie tegen het racisme: deze partij is op straat te vinden en de hoop is gerechtvaardigd dat deze partij zijn aanwezigheid in de Tweede Kamer gebruikt als platform voor actie op straat.

    De Partij voor de Dieren kent interne strubbelingen maar komt op voor veel meer dan dierenwelzijn. De PvdD gaat er helaas wel bijvoorbeeld van uit dat de overheid onder het kapitalisme een leidende rol moet spelen bij het tegengaan van de schaarste aan grondstoffen. Het socialisme is voor de PvdD nergens een doelstelling. Maar de sterke inzet van de PvdD voor een beter milieu zal naar onze mening deze partij in de toekomst meer naar antikapitalistisch vaarwater sturen. Wellicht dat uw stem daar een bijdrage aan levert.

    De PvdA en Groen Links hebben uw stem niet verdiend. De PvdA is verantwoordelijk voor een lange reeks van neoliberale hervormingen onder Paars, de redding van de banken door Wouter Bos en is meer recent medeverantwoordelijk voor de toeslagen-affaire. Groen Links heeft op beslissende momenten de VVD gesteund en biedt geen perspectief op de afschaffing van het kapitalisme. De FNV zou daarom moeten breken met PvdA en Groen Links, een samenwerking die er o.a. toe bijdroeg dat Niek Stam uit de race voor het FNV-voorzitterschap gewipt werd.

    De VVD heeft om zijn leidende positie te behouden wel concessies moeten doen. Zo is zelfs de VVD nu voorstander van de invoering van een minimumloon. Het schandaal van de toeslagen affaire dwingt ook de VVD om afstand te nemen van de borreltafel propaganda tegen uitkeringsgerechtigden en anderen in de maatschappij die het gewoon minder getroffen hebben Maar het is natuurlijk helder dat zij alleen onder de dwang van de omstandigheden het masker van de hardvochtigheid hebben afgezet. Zodra die het weer toelaten, zal de de VVD weer willen terugkeren naar de oude neoliberale aanpak.

    Aan de rechterkant van de VVD is Thierry Baudet er in geslaagd om FvD zo goed als op te blazen. De PVV profiteert daarvan. Het feit blijft dat Geert Wilders in de twintig jaar dat hij opereert op uiterst rechts, nooit iets heeft bereikt. In 2010 maakte hij als gedoogpartij deel uit van het kabinet en liet in één keer al zijn sociale programmapunten vallen. Hij steunde bijvoorbeeld de verhoging van de AOW-leeftijd en de jacht op de uitkeringsgerechtigden onder het motto van “Bulgarenjacht”.

    Ook nu heeft de PVV kritiek op wantoestanden in de zorg en de sociale zekerheid. Maar deze partij frustreert veranderingen door te wijzen naar mensen van een buitenlandse afkomst en migranten als de oorzaak van de problemen. Het maakt het moeilijker voor werkende mensen om één front te maken en verbeteringen af te dwingen.

    De verkiezingen van maart 2021 bieden niet het vooruitzicht van oplossingen. De COVID-crisis raakt hopelijk gaandeweg meer op de achtergrond, maar de economische ramp, het milieu, het racisme en de achterstelling van vrouwen blijven om oplossingen vragen. Verkiezingen zijn belangrijk, maar nog veel belangrijker is een actieve inzet in protest op straat en organisatie in vakbonden, linkse politieke partijen en sociale bewegingen. Jongeren hebben eerder al massaal gedemonstreerd voor het klimaat en tegen racisme, werkenden in het onderwijs, de zorg, het openbaar vervoer hebben massaal gestaakt. De avondklokrellen waren een explosie van frustratie van jongeren, die geen perspectief zien, en wiens energie en ongenoegen in een positieve richting zouden kunnen worden ontwikkeld. Organisatie en strijd doet meer om de overwinning van het grote geld op de grote massa van de mensen te keren dan een stem bij de verkiezingen in maart 2021. De noodzaak van socialistische antwoorden op kapitalistische problemen is meer en meer evident.

     

  • Avondklokrellen in Nederland: waar komen ze vandaan?

