In juni ontsloeg de brouwerij Delsart in de buurt van Namen een arbeider die enkele maanden eerder afgevaardigde was geworden bij het ABVV. Hij werd zonder reden aan de deur gezet. Dit gebeurde nadat de baas sinds februari weigerde om met de afgevaardigde te praten of om een vakbondsdelegatie te erkennen. De baas weigert vergaderingen met de vertegenwoordigers in het Comité Preventie en Bescherming op het Werk (CPBW).
Door een ABVV-delegee
ABVV Horval Namen-Luxemburg organiseerde op vrijdag 29 juli een actie voor het bedrijf. Het doel was niet alleen de verdediging van de ten onrechte ontslagen arbeider, maar ook de verdediging van het recht van het personeel om te worden vertegenwoordigd en verdedigd door een vakbondsdelegatie en een CPBW.
De baas verklaarde aan de delegees die een solidariteitsactie hielden dat dat “de afgedankte arbeider een onbekwame dwaas” was. Het is uiteraard vreemd dat hij pas tot dit besef kwam toen de betrokken arbeider vakbondsafgevaardigde werd… De baas stelde nog: “Wij zijn een familie, we willen geen vakbondsdelegatie.” Gezien de manier waarop hij over zijn personeel praat en de losse wijze van omgang met de arbeidswetgeving, lijkt het net meer dan nodig om het personeel syndicaal te organiseren. Verschillende personeelsleden die met ons durfden te praten, bevestigden dit.
Het bedrijf is verdeeld in verschillende structuren om het personeel te verdelen en de organisatiemogelijkheden te beperken. Sommige kaders van het bedrijf probeerden de protesterende militanten aan te vallen. Eén van hen kwam zelfs naar buiten met een metalen staaf. Dit soort giftig klimaat, waarin sommigen denken dat ze delegees fysiek kunnen aanvallen, moet krachtig bestreden worden. Uit vrees voor represailles konden de arbeiders ons slechts discreet bedanken. Een vakbondsdelegatie is meer dan nodig om een einde te maken aan de methoden van deze bazen.
De baas moest uiteindelijk toegeven om in augustus een vergadering te organiseren om de oprichting van de vakbondsdelegatie en het CPBW te bespreken. Als deze woorden bij beloften blijven, komen er verdere acties.
Volgend jaar zijn er sociale verkiezingen. Dit betekent ook dat het afdanken van delegees vandaag goedkoper is. De ‘soldenperiode’ voor delegees maakte bij Econocom, een multinational in de informaticasector, een slachtoffer. Het is niet de eerste keer dat dit gebeurt bij het bedrijf. In 2015 werd de hoofddelegee aan de deur gezet met een dreiging tot ontslag wegens zware fout. In 2016 werden drie andere delegees afgedankt. Dit jaar werd een syndicaal afgevaardigde die al tien jaar in het bedrijf werkte afgedankt op basis van een procedure wegens zware fout. Eind juli was de hoofddelegee aan de beurt: Laurent Vanhaelen van de CNE (Franstalige tegenhanger van LBC). Laurent werd vijf opeenvolgende keren verkozen in de sociale verkiezingen. Na 19 jaar in het bedrijf wil de directie hem aan de deur zetten. Op 30 juli en 23 augustus waren er acties voor de kantoren van Econocom. Vandaag wordt eveneens actie gevoerd. Wij spraken met Laurent.
Interview door Nico M (Brussel)
Socialisme.be: Er zijn zes delegees op drie jaar tijd afgedankt bij Econocom. In de motivering wijst de directie expliciet naar het syndicaal werk. Is er een oorlog bezig tegen de afgevaardigden van het personeel?
Laurent VH: “Ja. Een van de ingeroepen redenen in de ontslagbrief is dat enkel vakbondswerk zou doen. Ik kan de baas niet verplichten om me taken te geven. Er is een expliciete vraag geweest om me taken te geven, maar dat werd stelselmatig geweigerd sinds 2012. Los van het feit dat dit geen geldige reden tot ontslag is, toont het aan dat het vakbondswerk geviseerd wordt.
