Your cart is currently empty!
Tag: drugsgeweld
-
De Wever laat drugsoorlog uit de hand lopen

Kogelgaten in Deurne. Foto: socialisme.be In een poging om het aanhoudende drugsgeweld in te dijken, stuurde Antwerps burgemeester De Wever zijn ‘bearcats’ uit. Dat zijn pantserwagens die 400.000 euro per stuk hebben gekost en door hun stoere uiterlijk granaatgooiers en schietgrage bandieten moeten afschrikken. Op de tweede avond van ‘operatie Nachtwacht’ met verhoogd politietoezicht vanaf 23u, werd er om 22u geschoten in het centrum van Deurne Noord. Dat is tekenend voor het falen van het beleid.
door Geert Cool, uit maandblad ‘De Linkse Socialist’
Bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2018 had de N-VA van De Wever het net als zes jaar eerder over een ‘war on drugs’. Er is effectief een oorlog bezig, maar dan wel tussen georganiseerde bendes. De redenen waarom het zo ver kon komen, worden niet aangepakt. De afgelopen jaren werd de deur voor drugsimport open gelaten. In de haven klaagt het douanepersoneel al langer over een tekort aan personeel en controlemogelijkheden. Investeren in de douane is voor de N-VA geen optie: dat is deel van de staat die moet ‘ontvet’ worden. Resultaat: in het kader van de LEZ wordt elke auto die de stad Antwerpen binnenrijdt gecontroleerd, maar een grondige controle van alle trafiek naar de haven is niet mogelijk. Vandaag is er slechts de mogelijkheid om 1 op 200 containers te controleren op drugs.
Het is tegen deze achtergrond dat de drugsmaffia snel kan groeien. In de eerste helft van dit jaar is er 29 ton cocaïne in beslag genomen in de Antwerpse haven, een verviervoudiging op vijf jaar tijd. De straatwaarde van deze cocaïne: een slordige anderhalf miljard euro. De maffiatop wordt bijzonder rijk van deze bloeiende handel, maar is afhankelijk van personeel in onder meer de haven. Dat personeel moet omgekocht en/of afgedreigd worden. De maffiatop zit in Dubai, de afrekeningen gebeuren in volkse wijken zoals Borgerhout en Deurne-Noord. Het gaat om bescherming van de winsten en het inpikken van marktaandeel.
Het beleid van De Wever en zijn N-VA, zowel in Antwerpen als in de Vlaamse en federale regeringen, heeft bijgedragen aan de escalatie van het drugsgeweld. Uit die hoek moeten we geen antwoorden verwachten. Net zoals het Amerikaanse establishment in de ‘war on drugs’ zich met steeds meer repressie richtte tegen de gewone bevolking en in het bijzonder de armste lagen, rolt De Wever met repressieve spierballen in de volkswijken. Dat maakt geen einde aan het bijzonder winstgevende zakenmodel van de drugsmaffia.
Wat moet er dan wel gebeuren? Investeren in openbare diensten, zoals de douane, zou een goed begin zijn. Druggebruik decriminaliseren zou gemeenschapscontrole mogelijk maken, gekoppeld aan medische begeleiding bij verslaving. Jongeren in volkse buurten van de drugs houden, zal gebeuren door hen plezante ontspanningsmogelijkheden en een beter toekomstperspectief aan te bieden. Dat vereist investeringen in ontspanning, onderwijs, degelijke jobs … Het beleid vandaag gaat de andere kant uit. Eerst wordt een sociale woestijn gecreëerd en dan schrikt men dat er geen weelderige bloementapijten groeien.
In een kapitalistisch systeem waar alles draait rond winsten die zowel legaal als illegaal gemaakt worden, kan de drugsmaffia zich ontwikkelen en onze wijken terroriseren. Meer van hetzelfde beleid zal daar geen verandering in brengen. Er is een volledige breuk met het systeem nodig.
-
Bedenkingen bij het drugsgeweld in Deurne

Kogelgaten in Deurne. Foto: socialisme.be Als inwoner van Deurne-Noord kan ik niet zeggen dat het een saaie buurt is. Vorige week was er elke nacht wel ergens in de buurt een explosie, werd er geschoten of werden niet ontplofte granaten gevonden. De politieke verantwoordelijken in de stad kondigden voor de verkiezingen een ‘war on drugs’ aan. Zo te zien is er inderdaad een oorlog bezig, maar wordt die niet gewonnen door de ordediensten. Dat leidt natuurlijk tot veel discussie in de buurt. Hier en daar zeggen mensen dat het misschien tijd wordt om het leger in te schakelen. Die vraag is begrijpelijk, maar het biedt geen antwoord. Enkele bedenkingen.