    De rellen van de afgelopen dagen troffen vooral de armere wijken en hun inwoners. Winkeliers hebben hun kleine bedrijfjes in vlammen zien opgaan of hun inventaris in handen van plunderaars zien belanden. Wellicht zullen sommige winkeliers besluiten uit de wijken te vertrekken, wat de toch al slecht leefbare situatie in die wijken niet ten goede zal komen. De rellen  veroorzaken begrijpelijkerwijs afkeer onder de meerderheid van de bevolking. Maar het volstaat niet om de rellen alleen maar te veroordelen, we moeten ook kijken naar waar ze vandaan komen.

    Reactie door Socialistisch Alternatief, onze Nederlandse zusterorganisatie

    Hoewel Nederland een land is dat niet vaak met rellen wordt geassocieerd, hebben deze rellen nog lang op zich laten wachten. De drie weken durende avondklok die de demissionaire Nederlandse regering heeft ingevoerd, was de spreekwoordelijke druppel die de emmer deed overlopen. De maatregel zelf heeft brede steun, men begrijpt de noodzaak om het besmettingspercentage terug te dringen voordat de Britse variant medio februari Nederland treft. Halverwege maart zou de epidemie uit de hand kunnen lopen en in april zouden ziekenhuizen overstroomd raken, aldus het RIVM.

    Na jaren van privatiseringen van publieke diensten, waaronder gezondheidszorg door conservatieven, liberalen en sociaaldemocraten, is het vertrouwen in de overheid op een dieptepunt aangeland. In Nederland zijn de vakbonden al decennialang gericht op deals met de bazen zoals tot uiting komt in het ‘poldermodel’. De sociaaldemocratie speelde een verraderlijke rol bij het opleggen van bezuinigingen en zelfs de Socialistische Partij drukte het ”marxisme” weg, onderdrukte degenen die zich daartegen verzetten (ROOD bijvoorbeeld) en omarmde de afgelopen twee decennia een positie van klassensamenwerking (samenwerking zoeken met neoliberale partijen, zoals de VVD in Amsterdam en Arnhem).

    Tegelijkertijd komt schandaal na schandaal aan de oppervlakte waarbij de rijken zichzelf helpen en de armen worden vervolgd. Daardoor begon rechtse propaganda de protesten te domineren. Terwijl armere boeren protesteerden tegen de beperkingen die de overheid hen oplegde voor stikstofuitstoot, werden deze protesten overgenomen en georganiseerd door landbouwmultinationals.

    De PVV van Wilders is geneigd de COVID-maatregelen te steunen en Forum voor Democratie, verzet zich ertegen. “Trumpisme op klompen” om zo te zeggen. Forum voor Democratie boekte grote winst bij de provinciale verkiezingen in 2019, maar verloor terrein ten gunste van de PVV. Ondertussen speelden kleine rechtse groeperingen een rol bij het organiseren van eerdere protesten, maar de huidige rellen zijn een allegaartje van rechtsextremisten, ‘vrijheidsstrijders’ en gefrustreerde jongeren, uitgesloten van scholen, banen en huizen en in confrontatie met een gemeenschappelijke vijand, de staat, voornamelijk georganiseerd via sociale media.

    De voedingsbodem voor de rellen is de grimmige situatie waarmee jongeren in veel gebieden en armere buurten worden geconfronteerd. 30% van de Nederlandse beroepsbevolking werkt in onzekere banen, het hoogste aantal van Europa. In de huidige situatie krijgen ze alleen laagbetaalde banen met weinig werkzekerheid als ze die al kunnen vinden. Het onderwijs in Nederland is duur en de kwaliteit is laag, ook aan de universiteiten. Het woningtekort is enorm en de huren zijn onbetaalbaar. Iets kopen is voorbehouden aan hoger opgeleide jongeren, die daarvoor vaak hun inkomen als partners moeten bundelen.

    Jongeren hebben moeten accepteren dat er helemaal geen hulp van de overheid is om hun problemen op te lossen. En er is flagrante discriminatie van mensen met een andere achtergrond. De regering moest op 17 januari aftreden vanwege het toeslagen schandaal.

    Veel mensen zijn geruïneerd. Gezinnen vielen onder druk uit elkaar. Mensen werden gedwongen te verhuizen en uit huis gezet. Alle betrokken partijen, de belastingdienst, andere ministeries, rechters, het parlement, de media negeerden meer dan tien jaar wat er aan de hand was.