“Gezien er geen geldige reden voor dit ontslag is – er wordt geen ernstige fout ingeroepen omdat ze er geen konden vinden – is de directie bereid om te betalen voor mijn ontslag. Ze kopen het verwijderen van een delegee af. Er is echter meer: een van de redenen die ingeroepen wordt voor mijn ontslag, is mijn aanwezigheid op een actie bij een klant van Econocom: de MIVB waar op 6 juni een actie plaatsvond.”
Socialisme.be: Waarom werd toen actie gevoerd bij de MIVB?
Laurent VH: “In de bedrijven waar Econocom actief is, maakt het steeds meer gebruik van steeds meer onzekere contracten. Wij eisen gelijke arbeidsvoorwaarden voor iedereen. Maar we ontvingen slechts een paar vage antwoorden op onze eisen. Om te tonen dat we het ernstig menen, zijn we voor de MIVB pamfletten gaan uitdelen. Wij eisen dezelfde hospitalisatieverzekering, dezelfde mobiliteits- en bedrijfswagenvoorwaarden en hetzelfde minimumsalaris voor iedereen. De directie antwoordde dat dit niet mogelijk was omdat de betrokken werkenden ofwel zelfstandig waren of voor een andere onderneming werkten. Wij pleiten ervoor dat ze dan moeten aangeworven en gelijk betaald worden.”
Socialisme.be: Enkele jaren geleden al was er strijd tegen het inzetten van schijnzelfstandigen door Econocom. Dat probleem houdt gewoon aan?
Laurent VH: “Op de actie van 6 juni verdeelden we een pamflet dat drie jaar geleden al gebruikt werd! Na die actie van 6 juni kregen alle aanwezigen een aangetekend schrijven met een reeks verwijten over deze actie. De reactie van de patroon was bijzonder scherp. Maar dat was niet het enige wat speelde: op 27 mei, een dag na de politieke verkiezingen, dankte de directie een delegee af die pas zes maanden eerder een syndicaal mandaat had opgenomen. Een patroon die de sociale vrede wil handhaven, dankt geen delegees af. Dat is geen manier om met een syndicale delegatie te werken.
“Econocom breekt de sociale bescherming, de verworvenheden, de contracten, … af en doet beroep op schijnzelfstandigen of consultants die zogezegd als interim werken. Zo heeft het bedrijf ‘Digitalent’ opgezet, een entiteit die voor 100% in handen van Econocom is, maar buiten de overlegstructuren valt. Er is geen ondernemingsraad (OR) en zelfs geen Comité Preventie en Bescherming op het Werk (CPBW). Beetje bij beetje wil de directie het personeel vervangen door andere mensen, die voortaan door Digitalent aangeworven worden. Met verborgen interimstatuten en schijnzelfstandigen wordt de concurrentie aangegaan met het bestaande personeel. De delegee die in mei werd afgedankt, had zich onder meer tegen deze praktijk uitgesproken.”
Socialisme.be: De economische situatie verslechtert. Het zwakke economische herstel na de crisis van 2008-2009 komt niet ten goede aan de werkenden en de vertragingen in China en, dichter bij huis, in Duitsland, kondigen nieuwe problemen aan met mogelijk verder jobverlies en herstructurering. Bereidt deze jacht op vakbondsmensen de weg niet voor om het verzet te verzwakken?
Laurent VH: “Ik deel je analyse. Het management van Econocom probeert syndicalisten voortdurend bang te maken met bedreigingen maar ook met vernederingen. Zodra we onze werkomstandigheden proberen te verdedigen, zegt de directie dat we in het verleden leven. Het is echter wel degelijk deze patroon die bijna letterlijk personeel in dienst wil nemen op basis van statuten die vergelijkbaar zijn met die van de horigen uit de Middeleeuwen. Met veel verschillende entiteiten binnen hetzelfde bedrijf, zoals Digitalent bijvoorbeeld, legt het management een concurrentie op tussen het personeel binnen de groep zelf, en dit met de medeplichtigheid van het management van de verschillende entiteiten. Daarna zijn het de werkenden die de prijs betalen voor de slechtere arbeidsomstandigheden.
