Tag: Douwe Egberts

Terwijl de regering zocht naar maatregelen om ons nog enkele miljarden te laten inleveren, kondigden tal van bedrijven afdankingen aan. Er gaat geen week voorbij zonder slecht nieuws: Caterpillar, AXA, ING, … Op 15 september was het de beurt aan Douwe Egberts: sluiting van de productiesite in Grimbergen en 274 bedreigde jobs.

Artikel door Nico (Brussel) uit maandblad ‘De Linkse Socialist’

In 2014 kwam Douwe Egberts onder de vleugels van de groep Jacobs terecht. Samen werden ze de grootste producent en verkoper van koffie ter wereld met een winst van 3 miljard euro per jaar. In Grimbergen werd in 2015 15 miljoen euro winst geboekt met een jaarproductie van 35.000 ton.

Het bedrijf kreeg vorig jaar 1,5 miljoen euro belastingvrijstellingen op basis van de notionele intrestaftrek. Daarnaast kreeg het voor 500.000 euro verminderingen op sociale bijdragen. Voor de overname door Jacobs stemden de werknemers in met het afschaffen van de weekendploeg. Maar de inspanningen door het personeel en de fiscale cadeaus volstonden niet om de jobs te behouden. Eens te meer lijkt dit bloedbad ingegeven te zijn door een zoektocht naar nog meer winsten door inhalige aandeelhouders.

Volgens de woordvoerder van het bedrijf veranderen de verwachtingen van consumenten en is het bedrijf niet meer aangepast. Als de fabriek in Grimbergen niet aangepast is, komt dit niet door het personeel. Als de organisatie van de productie problemen ondervindt, moet naar het management gekeken worden. Waarom werd niet geïnvesteerd om de productie aan te passen aan de ‘nieuwe noden’? De directie stelt dat ze wil inzetten op grote volumes en gespecialiseerde producten. In Grimbergen is dat moeilijk haalbaar. Maar komt dat door het beleid van de directie, of was de sluiting van deze site al langer gepland?

Een alternatief door en voor de werkenden

De directie sprak van een overcapaciteit binnen de groep waardoor Grimbergen dicht moest. Het geeft aan dat de directie zal doorzetten met de sluiting om haar doelstellingen te behalen. Een nieuwe verlaging van de sociale lasten of een loonsvermindering zet enkel het personeel meer tegen elkaar op zonder enige garantie op behoud van jobs. De directie verklaarde overigens dat zelfs indien het personeel gratis zou werken, de fabriek in Grimbergen toch zou dichtgaan.

Na de informatiefase voorzien door de wet-Renault zal het sociaal plan in maximaal 60 dagen onderhandeld worden. Indien daar niets uitkomt, is het voor de directie mogelijk om af te danken aan de wettelijke minimumnormen. Waarom geen offensieve informatiefase organiseren met het personeel? Het spandoek aan de ingang van het bedrijf dat ook op de betoging van 29 september meegedragen werd, is alleszins duidelijk: “3 miljard winst + fiscale cadeaus = 274 jobs weg. Onaanvaardbaar!”

Het is een goed vertrekpunt om een brede campagne vanuit de fabriek te starten. De personeelsvergaderingen bieden een kans om te discussiëren over de twijfels, de verwachtingen en om collectieve antwoorden te bieden. Het personeel moet de argumenten voor de sluiting weerleggen. Er zijn in Grimbergen machines om koffie te produceren, er is personeel om ze te bedienen en er zijn genoeg koffiedrinkers in het land. De onteigening zonder schadeloosstelling dringt zich op. Het nationaliseren van de productielijn onder controle van het personeel en de gemeenschap is de beste manier om een industrieel project te vestigen dat niet gericht is op de winsten maar op productie en jobs. Dit vereist een bezetting van de fabriek door het personeel zodat de directie de machines niet kan ontmantelen om ze door te verkopen. De helft van het personeel van Grimbergen blijft buiten het sociaal plan en moet verhuizen eens het sociaal plan er is.

Brede solidariteit is nodig. Het spandoek kan ook in een affichevorm gemaakt worden met een campagne van de vakbonden naar de winkels en de bevolking in de buurt. Dit kan leiden tot een solidariteitsbetoging tot voor de poorten van het bedrijf. Het zou naast de procedure van de wet-Renault een sterke oproep zijn voor het behoud van jobs. We mogen de verschillende slachtoffers van collectieve afdankingen niet alleen laten strijden.