    Werknemers, vooral jonge werknemers, beseffen dat ze geen steun van de staat krijgen. Het enige wat ze krijgen zijn blauwe enveloppen van de belastingdienst. Het schandaal rond de toeslagen maakte duidelijk dat de overheid op gewone mensen jaagt zonder enige rechtvaardiging. Covid kwam daar bovenop en legde de rampzalige resultaten van jaren van neoliberale bezuinigingen bloot. De levering van voldoende persoonlijke beschermingsmiddelen was een mislukking, aangezien de overheid rekende op de goodwill van particuliere bedrijven.

    Dit wordt nu herhaald met vaccins waarvoor geen serieus plan voor massale vaccinatie kan worden uitgewerkt. Enerzijds omdat de particuliere bedrijven niet bereid zijn om levering op een redelijk tijdstip te garanderen, en in mindere mate omdat er enig wantrouwen heerst, vooral onder jongeren, tegen particulier ontwikkelde vaccins. Jongeren hebben in deze context het gevoel dat zij altijd degenen zijn die de dupe zijn.

    En dit keer zijn enkele van de beperkte vrijheden die jonge mensen hebben om zich in ieder geval te amuseren, weggenomen. Toen cafés en concerten sloten, zochten jonge arbeiders een uitlaatklep in feesten onder viaducten, bijeenkomsten in parken, verlaten fabrieken enz. schuilend in de duisternis van de winter. De avondklok nam dat weg.

    De rellen komen niet als een verrassing. Ze zaten er al jaren aan te komen. Zowel op het platteland, in vissersdorpjes als in steden. Helaas bieden de rellen geen perspectief. Het is een opstand, maar een blinde, gericht op de verkeerden.

    De rellen, al drie dagen op rij, hebben de steun voor de regering en de politie vergroot. Alle ministers van de regering vallen over elkaar heen in hun veroordeling van de rellen en beschrijven de “waanzin” van de gebeurtenissen. Bijzonder domme daden waren onder meer het stenigen van een ziekenhuis in Enschede en het platbranden van een COVID-teststraat op Urk. Verbijsterde gezondheidswerkers konden het ziekenhuis niet verlaten toen hun dienst afliep.

    Als vakbondsleiders en linkse partijen de schuld zouden leggen waar het echt ligt, bij de grote farmaceutische bedrijven, de markt en het winstsysteem, zou deze energie kunnen worden gebruikt voor een positieve strijd in het belang van arbeidersgezinnen. Helaas zijn vakbondsleiders en linkse partijen volledig onzichtbaar; de enige vakbondsleiders die naar voren zijn gekomen, zijn vakbondsleiders van de politie. Partijen steunen de regering bij het handhaven van de avondklok, enkele rechtse partijen in de periferie uitgezonderd.

    De VVD zal haar meerderheid bij de verkiezingen in maart vergroten. De hele situatie vergroot helaas ook de steun voor meer repressieve maatregelen. Waar er duidelijk een groot verschil was in het protest in de middag in Amsterdam, onwettig onderdrukt, en de oproep tot “Rellen tegen de regering” na een avondklok in verschillende steden, die uit de hand liepen door brandstichting en plundering.

    Deze gevaarlijke mix van gefrustreerde jeugd en extreemrechts moet worden bestreden. Alleen strijd en organisatie werpen vruchten af. De vakbonden en de linkse partijen zijn niet in staat verbinding te maken met nieuwe lagen op basis van hun aanpak van klassensamenwerking.

    Nodig is om die brede lagen, van uitkeringsontvangers, arbeiders, vakbondsleden te organiseren rond offensieve eisen, zoals:

    • Een minimumloon van 14 euro,
    • Echte banen in plaats van ‘sollicitatiehulp’,
    • Een fatsoenlijk loon voor zelfstandigen,
    • Afschaffing van alle flexibele en nul uren contracten,
    • Betaalbare huisvesting en renationalisering van alle openbare diensten; te beginnen met gezondheidszorg en grote farmaceutische bedrijven; openbaar vervoer en onroerend goed, financiële instellingen om alle middelen te kunnen gebruiken om een ​​echte uitweg te bieden uit de dagelijkse problemen.

    We hebben publiek eigendom, planning en publieke controle nodig, geen private winst. We hebben een echte socialistische partij en vechtende vakbonden nodig. Tijd om een ​​socialistisch alternatief op te bouwen.