“Bij Econocom is het personeelsbestand in 2015-2016 gehalveerd: van 800 tot ongeveer 400 werkenden. Maar de moeilijkheden liggen niet achter ons. Econocom levert IT-diensten aan zakelijke klanten. Veel medewerkers van Econocom werken in bedrijven die klant zijn van Econocom. Dit is een uitdaging voor het vakbondswerk, aangezien collega’s naar verschillende bedrijven worden gestuurd, is het uiterst moeilijk om ze te bereiken, te ontmoeten en zelfs te kennen! Econocom is ook een bedrijf dat de IT-projecten van zijn klanten financiert. Vandaag de dag, met lage of zelfs geen rentevoeten, zijn bedrijven niet op zoek naar fondsen om hun eigen IT-sector te financieren. Dat is een situatie die uiteindelijk problemen kan opleveren voor het zakenmodel van Econocom.
“Nu is het zeker dat de aanvallen op de vakbondsdelegatie aan de vooravond van de sociale verkiezingen ook bedoeld is om toekomstige kandidaten te ontmoedigen om de resterende afgevaardigden te bedreigen, zodat zij zich niet verzetten tegen aanvallen op onze statuten, contracten en salarissen.”
[divider]
Hieronder een voorbeeld van een solidariteitsmotie voor syndicale delegaties die de strijd voor de re-integratie van Laurent willen steunen. De motie werd onder meer getekend door ACOD-LRB Brussel.
Solidariteitsmotie met Laurent Vanhaelen, CNE-afgevaardigde Econocom
Wij eisen dat Laurent Vanhaelen, afgevaardigde sinds 19 jaar en 5 opeenvolgende mandaten (secretaris van de ondernemingsraad en afgevaardigde in de Europese ondernemingsraad), opnieuw in dienst wordt genomen bij Econocom.
Het brute ontslag van Laurent – waarbij de procedure niet is gerespecteerd en waarbij geschreven staat dat de vakbondsactiviteiten de reden zijn voor het ontslag – is een antisyndicale aanval die deel uitmaakt van de guerrillaoorlog die Econocom al jaren voert tegen zijn vakbondsvertegenwoordigers: vier andere afgevaardigden zijn de afgelopen drie jaar ontslagen. De directie heeft geen respect voor de vakbondsorganen, ze schrijft letterlijk de vakbondstijd op de loonstrook (wat het moeilijk maakt om die loonstroken te geven aan een bank of een eigenaar …), ze voert persoonlijke aanvallen, stuurt aangetekende brieven met kennisgevingen aan de afgevaardigden, …
Bedrijven zoals Econocom gebruiken het feit dat 2020 een jaar van sociale verkiezingen is en dat de beschermingskosten momenteel het laagst zijn, om zich te ontdoen van militante afgevaardigden zoals Laurent. Dit is een ernstige schending van de vakbondsrechten: de werkgever wil de vakbond volledig buiten spel plaatsen en ontmoedigt toekomstige kandidaten om zich kandidaat te stellen bij de volgende verkiezingen. Als gevolg daarvan worden alle vakbondsactiviteiten van de afgelopen decennia op losse schroeven gezet.
We eisen de re-integratie van Laurent en zullen ons blijven verzetten tegen zijn ontslag. Bovendien zullen we blijven strijden voor onze syndicale vrijheden, de vrijheid om ons mandaat uit te oefenen en het recht op collectieve onderhandelingen. Wie één van ons aanvalt, valt de hele vakbondsbeweging aan!
Deze morgen verzamelden een 70-tal syndicalisten van het gemeenschappelijk vakbondsfront voor de zetel van Econocom in Zaventem. Dat is een multinational in de informaticasector. De hoofddelegee van de CNE (Franstalige tegenhanger van LBC), Laurent Vanhaelen werd op 25 juli immers afgedankt en dit zonder de procedure na te leven.
De redenen die voor het ontslag worden ingeroepen, zijn allemaal verbonden met het syndicaal mandaat van Laurent. Hij is sinds 19 jaar vakbondsafgevaardigde bij Econocom en haalde bij de laatste sociale verkiezingen het hoogste aantal stemmen. De directie probeert al enkele jaren om de vakbondstraditie in het bedrijf te breken om zo het personeel te verzwakken.
