Your cart is currently empty!
Tag: Bruno Verlaeckt
-
Syndicale rechten bedreigd, ook in België
Vlak voor de zomervakantie kwam het Antwerpse Hof van Beroep met een uitspraak in de zaak tegen lokaal ABVV-voorzitter Bruno Verlaeckt. De uitspraak in eerste aanleg werd bevestigd: Verlaeckt werd schuldig bevonden aan het ‘kwaadwillig belemmeren van de weg’ maar werd geen sanctie opgelegd. Kortom: dit is een principiële veroordeling die de deur opent om in de toekomst elke collectieve actie op de openbare weg repressief te vervolgen.
De vervolging en veroordeling volgden op een staking in 2016 waarbij stakersposten aan de Antwerpse Scheldelaan werden opgesteld. De politie kwam tussen om de stakersposten te verwijderen en pakte enkele militanten, waaronder Bruno Verlaeckt, op. Op het lokale televisienieuws verklaarde burgemeester De Wever toen dat dit optreden niet zou plaatsgevonden hebben indien er honderden aanwezigen waren geweest op de stakersposten. Daarmee bevestigde hij het politieke karakter van het politie-optreden.
De uitspraak in de zaak-Verlaeckt is geen toeval: in heel het land is er een tendens om vakbondsmilitanten te vervolgens wegens het “kwaadwillig belemmeren van de weg” tijdens stakingen. Een rapport van het Internationaal Vakverbond over syndicale rechten in 2018, wijst er wat België betreft op dat 18 ABVV-leden hiervoor vervolgd werden. Met arrestaties en vervolgingen wegens deelname aan stakingen komt België in een lijstje met landen als Algerije, Bangladesh, Cambodja, Myanmar, Turkije en Zimbabwe.
Het vervolgen van voortrekkers van collectieve acties is een gevaarlijke tendens. Het schept een precedent waarmee in de toekomst iedereen die oproept tot een actie een veroordeling kan oplopen. Het doel is duidelijk: vakbondsverzet de kop indrukken. Een besparingsbeleid voeren, gaat nu eenmaal vlotter als er niet tegen geprotesteerd wordt.
Op de rechters moeten we niet rekenen om deze aanval op democratische rechten af te slaan. In eerste aanleg verklaarde de wereldvreemde rechter dat een wegblokkade leidt tot files, wat steeds een “potentieel gevaarlijke omstandigheid” vormt. Die rechter moet vanuit zijn justitiepaleis eens meer naar het verkeer op de Antwerpse ring kijken… Benieuwd of er een vervolging komt van de opeenvolgende regeringen die met hun falend mobiliteitsbeleid voor dagelijks fileleed zorgen!
We moeten onze rechten zelf verdedigen. Het recht op collectieve actie is net als andere democratische verworvenheden afgedwongen omdat gewone werkenden en hun gezinnen ervoor op straat kwamen. Dat is hoe we onze rechten zullen behouden en uitbreiden: door er gebruik van te maken en een krachtsverhouding op te bouwen waaraan de rechterzijde, inclusief rechters, niet voorbij kan.
-
Opnieuw protest tegen vervolging Antwerpse ABVV-voorzitter
Vandaag werd in Antwerpen opnieuw geprotesteerd tegen de vervolging van ABVV-voorzitter Bruno Verlaeckt. Die werd naar aanleiding van een staking in 2016 strafrechtelijk vervolgd omdat de stakersposten gezien werden als het ‘kwaadwillig belemmeren’ van de weg. Voor het eerst in jaren werd in 2016 een Antwerps stakingspiket aangevallen door de politie. Daar bleef de provocatie niet bij: nadien werden Bruno en een militant uit de chemiesector voor de rechtbank gesleurd. In eerste aanleg werd de militant vrijgesproken, maar was er voor Bruno een principiële veroordeling. Dat hield in dat de rechter van oordeel was dat er een strafrechtelijk feit gepleegd was, maar dat er geen sanctie werd opgelegd.