  • Nederlandse regering gevallen. Weg met Rutte IV

    Het kabinet Rutte 3 is gevallen. De toeslagenaffaire gaat niet alleen over het falen van het kabinet. Het parlement heeft begin deze eeuw dit soort achtervolgingswetgeving voor uitkeringsgerechtigden in gang gezet, goedgekeurd en in 2012 nog aangescherpt. Twee parlementsleden hebben gelukkig een belangrijke rol gespeeld bij het naar boven halen, maar zij deden dat vaak tegen kritiek van het parlement in. Het naar boven halen van dit schandaal werd bovendien niet als partij-activiteit gezien.

    Artikel door Socialistisch Alternatief – ISA Nederland

    Rechters hebben de achtervolging van bijna altijd onschuldige slachtoffers in talloze vonnissen goedgekeurd, tot aan de Raad van State toe. Ambtenaren hebben zich bovenmate ingezet voor de grondige en tijdige uitvoering van dit “Pak Ze” beleid. Inclusief racistische elementen zoals “Grijp de dubbele paspoorten” en de mensen uit een “Antillianen-nest”. Etnisch profileren, niemand heeft het er meer over, maar het is wel gebeurd en het was onderdeel van deze aanpak. Meer dan tien jaar van racisme, discriminatie en een systematische, genadeloze oorlog tegen werkende mensen legt deze affaire bloot en tenslotte: toen Rutte voor Unilever en Shell de verlaging van de dividendbelasting moest regelen, was dat in een vloek en een zucht gebeurd. Nu wachten veel getroffenen op zijn minst tot het voorjaar op de toegezegde schadevergoeding.

    Het aftreden van het kabinet is helaas hypocriet. Wij kijken niet naar de individuen, die zijn hierin niet belangrijk. De achtervolgingswaanzin naar uitkeringsgerechtigden is uitgevonden door de politiek en is uitgebouwd tot één van de motoren van het binnenlandse beleid. Uitgevonden door vooral de VVD en de PVV die altijd heeft aangestuurd op een keiharde aanpak van uitkeringsgerechtigden, te beginnen met allochtone uitkeringsgerechtigden. In het eerste kabinet Rutte kreeg de PVV daarin van de VVD zijn zin.  Niet verbazend voor mensen die hier al jaren mee te maken hebben, de bijstand werkt op precies dezelfde manier. Boodschappentas van Moeders? Uitkering terugstorten. Wat geklungeld met computerreparaties? Meer dan 200.000 Euro terugbetalen. In het Nederland van nu moet dan de helpende boodschappentas achter de bosjes worden uitgereikt.

    Het is een bittere werkelijkheid die de toeslagenaffaire ons laat zien. Maar dit is de realiteit voor tienduizenden slachtoffers, voor tienduizenden bijstandsgerechtigden en anderen die tussen de molenstenen van de “activerende en motiverende” overheid zijn geraakt. Helaas is het een werkelijkheid die politici, rechters, de Tweede Kamer en de meeste media niet onder ogen wilden zien. Sterker nog, het is ze de afgelopen tien jaar gelukt zich daar blind en immuun voor te maken.

    Terugkijken is één ding maar een belangrijker vraag is: komt er een andere koers? Gaat Mark Rutte in de eerste maanden van Rutte IV samen met de Tweede Kamer de oude wetgeving intrekken, de belastingwetgeving aanpassen, de bijstandswet wijzigen, de migratie-bepalingen eerlijker maken? Slaapboetes voor daklozen afschaffen? Gaat Rutte IV de ambtenaren in het gelid krijgen voor dienstbaarheid aan ‘s Rijks onderdanen?

    Premier Rutte is lijkt op een autobestuurder die al bij meerdere ongevallen door de politie van achter het stuur is weggehaald. Hij is handig genoeg om de schuld voor de schade altijd te leggen bij de bijrijders die niet op tijd hebben gewaarschuwd, hij had achter het stuur alleen maar de eindverantwoordelijkheid, of bij de garage had het APK-rapport verkeerd ingevuld, de remmen verkeerd afgesteld, of bij de opticien die de verkeerde bril heeft geleverd. Bijrijders sneuvelden, ook achterpassagiers kregen de schuld en mochten niet meer mee, maar de man achter het stuur wist de aandacht altijd af te leiden. Ook nu weer weet Rutte zich met een opgewekt “it wasn’t me” te redden.