Volgend jaar zijn er opnieuw sociale verkiezingen. Het einde van een lopend mandaat wordt vaak door bazen aangegrepen om strijdbare delegees aan de deur te zetten. Op dat ogenblik zijn de ontslagvergoedingen immers lager.
Het gaat om een ernstige aanval op de vakbondsrechten. De bonden eisen de re-integratie van Laurent. Solidariteit is hierbij belangrijk. Steun je solidariteitsberichten via Messenger:
Bij CommScope in Kessel-Lo wordt al sinds 19 december gestaakt. Daar zat weliswaar een collectieve sluiting in de feestdagen tussen. Chris Corten, hoofdafgevaardigde van het ACV, is er ontslagen. Dat gebeurde omdat er zogezegd klachten tegen hem waren van collega’s. Het overgrote deel van zijn collega’s is echter bereid om ondertussen al zes dagen loon in te leveren om zijn job te beschermen. We denken dus dat het eerder is omdat hij zijn werk als afgevaardigde te goed deed waardoor de directie hem nu aanvalt en een voorbeeld wil stellen.
Dat de directie niet hoog oploopt met de vakbonden en sociaal overleg, toonden ze ook al tijdens deze staking. Ze dienden een eenzijdig verzoekschrift in om de blokkade aan de poort weg te krijgen, een rechter ging hierop in en er is nu een maandlang een dwangsom van 1.000€ voor iedere wagen die tegengehouden wordt. Bij het begin van iedere schift komen ook steeds enkele directieleden opvallend buiten staan om de enkele werkwilligen te intimideren niet te lang aan het piket te blijven of toch zeker niet overtuigd te raken door hun collega’s en ook het werk neer te leggen. Ze zouden ook de bedienden het werk van de arbeiders laten doen om toch productie te hebben.
De directie lijkt niet geneigd om snel naar een oplossing te gaan. Ze wil zelfs niet spreken met Chris Corten. Die krijgt enkel te horen dat er een officiële klacht tegen hem is, maar van wie of over wat weten hijzelf of het ACV niet. De solidariteit en vastberadenheid van de collega’s en andere delegees, ook van de andere vakbonden, is groot. Er kwamen al solidariteitsbezoeken van afgevaardigden uit bedrijven in de buurt. In een gesprek dat we met Chris hadden, werd het idee opgeworpen van een sectorale staking in de regio indien de directie niet toegeeft. Dat lijkt ons de beste tactiek om de directie van CommScope verder onder druk te blijven zetten, zowel aan het eigen bedrijf maar ook via andere acties. Het ontslag van een hoofdafgevaardigde bij één bedrijf, zet de deur open voor gelijkaardige maatregelen elders. Daarom moet zo’n ontslag meteen regionaal en/of sectoriaal opgenomen worden, desnoods moet er een nationale actie komen. ‘An injury to one, is an injury to all!’
Opnieuw is er een delegee afgedankt omwille van zijn vakbondsactiviteiten. Recent gebeurde dit ook bij het Rode Kruis in Antwerpen. Nu gaat het om een delegee bij Vandemoortele in Seneffe. ABVV Horval reageerde met een stakingsaanzegging en een bredere petitie om solidariteit op te bouwen. Hieronder de oproep van deze petitie en uiteraard de vraag om ook te tekenen.
3 dagen voor kerst werd Laurent, hoofddelegee ABVV Horval bij Vandemoortele Seneffe, ZONDER REDEN ontslagen! Het enige wat hem verweten wordt, houdt verband met zijn statuut en zijn opdracht als werknemersvertegenwoordiger. Vandemoortele wil een delegee het zwijgen opleggen en gaat daarmee frontaal in de aanval tegen het vakbondswerk. Met dit sterk gebaar toont het bedrijf aan dat ze alle nieuwe vakbondseisen binnen de onderneming wil verhinderen.
Na meerdere uren verzoening weigert de directie nog steeds de re-integratie van Laurent. ABVV Horval kon niet anders dan te reageren op deze eenzijdige weigering en diende een stakingsaanzegging in! Inderdaad, wij eisen de onmiddellijke re-integratie van de werknemer!