Zo’n principiële veroordeling is natuurlijk een precedent. In dit geval was er dan wel geen sanctie opgelegd, in alle volgende gevallen zou dit uiteraard wel het geval zijn. Het zet de deur open naar een algemeen verbod op stakersposten, ook al wordt het recht op collectieve actie uitdrukkelijk erkend in ons land en ook in tal van mensenrechtenverklaringen. Wij merkten bij deze veroordeling in eerste aanleg op dat er nood was aan een massale campagne voor het recht op protest en het recht op syndicale actie. Zie: https://nl.socialisme.be/75102/principiele-veroordeling-van-recht-op-protest-massale-campagne-nodig
Een massale campagne is er niet gekomen, maar deze morgen waren er aan het Hof van Beroep aan de Waalse Kaai in Antwerpen toch honderden vakbondsmilitanten verzameld om naar aanleiding van de behandeling in beroep opnieuw te protesteren. Eens te meer kwamen er militanten uit heel het land omdat er een groot besef is dat een veroordeling van Bruno Verlaeckt in dit proces een precedent zou zijn. Het gaat niet louter om de interpretatie van wetsregels: dit is een politieke zaak. Als het stadsbestuur en de rechterzijde erin slagen om syndicaal verzet te criminaliseren en daarvoor groen licht krijgen van de rechters, dan zal dit leiden tot een forse toename van repressie tegen al wie ingaat tegen het beleid. Ook indien er in deze beroepsprocedure uiteindelijk een vrijspraak komt, blijft waakzaamheid geboden. De beste manier om aanvallen op ons recht op collectieve actie af te wenden, is door gebruik te maken van onze rechten en te gaan voor zo sterk mogelijk sociaal verzet tegen elk asociaal beleid.
Uitspraak op 26 juni.
-
Principiële veroordeling van recht op protest: massale campagne nodig!
Het kwam als een verrassing: de rechtbank heeft Antwerps ABVV-voorzitter Bruno Verlaeckt principieel veroordeeld wegens ‘kwaadwillige belemmering’ van de weg. Zijn ‘persoonlijk aandeel’ in dit ‘misdrijf’ bestaat uit zijn voorzitterschap van het Antwerpse ABVV en het feit dat hij aanspreekpunt voor de politie was. De tweede beklaagde, ABVV-militant Tom Devoght, werd vrijgesproken omdat zijn persoonlijk aandeel in de belemmering van de weg niet aangetoond was. Het principiële karakter van de uitspraak blijkt uit het feit dat geen straf wordt opgelegd, Bruno Verlaeckt wordt enkel veroordeeld tot betaling van de helft van de proceskosten.
Door Geert Cool
‘Kwaadwillige belemmering’ van de weg
De rechter oordeelde dat artikel 406 van het Strafwetboek over ‘kwaadwillige belemmering van de weg’ wel degelijk in het kader van vakbondsacties kan toegepast worden, ook al was dat bij de voorbereiding van het artikel destijds uitdrukkelijk uitgesloten. De rechter stelde dat er grenzen zijn aan de vrijheden van meningsuiting en betoging, maar ook aan het stakingsrecht. Meer bepaald werd zwaar getild aan het feit dat geen toestemming was gevraagd en de blokkade niet op voorhand was meegedeeld aan de politie. Dat is natuurlijk absurd: het recht op collectieve actie omvat ook niet-aangevraagd protest. Moeten we aan de overheden waartegen geprotesteerd wordt vragen of dit protest mag en welke vorm het mag aannemen?
Achteraf merkte Miranda Ulens van het ABVV terecht op dat deze redenering erg gevaarlijk is omdat elke vorm van protest tot een veroordeling kan leiden. Ze wees op de acties van ouders, leerkrachten en kinderen aan de scholen. Ook daar wordt een deel van de straat bezet. Als dit spontaan gebeurt, kan het volgens de rechtbank die Bruno Verlaeckt veroordeelde tot een straf leiden. De rechter stelde dat het opwerpen van een blokkade leidt tot files, wat steeds een “potentieel gevaarlijke omstandigheid” is. Waar blijft de veroordeling van de regeringen in ons land die met hun mobiliteitsbeleid de dagelijkse files op onder meer de Antwerpse en Brusselse ring organiseren?
De zaal was opnieuw te klein voor de vele aanwezigen die het recht op protest kwamen verdedigen. ABVV-militant Tom Devoght werd vrijgesproken omdat zijn persoonlijk aandeel in de wegblokkade niet bewezen was. De rechter merkte op dat hij enkel verzet pleegde tegen het politie-optreden en slechts als ‘onruststoker’ kan gezien worden. Er waren volgens de rechter geen foto’s of camerabeelden waaruit een persoonlijke rol in de wegblokkade kan opgemaakt worden. Opmerkelijk: het persoonlijk aandeel van Bruno Verlaeckt in de blokkade werd volgens de rechter aangetoond door het feit dat de lokale ABVV-topman betrokken was bij voorbereidende vergaderingen en ter plaatse het aanspreekpunt was. Hij zou aangezet hebben tot de blokkade en deze georganiseerd hebben. Dit is een gevaarlijk precedent waarbij strafrechtelijke verantwoordelijkheid wel bijzonder breed wordt geïnterpreteerd. Oproepen tot een actie volstaat om als crimineel weggezet te worden. Stop de criminalisering van sociaal verzet!