    In de peilingen staat de VVD op 35 zetels, twee zetels winst ten opzichte van een tijdje terug. Volgens andere peilingen gunnen kiezers Rutte krediet vanwege de coronacrisis. Onder Rutte III was er het onnodige gedoe rond de mondkapjes, het gebrek aan beschermingsmiddelen en de Corona in de verzorgingshuizen, het te snel loslaten van de maatregelen in de zomer en de vertraging met het vaccineren. Ook waren de kabinetten van Rutte verantwoordelijk voor de daling van het aantal IC bedden van 2800 in 2010 tot 1350 nu en voor de vermindering van verpleegkundigen met duizendtallen. En nu stuntelt de regeringscoalitie zich naar de uitgang van de Corona crisis.

    Onherroepelijk volgt na Corona de uitgestelde economische crisis en een golf aan faillissementen. Er zal dan een nieuwe coalitie zijn, of de oude. Alle narigheid van de afgelopen jaren hebben Rutte en de VVD makkelijk kunnen ontwijken. De torpedo van de toeslagenaffaire niet. Maar er is geen enkele serieus plan om zaken anders aan te pakken.

    Rutte, de VVD, het gezag van de hele burgerlijke staat, de Tweede Kamer, de rechterlijke macht, de ambtenarij hebben een zware klap gekregen. Maar dat is niet het belangrijkste.

    Belangrijker zijn de talloze mensen die in de toeslagenaffaire, in de bijstand, in te kleine huurflatjes, in de rijen voor de voedselbank, of door gebrek aan zorg het slachtoffer zijn, niet van een ongeluk, maar een onder leiding van het kabinet georganiseerde armoedeval.

    Maar belangrijkste is dat alleen strijdbaarheid en organisatie loont. Oude organisaties hebben gefaald: nieuwe zijn nodig. Organisatie van getroffenen, door welk beleid dan ook, organisaties van bijstandsgerechtigden, van werkenden, vakbonden rond offensieve eisen, zoals een minimum-loon van 14 Euro, van echte banen in plaats van sollicatie “hulp”, eisen rond een fatsoenlijk loon voor ZZP’ers, een afschaffing van alle gelegenheidscontracten, betaalbare huisvesting en de eis van “Weg met Rutte 4” hebben een grote toekomst. Al deze eisen zullen door actie moeten worden afgedwongen. Je krijgt ze niet cadeau. Het is niet anders. Laten we er voor zorgen dat Rutte 4 niet weer vier jaar duurt!

  • Nederlandse SP zet jongeren aan de deur. Solidariteit met Rood!

    Verklaring van Socialistisch Alternatief (onze Nederlandse zusterorganisatie)

    Op de partijraad van de SP van 4 december jl. heeft de SP in feite besloten haar jongerenorganisatie Rood op te heffen. Gelukkig weigeren de Rood jongeren dat te accepteren en blijven zij zich organiseren en terugvechten. Zij verdienen daarbij onze volledige steun!

    Een belangrijke minderheid van 30% van de partijraad, het hoogste orgaan van de SP, stemde tegen de voorstellen van het partijbestuur. Dit is een weerspiegeling van de brede onvrede in de partij met de ramkoers van de partijtop ten opzichte van Rood.

    Concreet is er op de partijraad beslist om de opschorting van alle steun aan Rood te bekrachtigen en een nieuwe jongerenwerking op te zetten via de afdelingen, onder leiding van een jongerensecretaris. We mogen geen illusies hebben: de partijtop zal proberen deze jongerenwerking volledig onder controle van het partijapparaat te brengen. Ook is er een commissie ingesteld, die moet onderzoeken waar het fout is gegaan tussen SP en Rood en hoe het verder moet. Deze zal op 1 mei (!) met een eindverslag komen. Ook daar mogen we geen illusies in hebben: feitelijke doel van de commissie is, te onderzoeken hoe voorkomen kan worden dat de jongerenorganisatie radicaliseert. Ons antwoord daarop zou zijn: dat kan je alleen doen door de jongeren op een onbewoond eiland te zetten. Het zijn niet “zolderkamercommunisten” die jongeren doen radicaliseren, het is de diepe crisis van het kapitalisme waar ze mee geconfronteerd worden!

    Wie zijn de echte infiltranten?