Teken onze petitie online om jouw steun te betuigen voor Laurent en om onze vraag aan de directie kracht bij te zetten! Samen sterk!
Volg de Facebook-pagina @abvvhorval en op twitter @abvv_horval voor meer informatie over dit dossier
Vijftig dagen. Zo lang moesten de personeelsleden van Mistral vzw staken om hun eisen binnen te halen. Mistral is een organisatie die een dertigtal volwassenen met autisme opvangt en begeleidt in Saint-Georges-sur-Meuse (Luik). Er zijn een kleine 40 personeelsleden. Van 21 september tot 10 november werd gestaakt tegen het ontslag van een delegee en tegen het beleid van de nieuwe directrice. Op het stakingspiket waren er dagelijks discussies en werden collectief beslissingen genomen. We spraken met Julien Dohet, politiek secretaris van BBTK in Luik. Hij volgde de strijd van nabij op.
Interview door Sébastien (Luik) voor de decembereditie van ‘De Linkse Socialist’ die volgende week uitkomt
Wat waren de redenen voor de staking?
“De bal ging aan het rollen door het ontslag van een vakbondsafgevaardigde van BBTK wegens een ‘ernstige fout’. Om deze beslissing te rechtvaardigen, beschuldigde de directie de afgevaardigde van mishandeling van bewoners. Dat is schandalig voor iemand die er al jaren werkt en het vertrouwen geniet van de collega’s, maar ook van de ouders van de gasten. Er moet opgemerkt worden dat het sociale klimaat de afgelopen 18 maanden steeds slechter werd. Dit is sinds het aantreden van een nieuwe directrice met nieuwe managementmethoden. Het zorgde ervoor dat eisen begonnen te ontwikkelen die wezen op een meer diepgaand ongenoegen. Het ontslag was slechts de druppel die de emmer deed overlopen.”
Wat waren de eisen van de stakers?
“De eisen evolueerden tijdens de staking. Eerst en vooral eiste het personeel de re-integratie van de afgedankte vakbondsafgevaardigde en een verandering in het management. De raad van bestuur en de directie waren erg terughoudend in hun reacties. Het zorgde ervoor dat de laatste eis evolueerde tijdens het conflict. Uiteindelijk werd het vertrek van de directrice geëist.”
Strijd voeren is nooit gemakkelijk, maar een overwinning boeken is dat nog veel minder. Hoe werd de strijd bij Mistral georganiseerd?
“Inderdaad. Ik denk dat het centrale element de zeer goede organisatie van het piket was. Gedurende 50 dagen hielden de werknemers daar discussies en werden er collectieve beslissingen genomen. Het contact met de ouders kwam zeer snel tot stand, dat is essentieel in de sector. De vastberadenheid van de werknemers maakte het mogelijk om stand te houden toen de Raad van Bestuur hen probeerde te ontmoedigen door tijd te winnen.
“Om de staking een langere periode vol te houden, was het opzetten van een steunfonds beslissend. Dat was een enorm succes! Het steunfonds maakte het mogelijk om de stakersvergoeding te verhogen. Er was een solidariteitsoproep toen het conflict langere tijd begon te duren. Het steunfonds was belangrijk op financieel vlak, maar ook om de brede solidariteit voor de staking duidelijk te maken aan de personeelsleden. Alle werknemers konden zien hoeveel werd bijgedragen aan de stakerskas en de steun ging gepaard met solidariteitsbezoeken aan het piket.”
Wat was het uiteindelijke resultaat na 50 dagen staken?
“Een staking van 50 dagen in deze sector is op zich al historisch. Maar bovendien werden beide eisen binnengehaald! De overwinning was compleet: re-integratie van de vakbondsafgevaardigde en ontslag van de directrice.”
Heb je tot slot raad voor werknemers die elders in strijd zijn?