Er zijn twee grote problemen met dit vonnis: (1) het toepassen van artikel 406 Strafwetboek waarbij belemmering van het verkeer tijdens een collectieve actie tot een veroordeling kan leiden en (2) het feit dat een verantwoordelijke functie uitoefenen en betrokken zijn bij de organisatie van een actie leidt tot een vorm van ‘objectieve strafrechtelijke aansprakelijkheid.’ Na de uitspraak kondigde advocaat Jos Van der Velpen aan dat er tegen deze principiële uitspraak een principieel hoger beroep komt.
Doel: vakbondsverzet monddood maken
Het doel van het politie-optreden tegen de stakers op 24 juni 2016 was duidelijk: vakbondsprotest tegen het beleid van de rechtse regering de kop indrukken. Het proces dat volgde, was eveneens van politieke inslag. Het dossier bleef lange tijd liggen, maar werd uiteindelijk toch opgediept om tot een principiële rechtszaak te komen. Wie had daar belang bij? Uiteraard het politieke establishment en het rechtse Antwerpse bestuur van De Wever (N-VA) in de eerste plaats. Nu laat een rechtbank zich hiervoor lenen. De rechter erkende overigens dat de redelijke termijn werd overschreden, maar stelde dat dit in deze zaak de beklaagden niet benadeeld heeft.
De rechterzijde wil vakbonden die braaf “meedenken in de logica van het bezuinigingsbeleid,” merkte Bruno Verlaeckt na afloop van het proces op. Hij voegde eraan toe dat een aanval op het recht op protest al diegenen treft die door de vakbonden verdedigd worden: werkenden, uitkeringstrekkers, gepensioneerden, … Het monddood maken van vakbondsverzet, en dus van de vakbonden zelf, mag niet aanvaard worden.
Uiteraard is hoger beroep noodzakelijk. Dit moet gekoppeld worden aan een syndicale strategie van mobilisatie voor het recht op collectief protest. Bij de zittingen in hoger beroep kan gemobiliseerd worden, maar misschien kan het protest ook directer tegen de politieke architecten van de repressie en het bijhorend proces gericht worden: het Antwerps stadsbestuur en meer bepaald de N-VA.
Achteraf werd terecht opgemerkt dat het ABVV deze veroordeling en de inbreuken op het recht op protest niet aanvaardt. Om onze rechten af te dwingen, zullen we ze moeten gebruiken. Daarvoor kunnen we enkel op onze eigen krachten rekenen: mobilisatie en brede betrokkenheid in de opbouw van een krachtsverhouding waar het Hof van Beroep niet aan voorbij kan.
[divider]
Stream Media bracht een live verslag van de reacties na het vonnis:
-
Protestactie aan Antwerpse rechtbank: handen af van het stakingsrecht!
Twee Antwerpse ABVV’ers, waaronder lokaal voorzitter Bruno Verlaeckt, worden vervolgd wegens deelname aan een stakerspost tijdens de staking van 24 juni 2016. Ze worden beschuldigd van kwaadwillige belemmering van de weg (artikel 406 Strafwetboek), een artikel waarvan alle voorbereiding en interpretatie achteraf meldt dat het niet van toepassing is op stakersposten. In het ergste geval riskeren de twee een celstraf van 6 maanden.De twee werden opgepakt tijdens een blokkade van de Scheldelaan, zoals er tijdens stakingsacties de afgelopen jaren steeds blokkades werden opgezet. Plots werd besloten om de gangbare wijze van stakersposten zetten – de raadsmannen van de twee merkten terecht op dat er sprake is van een verworven recht – niet langer te tolereren. Dat werpt de vraag op wie deze beslissing tot koerswijziging nam. Het antwoord is duidelijk: het Antwerpse stadsbestuur en burgemeester De Wever in het bijzonder. Die verklaarde zelf dat het politie-optreden er anders had uitgezien moesten er enkele honderden dokwerkers aan de stakerspost gestaan hebben. Dat weerlegt de stelling dat het hier gaat om een juridische discussie over het al dan niet belemmeren van het verkeer, laat staan over de vraag of dit kwaadwillig gebeurde. Dit was een aanval op het recht op actievoeren, een bewuste politieke zet die bovendien gevolgd werd door een politieke vervolging.
