Tag: Mamadou Bah

Mamadou Bah is een jonge migrant uit Guinea. Omwille van zijn afkomst en zijn engagement was zijn leven in Griekenland bedreigd. Hij werd vervolgd door de neonazi’s van Gouden Dageraad. Hij werd bijzonder gewelddadig aangepakt door extreemrechtse milities. De politie liet gewoon begaan en keerde zich tegen Mamadou. Na een aanval door acht neonazi’s die hem voor dood achterlieten, sloeg hij op de vlucht. In ons land vraagt hij nu asiel aan. Er is een campagne om die vraag te ondersteunen. We spraken met Mamadou en steunen zijn campagne.

Interview en foto door Collectif Krasnyi

“Mijn naam is Mamadou. Ik kwam in 2006 als asielzoeker in Griekenland aan. Aanvankelijk was dat erg moeilijk. Ik kende de taal niet, maar kon me toch verhelpen in het Engels. Ik heb zo toch werk gezocht en kon aan de slag. Ik werkte minstens 10 tot 12 uur per dag en kreeg daar 5 euro per dag voor.

“De eerste plaats waar ik met racisme geconfronteerd werd, was op mijn werk. De mensen met wie ik werkte, mijn collega’s dus, zagen niet het loon dat ik kreeg. Ze zagen enkel dat ik zes of zeven dagen per week aan de slag was terwijl ze zelf minder konden werken. Hun arbeidstijd werd beperkt als gevolg van de crisis. Ze vroegen me dan: ‘hoe kan het dat wij Grieken minder werk hebben, terwijl jij hier iedere dag kan werken?’

“De Grieken konden er zelf niet meer aan uit. En dan was er een propagandacampagne van extreemrechts, van Gouden Dageraad, waarin werd gezegd dat het de toevloed van migranten was die ervoor zorgde dat mensen hun job verloren en dat migranten de job van Grieken afnamen.

“De eerste keer dat ik door extreemrechts werd aangevallen was toen ik van mijn werk terugkwam. Ik wachtte op de bus en er kwamen acht mensen van Gouden Dageraad aan op een scooter. Het waren gespierde mannen en ze sloegen me op het hoofd. Ze lieten me voor dood achter. Die groepen waren in de wijk aanwezig van negen uur ’s avonds tot vijf uur ’s ochtends. Ze waren altijd met een scooter en waren herkenbaar als militanten van Gouden Dageraad met hun tenue en hun nazilogo’s.

“Soms waren ze met 10 tot 15 scooters met allemaal gewapende neonazi’s. Ze kwamen jagen op migranten. Het volstond dat ze een Afrikaanse man op straat zagen om die aan te vallen. Het werd echt onhoudbaar. Het klimaat werd zo erg dat veel migranten die ik ken hun job moesten laten staan en zich thuis opsloten omwille van de terreur die op straat aanwezig was door Gouden Dageraad. De migranten wisten dat ze op geen bescherming konden rekenen, ook niet van de politie.

“Ik was hard geschrokken toen ik bij een routinecontrole mijn papieren moest tonen. De agent bekeek mijn papieren en zei: ‘Zo, jij bent Mamadou Bah’. Ik kreeg direct handboeien om en werd naar het politiekantoor gebracht. Ik vroeg me af wat er aan de hand was en wat ik gedaan had. Ik stelde me veel vragen. Maar eens in het commissariaat was het duidelijk. Ik werd totaal vernederd. Ik moest alle kleren uitdoen. Ik was erg moe want ik kwam van mijn werk. Ik stond daar volledig naakt en dan kwam hun vraag: ‘zal je blijven met de kranten spreken?’

“Het is belangrijk dat we allemaal samen strijden. We voeren dezelfde strijd. Zelfs indien ik op een dag bescherming zou genieten in België zal ik het daar niet bij laten, ik zal blijven strijden. Al was het maar om mijn kameraden in Griekenland bij te staan.”