“Het ontbreekt de sociale beweging vandaag wat aan overwinningen. We moeten dus tonen dat het mogelijk is om te winnen en dat in een sector die niet bekend staat wegens sterke structuren of strijdbaarheid. Om te winnen, moeten we verenigd blijven en de solidariteit met de strijd organiseren. Ondanks de externe steun zijn het de personeelsleden zelf die de kern van de strijd vormen. Het was niet nodig om secretarissen of andere voltijds vrijgestelde delegees te vragen om het piket te versterken of om een nieuwe dynamiek te geven aan het piket. Op die manier had de strijd het niet volgehouden. Neen, het is erg duidelijk: het resultaat van de strijd is enkel en alleen toe te schrijven aan de werknemers van Mistral zelf.”
Na de gerechtelijke uitspraken blijft het Rode Kruis bij dit ontslag. Er wordt voorkeur gegeven aan het betalen van een oprotpremie. De delegee maakte volgens de directie een fout door al te veel bekommerd te zijn om het lot van asielzoekers. Voor een personeelslid van een asielcentrum lijkt ons dat net een positief punt, maar de politieke context van een rechtse regering deed de directie van het Rode Kruis besluiten dat dit een kritiek op de regering inhoudt. Eigenlijk wel straf dat het Rode Kruis de harde opstelling van de rechtse regering zomaar achterna loopt.
Het Rode Kruis bevestigt dit nu door het ontslag van Melissa niet in te trekken. Dat de rechter zowel in eerste aanleg als in hoger beroep besliste dat dit ontslag onterecht was, maakt voor het Rode Kruis niet uit. Er wordt nog liever geld besteed aan een oprotpremie. Wij denken dat dit een ongehoorde verspilling van middelen is om een bijzonder asociale maatregel door te voeren. De rechters oordeelden dat het ontslag onterecht is, dus zou het logisch zijn dat Melissa gewoon terug aan de slag kan. Een verplichte reïntegratie na een onterecht ontslag is echter niet wettelijk afdwingbaar in ons land.
Er is een petitie gelanceerd om te eisen dat Melissa meteen haar job terugkrijgt.
Het Rode Kruis op Linkeroever (Antwerpen) wil delegee Melissa afdanken. Daarvoor is een procedure voor de Arbeidsrechtbank opgestart die vandaag gepleit werd. Voor Melissa en de vele collega’s die haar kwamen ondersteunen, is het duidelijk: de directie roept een drogreden in om een gemotiveerd personeelslid die tevens kritisch delegee is buiten te werken. Bij het Rode Kruis, een organisatie waarvan je nochtans een zeker sociaal engagement zou verwachten, is dit niet de eerste keer. Er zijn al verschillende delegees afgedankt of thuis gezet met vrijstelling van prestatie in afwachting van een pensioen.
De reden die de directie inroept om Melissa af te danken, komt eigenlijk neer op het tonen van een sociaal engagement. Een oproep om deel te nemen aan een actie die pleit voor een menswaardige behandeling van asielzoekers in het kader van Wereldvluchtelingendag, werd door de directie van het asielcentrum uitgebaat door het Rode Kruis gezien als onaanvaardbaar. Het zou immers een kritiek zijn op het asielbeleid van de regering terwijl het Rode Kruis het asielcentrum uitbaat voor Fedasil. Directer gezegd: het huidige beleid en opkomen voor menselijke opvang van asielzoekers zijn twee zaken die met elkaar botsen.
Het is evident dat een menselijke opvang van asielzoekers zowel voor de betrokkenen als voor het personeel in een asielcentrum belangrijk is. Maar dus niet voor de regering. De rechter zal zich moeten uitspreken of dit kan ingeroepen worden als ontslagreden voor een delegee. Dit is uiteraard een politiek geladen uitspraak bovenop het feit dat nogmaals een delegee in de uitverkoop wordt geplaatst.
Het was hartverwarmend dat zoveel collega’s van Melissa naar de Bolivarplaats afzakten om haar te ondersteunen. Een aantal collega’s ging mee binnen om naar de pleidooien te luisteren, de rest wachtte buiten. Er waren ook een aantal sympathisanten van buitenaf, wat ons betreft had dit grootschaliger mogen zijn. De volledige vakbeweging wordt hier immers aangevallen. Als een strijdbare en kritische delegee bij het Rode Kruis zomaar kan afgedankt worden, dan zijn ook andere delegees vogel voor de kat. Niet alleen bij het Rode Kruis, ook elders zal dit als precedent gebruikt worden. Als we het afdanken van delegees willen stoppen, is een ernstige minstens regionale campagne noodzakelijk.