Het proces kwam nu pas ten gronde voor, bijna twee jaar na de feiten. Opmerkelijk dat het zo lang duurde voor het parket om de zaak rond te krijgen. Blijkbaar raakte het dossier een tijdlang verloren. Het was immers niet dat de tussenliggende tijd benut werd om extra opsporingswerk te verrichten. De enige getuigenverklaringen door mensen ter plaatse werden toegevoegd door de verdediging van de twee ABVV’ers, het parket vond het niet nodig om andere aanwezigen te spreken.
Blijft een erg dubieuze vervolging over van twee militanten. Verlaeckt wordt eigenlijk vervolgd omdat hij als Antwerps ABVV-voorzitter de ‘aanstoker’ van het protest was. De tweede militant, Tom, wordt vervolgd omdat hij weerstand zou geboden hebben. “Zou” schrijven we, want feiten daaromtrent brengt de politie of het parket niet aan. Is dat tegenwoordig niet meer nodig om het vermoeden van onschuld te weerleggen? Wat overblijft is dat de twee zouden aangezet hebben tot een collectieve actie. Dat is niet verboden. Meer nog, het wordt internationaal erkend als een mensenrecht. In deze zaak lijkt het parket er alles aan te doen om die mensenrechten te omzeilen omdat het gaat om syndicalisten die zich collectief verzetten tegen het asociaal beleid van de rechtse regering. Dit is een politiek proces waarbij de krijtlijnen lijken uitgezet te worden door de N-VA.
Bij de zitting vandaag waren er honderden militanten aanwezig om de twee te ondersteunen. Positief was de solidariteit uit heel het land, zelfs vanuit Wallonië en, ook bijzonder belangrijk, van een groep ACV-militanten en enkele ACLVB-leden. Die solidariteit is belangrijk: wie aan één van ons raakt, raakt ons allen. Vandaag werd de zaak gepleit, uitspraak volgt op 29 juni. Mogelijk volgt nadien een beroepsprocedure (de kans dat het establishment het bij een vrijspraak hierbij laat, is wellicht beperkt en bij een veroordeling moet uiteraard verder geprocedeerd worden). Daarbij zullen nieuwe mobilisaties aan de orde zijn. Het stakingsrecht verdedigen, betekent het recht op protest en sociaal verzet tegen het asociaal beleid verdedigen.
Foto’s door Liesbeth:
[embed-google-photos-album https://photos.app.goo.gl/8PacX7J4gQthGqNa7] -
Protest tegen criminalisering sociale actie
Deze morgen verzamelden enkele honderden vakbondsmilitanten aan het Vlinderpaleis in Antwerpen. Het zal niet de laatste actie voor het justitiepaleis zijn: vandaag was de inleidende zitting, de effectieve pleidooien volgen in juni. Aanleiding was de zaak tegen twee ABVV-militanten die vervolgd worden wegens deelname aan een syndicale actie. De twee worden verweten dat ze de weg ‘kwaadwillig blokkeerden’ en riskeren daar zware straffen voor, inclusief gevangenisstraf. (zie ons eerder artikel hierover)Op de actie deze morgen waren er militanten uit verschillende sectoren en regio’s, er waren ook Franstalige militanten en enkele ACV-leden. Deze aanval op het recht op sociaal verzet belangt immers iedereen aan. Als dit passeert, kan straks elke vorm van verzet tegen het asociale beleid afgedaan worden als misdrijven. Dat is uiteraard ook de bedoeling van de rechtse regering: actieve oppositie op straat monddood maken.
Verzet tegen deze aanval op het recht op collectieve actie is noodzakelijk. Als de zaak in juni gepleit wordt, moet er een grote mobilisatie komen die nationaal door alle vakbonden wordt gevoerd. Wie aan één van ons raakt, treft ons allemaal. Tegenover deze aanval op onze rechten is solidariteit in actie ons sterkste wapen.
Enkele foto’s:
-
Stop criminalisering sociale actie! Antwerps ABVV-voorzitter vervolgd wegens protest tegen rechtse regering
Solidariteit met de vervolgde kameraden: vrijdag 13 april om 8u aan het justitiepaleis te Antwerpen (Bolivarplaats)
Het antwoord van de rechtse regering op het democratisch recht op collectieve actie: repressie. Foto van het politie-optreden op 24 juni 2016. Tijdens een staking in juni 2016 haalden de autoriteiten de grote middelen boven om enkele stakersposten te breken. Het doel was om de blokkades op de Antwerpse Scheldelaan weg te krijgen. De repressie van toen krijgt nu een staartje: twee ABVV-militanten, waaronder de voorzitter van ABVV Antwerpen, Bruno Verlaeckt, moeten voor de rechter verschijnen. De tenlastelegging: ‘kwaadwillig belemmeren van het verkeer.’