    Partijvoorzitter Jannie Visscher heeft gezegd: “We zijn gekke Henkie niet. We laten onze jongerenorganisatie niet kapen door communisten”. Om dit te onderbouwen, is een heel dossier gemaakt van bijna 200 pagina’s, soms op betwistbare manier verkregen, die moet bewijzen dat het Communistisch Platform geïnfiltreerd zou zijn in de SP en op snode wijze jongeren voor zich probeert te winnen. Het zogenaamde “Feitenrelaas” gaat zelfs terug tot de oprichting van het CWI, onze Internationale (tegenwoordig ISA), in 1974! Ook zijn er verschillende documenten in het “Feitenrelaas” opgenomen over Offensief, de voorloper van Socialistisch Alternatief. Offensief en Socialistisch Alternatief zijn nooit betrokken geweest bij de oprichting of werking van het Communistisch Platform. Maar ook tegen ons is het argument gebruikt om ons te royeren dat we “infiltranten” zouden zijn.

    We zijn toegetreden tot de SP omdat we het enorme potentieel van de SP zagen, nadat de PvdA gekaapt werd door carrièremakers die wat ooit de grote arbeiderspartij was, veranderden in een pro-kapitalistische partij die in regeringen enorme bezuinigingen doorvoerde. We erkenden de mogelijkheid, dat de SP de historische rol van de PvdA kon overnemen en zich kon ontwikkelen tot een nieuwe massa partij van de arbeiders. Als onderdeel van de arbeidersbeweging vinden wij dat we daar moeten zijn waar arbeiders zich als arbeider organiseren. Door de enorme verrechtsing van de PvdA waarin we voorheen actief waren, was dat vanaf begin negentiger jaren niet langer in de PvdA.

    De ideeën van het marxisme staan aan de basis van de arbeidersbeweging. Dat geldt voor de vakbeweging, de oude sociaaldemocratie, maar ook voor de SP (al was het op een vervormde manier, met illusies in het maoïsme). Het zijn niet de marxisten, maar degenen die slechts de scherpe kantjes van het kapitalisme willen afhalen, zoals de huidige SP top, die de arbeidersbeweging en onze partij gekaapt hebben! Ze hebben het potentieel dat de SP had, voor een groot deel verspeeld en leiden de SP naar een doodlopende weg om een soort PvdA 2.0 te worden. Ze hebben niets geleerd van de fouten die de PvdA heeft gemaakt. De SP en Rood zijn niet opgebouwd door al die hardwerkende leden om een nieuwe versie van de PvdA te worden, maar om te vechten voor een socialistische maatschappij. Het marxisme biedt daar een onvervangbaar instrument voor.

    We zijn het niet met alle standpunten en methoden van Communistisch Platform eens, maar uiteraard verdedigen we hun recht om als georganiseerde groep binnen de SP aanwezig te zijn. We zijn steeds bereid tot samenwerking met andere linkse krachten en zijn voorstander van een pluralistische SP, waar plaats is voor een verscheidenheid aan linkse stromingen. Het is volkomen gerechtvaardigd en niet meer dan logisch dat marxistische stromingen ook onderdeel uitmaken van de SP.

    Zal het tot een breuk komen?

    Er is brede onvrede in de partij, en helaas lopen veel leden boos weg. Er zijn diverse initiatieven genomen om de strijd voor democratisering van de SP te voeren: de petitie SP tegen de heksenjacht en de petitie SP voor Rood. Het congres van de SP over het verkiezingsprogramma zal over enige dagen plaatsvinden, waar ook gepoogd zal worden de discussie over democratisering te voeren. En last but not least: Rood is bezig haar structuren (her) op te bouwen en te vechten voor heropname als de jongerenorganisatie van de SP.

    Socialistisch Alternatief ondersteunt al deze initiatieven van harte. We moeten tot het uiterste vechten om de SP te democratiseren. Die strijd aangaan is ook nodig om de Rood-jongeren en de linkervleugel bij elkaar te houden en verder te versterken.

    Maar we moeten ook naar de achterliggende politieke redenen kijken en een inschatting van de krachtsverhoudingen maken. Het gaat niet alleen om een strijd over democratisering, maar om de politieke koers van de SP. Gaat de SP verder op de weg naar steeds meer parlementarisme, waarbij het doel slechts is om tot regeringsdeelname te komen en het kapitalisme ”socialer” te beheren? Of wordt de SP een strijdpartij, die zich vooral richt op het opbouwen van massabewegingen, niet alleen om verbeteringen af te dwingen, maar tegelijkertijd ook om fundamentele socialistische verandering te promoten?