In de zaak van Melissa wordt volgende week een uitspraak verwacht. Wordt vervolgd…
Afbeelding vanop WikimediaRode Kruis Vlaanderen gaf op 20 juni aan dat het van plan was om Melissa, een delegee van BBTK, af te danken wegens dringende redenen. Op 4 juli werd de arbeidsovereenkomst geschorst met het oog op de ontslagprocedure. Die komt op 5 september voor de Antwerpse arbeidsrechtbank. Melissa werkte acht jaar in een opvangcentrum voor asielzoekers en was vijf jaar delegee.
De officiële reden voor dit ontslag was een oproep aan personeel van Fedasil en het Rode Kruis om deel te nemen aan acties op Wereldvluchtelingendag (20 juni). De lange asielprocedures zijn immers zwaar voor zowel de betrokken mensen als het personeel in de opvangcentra.
Op de oproep stonden de logo’s van het Rode Kruis en Fedasil. Daarop aangesproken op 14 juni werden de logo’s verwijderd door de delegee. Toch werd dit een week later alsnog ingeroepen als reden voor het ontslag. Het werd gekoppeld aan de stelling dat een actie op Wereldvluchtelingendag een kritiek inhoudt op de werking van Fedasil, terwijl het Rode Kruis voor Fedasil werkt.
Bekommerd zijn om het lot van asielzoekers, is blijkbaar een reden tot ontslag in een opvangcentrum van het Rode Kruis? Voeling hebben met asielzoekers is met deze regering politiek niet meer correct. Opkomen voor een menswaardige behandeling van asielzoekers is in dergelijke centra nochtans belangrijk voor zowel de betrokkenen als het hardwerkend personeel.
Het is duidelijk dat het Rode Kruis een excuus zocht om een lastige delegee buiten te werken. Melissa had het eind april opgenomen voor collega’s die hard gestraft werden in een opvangcentrum wegens een nalatigheid die niet hun fout was. Het Rode Kruis heeft eerder al lastige delegees afgedankt.
Op 5 september is een actie om Melissa te ondersteunen en om het afdanken van delegees aan te klagen. De vakbonden moeten deze zaak aangrijpen: wie aan één van ons raakt, treft ons allemaal. Als dit kan passeren, zijn ook de volgende delegees bij het Rode Kruis vogels voor de kat. Kom naar de actie!
5 september om 14u30 aan het Justitiepaleis, Bolivarplaats, Antwerpen. Eerder op die dag houdt BBTK ook een actie aan het kantoor van het Rode Kruis in Mechelen: 7u, Motstraat 40 in Mechelen.
[divider]
Stream Media deed een interview met de afgedankte delegee. Hierin doet ze zelf het verhaal van wat haar overkwam.
Laurent VH: “Ja. Een van de ingeroepen redenen in de ontslagbrief is dat enkel vakbondswerk zou doen. Ik kan de baas niet verplichten om me taken te geven. Er is een expliciete vraag geweest om me taken te geven, maar dat werd stelselmatig geweigerd sinds 2012. Los van het feit dat dit geen geldige reden tot ontslag is, toont het aan dat het vakbondswerk geviseerd wordt.
De reden die de directie inroept om Melissa af te danken, komt eigenlijk neer op het tonen van een sociaal engagement. Een oproep om deel te nemen aan een actie die pleit voor een menswaardige behandeling van asielzoekers in het kader van Wereldvluchtelingendag, werd door de directie van het asielcentrum uitgebaat door het Rode Kruis gezien als onaanvaardbaar. Het zou immers een kritiek zijn op het asielbeleid van de regering terwijl het Rode Kruis het asielcentrum uitbaat voor Fedasil. Directer gezegd: het huidige beleid en opkomen voor menselijke opvang van asielzoekers zijn twee zaken die met elkaar botsen.