De politieke verantwoordelijkheid voor het politie-optreden, de repressie en de daaropvolgende vervolging ligt bij het door de N-VA gedomineerde stadsbestuur. De voorbije dagen kwam de rechtse N-VA nog in de media met een voorstel om partijen die tegen mensenrechten ingaan te kunnen verbieden. De partij is evenwel selectief in de keuze van mensenrechten die aanvaard worden: het democratisch recht op collectieve actie, een internationaal erkend mensenrecht, hoort er duidelijk niet bij. Europese rechtspraak bevestigt dat het plaatsen van stakersposten onderdeel van dat democratisch recht is. In bepaalde gevallen omvat het recht ook het opwerpen van wegblokkades. Deze sociale rechten, afgedwongen door strijd van de werkende bevolking, liggen onder vuur. De rechtse regering met de N-VA van De Wever op kop wil elk verzet tegen het asociale besparingsbeleid de mond snoeren. Dat is de context van het politie-optreden op 24 juni 2016.
Als het van de N-VA afhangt, is protest tegen het gevoerde beleid enkel mogelijk indien niemand het opmerkt. Als er toch zichtbaar protest is, volgt harde repressie. Een land waar de voorzitter van een vakbond die staakt tegen het regeringsbeleid wordt opgepakt, doet eerder aan een dictatuur denken. Dat een sociaal conflict, mogelijk op aansturen van dezelfde regeringspartijen waartegen geprotesteerd werd, bovendien als een strafrechtelijke zaak wordt behandeld, is nog een stap verder. Het betekent dat protest tegen deze regering gecriminaliseerd wordt. Al wie het niet eens is met de verhoging van de pensioenleeftijd, het onderuit halen van onze lonen door de indexsprong en bijkomende taksen, de aanvallen op pensioenen en sociale zekerheid, het gebrek aan publieke investeringen in infrastructuur, zorg en onderwijs, … moet maar zwijgen en ja-knikken als het van de bende van De Wever afhangt.
Bij de repressieve operatie van 24 juni 2016 werden twee ABVV’ers opgepakt, waaronder de Antwerpse voorzitter Bruno Verlaeckt. Ze werden in februari 2018 – anderhalf jaar later – opgeroepen om komende vrijdag voor de correctionele rechtbank te verschijnen. De tenlastelegging luidt als volgt: “Kwaadwillig het verkeer op de spoorweg, de weg, de binnenwateren of op zee te hebben belemmerd.” Er wordt aan toegevoegd dat dit gebeurde “bij wijze van vakbondsactie” met het “organiseren van en deelnemen aan niet-toegelaten wegblokkades op de grote toegangswegen tot de Antwerpse haven.” Er wordt verwezen naar een artikel uit het Strafwetboek dat valt onder een hoofdstuk over opzettelijk doden en toebrengen van lichamelijke letsels. Een eerdere poging om dit artikel te gebruiken tegen een vakbondsactie werd afgewezen door het Antwerpse Hof van Beroep.
De afgelopen jaren werd de havenzone in Antwerpen meermaals afgezet in het kader van collectieve acties. Dit gebeurde door personeel dat opgeleid is om de veiligheid in deze industriezone te garanderen. De blokkades worden dermate opgesteld dat het verkeer ongehinderd rechtsomkeer kan maken waardoor er geen files ontstaan. Op 24 juni 2016 ontstonden er pas grote verkeersproblemen toen de politie met het oog op de repressieve aanpak van de stakersposten deze organisatie van het verkeer onmogelijk maakte. Door het optreden van de politie ontstonden lange files. Om het verkeer was het dus niet te doen, enkel om het breken van het stakingsrecht.
Deze methode van repressie tegen sociaal verzet is niet nieuw of modern. Het doet eerder denken aan de wijze waarop 125 jaar geleden tegen de beweging voor stemrecht werd opgetreden. Op 18 april 1893 werd de haven afgezet door rijkswacht en leger en werd vervolgens in Borgerhout op stakende arbeiders geschoten waarbij vijf doden vielen.
Met de huidige vervolging van onder meer de Antwerpse ABVV-voorzitter Bruno Verlaeckt wordt een provocatieve aanval ingezet op het stakingsrecht en het recht op actieve oppositie in het algemeen. Hierop reageren we best met mobilisatie en solidariteit. Al onze democratische rechten zijn afgedwongen door strijd en solidariteit. Dat is ook hoe we ze zullen verdedigen. Een eerste afspraak is komende vrijdag om 8u aan het Justitiepaleis aan de Bolivarplaats.