    De SP top wil helaas steeds meer het eerste, en is naar onze inschatting bereid heel ver te gaan om dat te bereiken: desnoods alle georganiseerde linkse krachten uit de partij gooien, of zorgen dat ze door demoralisatie vanzelf vertrekken. Liever hebben ze nog een partij van de helft van het huidige aantal leden, waarmee ze toch toe kunnen treden tot een coalitie, dan een partij met 31.000 leden met een sterke linkervleugel die hen dat belet. Ze hebben een ruime ervaring in het onderdrukken of wegpesten van oppositionele krachten. De structuren van de SP zijn zo ingericht, dat het niet eenvoudig is een meerderheid te winnen tegen het partijbestuur in. De partijtop heeft bovendien de media aan hun kant.

    We moeten daarom met verschillende scenario’s rekening houden. Het zou natuurlijk fantastisch zijn als we de strijd voor democratisering en voor Rood winnen. Maar we moeten er ook rekening mee houden dat dit niet lukt, of dat die strijd op den duur de linkse krachten dreigt uit te putten en te demoraliseren. Of dat de SP top ons een breuk opdringt door verdere aanvallen. Daarom denken wij, dat Rood en de linkse vleugel niet alleen de strijd voor democratisering van de SP moeten voeren, maar zich tegelijkertijd alvast moeten voorbereiden op een zelfstandig bestaan. Een zelfstandige jongerenorganisatie, of een nieuwe formatie ter linkerzijde van de SP, zou natuurlijk voor flinke uitdagingen komen te staan zoals het verzekeren van haar financiële zelfstandigheid. Tegelijkertijd zou een zelfstandige jongerenorganisatie of nieuwe formatie ter linkerzijde van de SP een aantrekkingskracht op radicaliserende jongeren en arbeiders kunnen hebben, voor wie de SP nu geen aantrekkingskracht vormt. Rood zou nu al kunnen beginnen met acties en campagnes voeren naar jongeren toe, aansluiten bij protestbewegingen waar die er ontstaan, en om dat te financieren lidmaatschapsgeld beginnen vragen aan Rood leden en een grote financiële steuncampagne lanceren gericht op SP-leden en andere sympathisanten.

    Het blijft volgens ons nodig, ook als het tot een breuk komt, om een oriëntatie op de SP te behouden. De SP heeft nog steeds 31.000 leden waaronder vele arbeiders, socialisten en kritische linkse leden. We moeten altijd proberen de band met hen niet te verliezen.

    We leven in stormachtige tijden van diepe crisis van het kapitalisme, waardoor steeds meer jongeren en arbeiders op zoek gaan naar een alternatief op dit verrotte systeem. Tegelijkertijd maakt de diepe crisis van het systeem een middenweg niet langer mogelijk: of je bent bereid te breken met het kapitalisme, of je gaat mee met de logica ervan. Deze tegenstellingen worden weerspiegeld in de crisis in de SP. Socialistisch Alternatief vecht binnen en buiten de SP voor een socialistische maatschappij, in Nederland en internationaal. Of je nu wel of niet lid bent van de SP, als je met ons mee wil vechten voor een socialistisch alternatief, sluit je bij ons aan!

  • Nederland: ondanks miljarden die vrijgemaakt worden geen echte verandering van beleid

    Je zou verwachten dat de enorme impact van de Coronacrisis, de gigantische economische recessie en de klimaatcrisis te zien zouden zijn op Prinsjesdag 2020. Het was ook te zien, maar dan vooral aan de vorm van de opening van het parlementaire jaar, met anderhalve meter afstand in de Grote Kerk in Den Haag en aan de auto’s waarmee gereden werd. Maar wat is er door deze drie gelijktijdige dreunen aan de Nederlandse politiek veranderd?

    Artikel door Pieter Brans, Amsterdam

    Natuurlijk worden er miljarden uitgegeven om de economie tijdelijk overeind te houden. En dat lijkt een forse breuk met het bezuinigingsbeleid uit het verleden. Nu de economie wordt gered door de overheid, hebben meerdere burgerlijke politici het over de noodzaak van een sterkere overheid.