Door Geert Cool
Eerste bedenking. Als je in Antwerpen binnenrijdt met je auto, dan is er in het kader van de lage emissiezone (LEZ) automatisch controle. Het systeem herkent de nummerplaat van je wagen en als die te oud is, krijg je een boete. Kortom: de autoriteiten zijn op de hoogte van elke verplaatsing met de wagen naar de LEZ. In de haven daarentegen weten ze niet wat er in alle containers zit die er aankomen. Er is jarenlang bespaard op de douane met als resultaat dat er volgens het personeel zelf slechts de mogelijkheid is om 1 op 200 containers te controleren op drugs. De RX-scanner waar verdachte of geselecteerde containers door moeten, ligt op enige afstand van de haven waarbij er niet altijd begeleiding is bij het transport van de containers naar de scanner. Als het douanepersoneel actie voert, is De Wever de eerste om te klagen over stakers. Ook bij de politiediensten bevoegd voor strijd tegen de invoer van drugs is te horen dat er een personeelstekort is. Waarom is er wel controle van gewone mensen mogelijk als die met de auto naar de stad gaan, maar niet van containers die naar de haven komen? Dat is toch de deur wagenwijd openzetten voor de drugsmaffia!?
Tweede bedenking. Nu krijgen we altijd te horen dat het onderzoek loopt en dat men ermee bezig is. De districtsburgemeester kondigde aan dat zijn partijgenoot De Wever wel de buurtbewoners wil komen geruststellen, maar dit door corona niet kan. Waarom spreken ze over ons geruststellen, als ze eigenlijk bezig moeten zijn met het oprollen van die drugbendes? Er is onbegrip omdat hier en daar wel geweten is wie er betrokken is bij drugshandel. Maar zelfs in die gevallen lijken de autoriteiten niet te reageren. Als wij al iets weten, dan moeten zij toch nog veel meer weten? Een paar maanden geleden was er een buurtonderzoek waarbij agenten deur aan deur gingen met foto’s van een man die had gesluikstort. Dat was aan een glascontainer vlak bij twee plaatsen waar er de voorbije maanden granaten ontploft zijn. Ze hadden foto’s van de vele camera’s die hier hangen en wilden de man op die basis identificeren. Als ze zoveel weten over een sluikstorter uit de buurt, wat weten ze dan niet allemaal over de mensen die betrokken zijn bij drugshandel? De gevallen in een volkse buurt als Deurne-Noord zijn uiteraard slechts de kleine garnalen: wie het een beetje maakt in de drugsmaffia kan zich ongetwijfeld een betere buurt veroorloven. Er wordt op straat verteld dat de kopstukken in Dubai en andere golfstaten zitten. Als dit op straat geweten is, moet dat elders toch ook het geval zijn?
Derde bedenking. Er is effectief een probleem met drugs in deze buurt, met dealers en met jongeren die meegesleurd worden in die wereld. Daar verandering in brengen, zal niet gebeuren door meer politie of zelfs het leger in te zetten. Die jongeren van de drugs houden, zal gebeuren door hen plezante ontspanningsmogelijkheden en een beter toekomstperspectief aan te bieden. Dat vereist investeringen in ontspanning, onderwijs, degelijke jobs … Het beleid vandaag gaat de andere kant uit. Eerst wordt een sociale woestijn gecreëerd en dan schrikt men dat er geen weelderige bloementapijten op groeien.
Het zit de mensen in de buurt hoog. Velen zijn bang. Wat als er morgen een granaat onder onze auto belandt omdat we voor het foute huis geparkeerd staan? Wat als het morgen in onze straat gebeurt in plaats van vlak achter de hoek zoals vorige week? De bezorgdheid is groot en terecht. Voor echte verandering moeten we niet op de traditionele politiekers rekenen of op meer van hetzelfde beleid dat ze al jaren voeren. Er is een breuk nodig met het beleid dat bespaart op controle in de haven en dat een grote groep jongeren en jonge volwassenen geen toekomstperspectief te bieden heeft.