Mamadou Bah is Guinée in 2006 ontvlucht. Hij kreeg het statuut van politiek vluchteling in Griekenland in 2012. Omwille van zijn activiteiten in de bewegingen van mensen-zonder-papieren werd hij daar geviseerd door extreemrechts. De neonazi’s van Gouden Dageraad vielen hem meermaals aan. Het werd voor hem onmogelijk om in Griekenland te blijven en hij vluchtte naar ons land. Er is een petitie om asiel voor Mamadou Bah te eisen. Wij ondersteunen die petitie.

Tekst van de petitie. PDF van de petitie met het adres om het naartoe te sturen

Mamadou Bah komt uit Guinee en moest zijn geboorteland ontvluchten in 2006. Hij arriveerde in Griekenland waar hij in 2012 het statuut van politiek vluchteling kreeg. Gedurende deze zes jaar had hij permanent een job in de horeca, en ondertussen was hij actief ten gunste van de vluchtelingen en de mensen zonder papieren. Hij werd er onder andere secretaris van de Unie van staatsburgers uit Guinee in Griekenland. In mei en juni 2013 werd hij tweemaal aangevallen door milities van de neonazistische Griekse partij Gouden Dageraad. De eerste maal werd hij voor dood achtergelaten in een bloedplas. Mamadou Bah is dus een van de vele slachtoffers van de commando’s die hun wet stellen in volksbuurten en terreur zaaien in Griekse steden.

Er zijn twee redenen waarom hij in ons land opgevangen werd in militante kringen van antifascisten, antiracisten en vakbondsmensen. Vooreerst vanwege het gevaar dat hij loopt als hij in Griekenland zou blijven. Net als voor zijn Afrikaanse ‘kleurgenoten’ is zijn afkomst voldoende om hem op elk ogenblik bloot te stellen aan een dodelijke klopjacht. Maar ook, en vooral, omdat hij een politieke opposant is. Een eerste keer werd hij ‘per toeval’ ontdekt door een gemotoriseerde bende, waarbij hij ternauwernood aan de dood ontsnapte. Maar de tweede keer was geen ‘toeval’ meer. Hij werd toen actief opgespoord door dezelfde bende, en het is bijna een mirakel dat hij – dankzij zijn snelle benen – aan de dood kon ontsnappen.

Er is een eenvoudige reden waarom die doodseskaders het vel wilden van Mamadou Bah. Na hun eerste aanval had Mamadou de stoutmoedigheid om publiek de aanvallen van de commando’s van Gouden Dageraad aan te klagen, en ertegen te mobiliseren. Op die manier kwamen zijn verhaal en zijn noodkreet in de Griekse en de internationale pers. In die omstandigheden konden ook zijn Griekse kameraden niet meer instaan voor zijn veiligheid. Er zat niets anders op dan terug op de vlucht te gaan en een onderkomen te zoeken in ons land. Gouden Dageraad, die niet weet dat hij vertrokken is, zoekt hem nog steeds actief op en kamt, gewapend met zijn foto, de wijk uit waar hij werkte. De voorzitter van de Unie van staatburgers uit Guinee in Griekenland werd daarvan op de hoogte gebracht.

Vanwege deze dubbele bedreiging heeft Mamadou gegronde redenen om te vrezen voor zijn veiligheid, en zelfs voor zijn leven. De Griekse staat is helemaal geen waarborg voor de veiligheid van zijn inwoners, en laat toe dat de politie collaboreert met neonazi’s. Mamadou Bah werd herhaaldelijk het slachtoffer van geweldplegingen en racistische vernedering in Atheense politiecommissariaten, die berucht zijn voor hun infiltratie door Gouden Dageraad. Bijgevolg steunen ondergetekenden de asielaanvraag van Mamadou Bah en vragen aan de Belgische overheid hem in bescherming te nemen. Hij is het mikpunt van discriminatie en geweld door extreemrechts, maar ook van de politie. Hij is in de eigenlijke betekenis een politiek vluchteling, want hij wordt persoonlijk vervolgd vanwege zijn opinie en zijn activiteiten.