    En ondanks alle tekortkomingen en fouten in de Coronacrisis (het testen en traceren is nog steeds niet in orde), de miljarden voor bedrijven zoals KLM en Booking.com en de urgentie van de klimaat crisis maken duidelijk dat de overheid niet langer op het waakvlampitje kan blijven staan waar VVD, CDA en andere burgerlijke partijen haar graag willen.

    Maar veranderingen? Gaan bedrijven verantwoording aan de overheid afleggen voor de gezondheid van de werknemers en de omgeving? Gaan ze bij de overheid aantonen dat ze duurzaam opereren? Gaan ze samen werken met de overheid voor sociale doelstellingen? Gaan ze iets doen aan de gezondheid, huisvesting en het transport van hun werknemers?

    Natuurlijk niet. De Coronacrisis heeft duidelijk gemaakt dat op het gebied van winst maken bedrijven hun goddelijke gang gaan en dat de overheid er is om de problemen met stoffer en blik op te ruimen als dat nodig is. Toen de afschaffing van de dividendbelasting niet door ging kregen de bedrijven er een verlaging van de winstbelasting voor in de plaats. Die ging na protesten ook niet door. Maar kijk, in de begroting is er nu de Baangerelateerde Investeringsregeling (BIK). Dus krijgen de ondernemers nu niet linksom, maar rechtsom die 2 miljard belastingverlaging. Zoals de SP al zei, had dit ook gebruikt kunnen worden om de lonen in de zorgsector te verhogen…

    Bedrijven zijn er altijd nog voor de aandeelhouders. Die worden “geacht” meer rekening te houden met sociale en gezondheidsdoelstellingen en het milieu maar geen enkele overheidsinstelling kijkt of ze dat ook doen, er is geen enkele controle over ondernemingen van de eigen werknemers om maar niet te spreken van controle van het grote publiek over de wijze van opereren van grote ondernemingen. De huidige crisis, de grootste in de geschiedenis van het kapitalisme sinds de jaren dertig, brengt daar geen verandering in.

    Ook politiek is er geen enkele verandering. Nederland wordt geregeerd door een rechts neoliberaal kabinet maar nu met Coronafranje en crisisbestrijding.

    Ondanks dit alles geniet het kabinet en de regeringspartijen (nog) een mate van vertrouwen. Vooral de VVD is in de peilingen gestegen en de uitgeregeerde Mark Rutte is aan een nieuw politiek leven begonnen. De oppositie bestaat uit uiterst rechts en heeft op het gebied van de pandemie, de economie en het klimaat eigenlijk niks te bieden. Dat is het politieke speelveld op Prinsjesdag en voor de komende verkiezingen.

    Het enige waar het kabinet gelijk aan heeft: er komen zware jaren voor werkende mensen, ouderen (pensioenen, voorzieningen) en jongeren (scholing, huisvesting, recreatie), mannen (werkloosheid) en vrouwen (werkloosheid). En als je werk hebt zit er zwaarder werk in het vat zonder loonsverhogingen (denk aan de zorg en het onderwijs).

    Moeilijke tijden die er aan komen als het kabinet de steunmaatregelen stopzet volgend jaar? Nee, die beroerde tijden zijn er al. De lange rijen bij de voedselbanken staan er nu al, voordat de crisis goed en wel is losgebarsten. Het is nu al onmogelijk om een betaalbare huur- of koopwoning te vinden.

    Wat de werkenden betreft zal het de komende jaren en misschien wel decennia aankomen op organisatie van alle krachten om de gevolgen van de crisis te bestrijden. Een lichtpuntje in de crisisduisternis is dat de FNV de looneis heeft gehandhaafd op 5%. Maar voor het terugvechten tegen alle pogingen om de gevolgen van de crisis bij de arbeiders neer te leggen, is meer nodig dan dat. De FNV en andere vakbonden moeten aan de bak voor loonsverhogingen, betaalbare woningen (ook in het belang van de werkgelegenheid en het klimaat) en werk of scholing voor iedereen en een verantwoorde gezondheidszorg waarin pandemieën worden voorkomen. Er is nu alle reden voor de arbeidersbeweging om de toekomst in eigen hand te nemen.

    Het koningshuis krijgt bij voorbaat al een loonsverhoging van 5%. En ze hebben al woningen, niet zulke kleintjes ook…Wij zullen er voor moeten knokken.

0
    0
    Your Cart
    Your cart is emptyReturn to Shop